ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 254

บทที่ 254 ตามล่าตัว

ในความเป็นจริง เมื่อจินเฟิงรู้ว่าถังเสียวเป่ยไม่ได้ถูกลักพาตัวโดยตระกูลโจว เขาก็คาดเดาไว้บ้างแล้วว่า มีคนที่อยากจะทำสบู่หอมหรือไม่?

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลางจงพูด จินเฟิงก็มั่นใจเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น

“ท่านอาจารย์จิน ไม่ทราบว่าท่านจะซื้อข่าวนี้ในราคาเท่าใดหรือ?”

หลางจงถามด้วยความลำบากใจ

ชายหนุ่มเหลือบมองเขาและชูสามนิ้ว “สามสิบตำลึงเงิน!”

“ห้า… ห้าร้อยตำลึง!”

หลางจงยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ข้าเห็นหมดแล้ว สบู่หอมนั้นไม่มีส่วนผสมล้ำค่าอะไรอยู่เลย หากเจ้าไม่ให้ข้าห้าร้อยตำลึงเงิน ข้าจะประกาศเรื่องนี้ให้ทุกคนรู้!”

“ท่านท่านหมอเว่ยขู่ข้าอย่างนั้นหรือ?”

น้ำเสียงของจินเฟิงเย็นชา

เหตุการณ์ล่าสุดทำให้เขารู้สึกโกรธมากพอแล้วและหลางจงผู้นี้ก็มาทำให้เขาถึงจุดเดือด

ต้าหลิวเองก็พร้อมที่จะโยนหลางจงออกไปทันทีที่จินเฟิงออกคำสั่ง

“ไม่ใช่… ข้า… ข้าขาดแคลนเงินจริง ๆ…”

นี่อาจเป็นครั้งแรกที่หลางจงผู้นี้กล้าข่มขู่คน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีทักษะมากนัก จินเฟิงระงับโทสะและพยายามปะติดปะต่อเรื่อง

“เจ้าจะขาดเงินหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า”

จินเฟิงกล่าวว่า “เงินสามสิบตำลึงเงินนี้ หากเจ้าต้องการเจ้าก็ว่ามาได้เลย แต่หากไม่ต้องการก็ลืมมันไป ส่วนเรื่องสบู่หอม เจ้าอยากพูดอะไรก็พูดเถิด ข้าไม่สนใจ”

นอกจากเขา ที่ต้าคังไม่รู้วิธีใช้โซดาไฟด้วยซ้ำ หากคนอื่นรู้ว่าสบู่หอมนี้ไม่มีส่วนผสมที่ล้ำค่าแล้วอย่างไรเล่า?

หากต้องการใช้สบู่ก็ต้องมาขอซื้อจากเขาเท่านั้น

หรืออย่างมากที่สุดเขาก็แค่เปลี่ยนสถานที่โกหก… และทำการขายต่อไป

“สามสิบตำลึงเงินยังน้อยไป… หนึ่งร้อยตำลึงเงิน!”

หลางจงยังอยากลองสู้เพื่อเงินอีกครั้ง

“ท่านหมอเว่ย เช่นนั้นลืมเรื่องนี้ไปเสียเถิด”

จิตใจของจินเฟิงไม่ได้อยู่ที่นี่ และเขาก็ร้อนใจอยู่เป็นทุนเดิมแล้ว

สบู่หอมนี้น่าจะมีคนสนใจมากมาย การที่จินเฟิงยินดีจ่ายเงินสามสิบตำลึงเงิน เป็นเพราะคิดว่าบางทีบุคคลที่หลางจงกล่าวถึงอาจเกี่ยวข้องกับบุคคลที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวถังเสียวเป่ย

ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ แม้แต้สามตำลึงเงินเขาก็คงไม่ให้

“สามสิบก็สามสิบ!” หลางจงถอนหายใจ “เป็นนายน้อยเหวินเหยวียน”

“เขาเองหรือ?!”

จู่ ๆ ต้าหลิวก็เบิกตากว้าง พร้อมน้ำเสียงประหลาดใจ “เหตุใดข้าไม่เคยนึกสงสัยเขาเลย”

“นายน้อยเหวินเหยวียนคือใคร?”

ตอนที่ต้าหลิวบอกเล่าเหตุการณ์ เขาเพียงแต่บอกว่าถังเสียวเป่ยมีความขัดแย้งกับโจวเต๋ออู้บุตรชายคนที่สามของตระกูลโจว แต่ไม่ได้เอ่ยถึงโจวเหวินเหยวียน และนี่เป็นครั้งแรกที่จินเฟิงได้ยินชื่อนี้

“ครั้งหนึ่งโจวฉางหลินพาเขามาหาแม่นางเสียวเป่ยเพื่อซื้อสบู่หอม ว่ากันว่าเขามาจากตระกูลโจวในเมืองหลวง แต่แม่นางเสียวเป่ยก็ได้ปฏิเสธไป”

ต้าหลิวกล่าวว่า “ต่อมาแม่นางเสียวเป่ยก็ได้เดินทางไปที่หอวาโยวสันต์เพื่อพบปะพูดคุยกับเสี่ยวถิงพี่สาวคนสนิท นางได้พบเขาอีกครั้งที่นั่น และเขาก็ได้เชิญแม่นางเสียวเป่ยดื่มชาด้วยกัน ทว่าแม่นางเสียวเป่ยก็ปฏิเสธอีกครั้ง เป็นเพราะเหตุนี้โจวเต๋ออู้จึงได้เริ่มพูดจาหยาบคายใส่แม่นาง หากหลางจงไม่ได้เอ่ยถึง ข้าคงคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ ผู้คุ้มกันของเขาเป็นคนสูงและแข็งแรง สูงกว่าเถี่ยฉุยเล็กน้อย”

“เบาะแสสำคัญเช่นนี้ เหตุใดเจ้าไม่เคยบอกข้ามาก่อน”

หากไม่มีคนนอกที่นี่ จินเฟิงจะต้องเตะต้าหลิวสองสามทีอย่างแน่นอน

ทักษะการสังเกตสังกาของผู้ชายคนนี้ช้าเกินไป

“ไว้ข้าจะกลับมาชำระความกับเจ้า!”

จินเฟิงชี้ไปที่ต้าหลิวและหยิบตั๋วเงินออกมาสามสิบตำลึงเงินแล้วส่งให้หลางจง

ในขณะที่เขากำลังพูด ทหารผ่านศึกและทหารหญิงอีกหลายคนก็มารวมตัวกันในที่สุด

เมืองกวางเหยวียนนี้ใหญ่มาก เมื่อโหวจื่อยิงธนูที่ประตูเมืองตะวันออก เมืองทางตะวันตกจึงไม่ได้ยิน

โรงเตี๊ยมจ้าวเจียตั้งอยู่ใจกลางเมือง ดังนั้นเมื่อจินเฟิงได้ยินเสียงลูกธนูดอกแรกที่ประตูเมืองด้านตะวันออก เขาจึงทำการยิงอีกลูกหนึ่งเพื่อเรียกทหารผ่านศึกและทหารหญิงที่กำลังลาดตระเวนอยู่ทางตะวันตก

รวมต้าหลิวและคนอื่น ๆ แล้ว ในเวลานี้มีคนมารวมตัวกันมากกว่าหนึ่งโหล และจินเฟิงก็แทบรอไม่ไหว เขาไม่ทันได้ส่งคนไปบอกถังตงตง แต่พากำลังที่เหลือไปที่ประตูเมืองตะวันออกทันที

ขณะนั้นเป็นเวลายามอู่ เนื่องจากเมืองถูกปิดเป็นเวลาหลายวัน ถนนหนทางจึงเต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลออกไปซื้อข้าวของจึงไม่สามารถขี่ม้าเข้าไปได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน