ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 255

บทที่ 255 ไฮยีน่ากับลูกเสือ

การสร้างถนนบนภูเขาไม่ใช่เรื่องง่าย และการเดินทางจากกวางเหยวียนไปถึงเมืองหลวงก็มีถนนสายหลักเพียงสายเดียวเท่านั้น

ตามคำสั่งของจินเฟิง ทหารผ่านศึกและทหารหญิงขึ้นหลังม้าทีละคนแล้วไล่ตามไปบนถนนเส้นหลัก!

“ท่านอาจารย์ หากเราตามโจวเหวินเหยวียนได้ทัน ท่านจะจัดการเขาอย่างไร?”

ชิ่งมู่หลานที่ขี่ม้าอยู่เคียงข้างจินเฟิงเอ่ยถาม

“แล้วเจ้าคิดว่า ข้าควรจัดการอย่างไรดี?”

จินเฟิงไม่ตอบ แต่ลองเอ่ยถามความคิดเห็นของมู่หลานแทน

“ข้าคิดว่าท่านจะฆ่าเขาแน่ ๆ” ชิ่งมู่หลานพูด “เพราะจากท่าทางของท่านตอนนี้ เหมือนกับว่าอยากกินคนอย่างนั้น”

“ข้าฆ่าเขาก็ถูกแล้วมิใช่หรือ?”

“แม้ว่าโจวเหวินเหยวียนจะไม่ใช่หลานชายสายตรงของโจวกั๋วกง แต่เขากล้าสังหารทหาร และมีหัวหน้าผู้คุ้มกันเก่งกาจเช่นนี้ แปลว่าสถานะของเขาในตระกูลโจวต้องไม่ธรรมดาแน่นอน หากเขาถูกฆ่า มันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่”

ชิ่งมู่หลานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ข้าไม่รู้จักโจวเหวินเหยวียน และไม่รู้ว่าเขามาจากตระกูลโจว”

จินเฟิงกล่าวต่อ “ข้ารู้แค่ว่า เขาเป็นอันธพาลที่ฆ่าทหาร ตามกฎหมายของต้าคัง นี่เป็นอาชญากรรมร้ายแรง! ในฐานะราษฎรของต้าคัง ข้าจะไม่ยอมให้อันธพาลแบบนี้อาละวาดต่อไป!”

อันที่จริงจินเฟิงไม่ได้ไล่ตามโจวเหวินเหยวียนเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ

แต่นี่เป็นการตัดสินใจที่เขาทำหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบ

ถ้าไม่จำเป็น เขาก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับกั๋วกง

แต่ดูจากการที่โจวเหวินเหยวียนขอให้หลางจงวิเคราะห์สูตรสบู่ จินเฟิงจึงรู้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังจับตาดูสบู่หอมอยู่

บุรุษเสเพลส่วนใหญ่เป็นอันธพาลที่กลัวผู้แข็งแกร่ง พวกเขาจะไม่รู้สึกขอบคุณหากเราแสดงความมีน้ำใจ แต่จะคิดว่าเรานั้นถูกรังแกได้ง่าย

หลังจากการลักพาตัวถังเสียวเป่ยในครั้งนี้ หากจินเฟิงไม่กล้าสู้กลับ โจวเหวินเหยวียนจะพยายามอย่างไม่ย่อท้อและใช้วิธีการที่น่ารังเกียจมากยิ่งขึ้นในครั้งต่อไป

ตอนนี้จินเฟิงเป็นลูกเสือที่ถูกไฮยีน่าหมายตา อีกทั้งในปากเขายังมีเนื้อก้อนใหญ่อยู่หนึ่งชิ้น

ตอนนี้เมื่อตกเป็นเป้าแล้ว บัณฑิตหนุ่มจำเป็นต้องแสดงความดุร้ายและต่อสู้จนตัวตาย หากเขายอมแพ้ในเวลานี้ อีกไม่นานไฮยีน่าตัวนี้ก็จะพุ่งเข้ามาหา ไม่เพียงเพื่อขโมยเนื้อในปากของเขาเท่านั้น แต่มันยังจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ อีกด้วย

ไม่ว่าอย่างไรจินเฟิงก็ต้องไม่พลาดโอกาสครั้งนี้

ในเมื่อโจวเหวิยเหยวียนได้สังหารทหารแล้ว ศัตรูของโจวกั๋วกงต้องไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเป็นแน่

เห็นได้จากปฏิกิริยาของชิ่งมู่หลานในตอนนี้ นางเองก็ต้องการฆ่าโจวเหวินเหยวียนเช่นกัน

เมื่อได้ยินสิ่งที่จินเฟิงพูด ชิ่งมู่หลานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “สมกับเป็นท่านอาจารย์จริง ๆ ใช่ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโจวเหวินเหยวียน เรารู้แค่ว่าเขาเป็นอันธพาลที่กล้าสังหารทหารที่เฝ้าเมือง!”

“นี่ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญเพื่อบ้านเมืองจริง ๆ แล้วจะมีรางวัลหรือไม่?”

จินเฟิงถามอย่างไม่แน่ใจ

“ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวล เมื่อพวกเรากลับมา ข้าจะส่งคนไปแจ้งท่านพี่และขอให้เขาเขียนหนังสือถึงราชสำนักเพื่อขอรางวัลให้ท่าน!”

ชิ่งมู่หลานตบหน้าอกของนางแล้วเอ่ย

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชิ่งมู่หลานพูด จินเฟิงก็โล่งใจเป็นอย่างยิ่ง

แน่นอนว่าตระกูลชิ่งอยู่เคียงข้างเขา

หากเขายืนหยัดแบบนี้โดยได้รับการสนับสนุนจากตระกูลชิ่ง แล้วเขายังต้องกลัวอะไรอีก?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จินเฟิงก็เฆี่ยนก้นม้าอีกครั้งเพื่อให้มันวิ่งเร็วขึ้น

…

ตระกูลโจวเองก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองหลวง โจวเหวินเหยวียนและผู้คุ้มกันของเขาขี่ม้าศึกตัวสูงที่นำมาจากเฉ่าเหยวียน ซึ่งมีความรวดเร็วเป็นอย่างมาก

ในเวลานี้เขาได้วิ่งไปไกลกว่าสิบลี้แล้ว

โจวเหวินเหยวียนมองย้อนกลับไปและเห็นว่าไม่มีใครไล่ตามมา จึงดึงสายบังเหียนเพื่อให้ม้าหยุด

“นายน้อย หยุดทำไมหรือ?”

ผู้ติดตามถามอย่างเป็นกังวล “ตอนนี้เรายังอยู่ใกล้กวางเหยวียนมากเกินไป จินเฟิงอาจไล่ตามเราเมื่อใดก็ได้”

“อาจารย์ชวี ข้าทนไม่ไหวแล้ว ขาข้าเจ็บมากเกินไป”

เขาถูกลูกธนูปักเข้าที่ขา ทุกครั้งที่ม้าศึกก้าวไปข้างหน้า ลูกธนูก็จะขยับ ทำให้โจวเหวินเหยวียนเหงื่อออกมาก และใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดเพราะความเจ็บปวด

ผู้คุ้มกันกระโดดลงจากหลังม้าและเปิดเสื้อคลุมของโจวเหวินเหยวียน ก่อนจะเห็นว่ามีเลือดย้อมอานม้าจนเป็นสีแดง อีกทั้งโลหิตยังคงหยดลงมาตามกางเกงของอีกฝ่าย

ไม่แปลกใจเลยที่ใบหน้าของโจวเหวินเหยวียนจะซีดเซียวมากขนาดนี้

“นายน้อย บาดแผลของท่านต้องได้รับการรักษา ไม่เช่นนั้น เลือดจะไหลมากเกินไป”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน