เข้าสู่ระบบผ่าน

ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 308

บทที่ 308 ข้าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง

จ้าวเสี้ยนเว่ยมองไปที่เหล่าเฮยและนายพรานที่ยืนกรานว่าจะให้จินเฟิงค้นร่างกายพวกเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

คนที่มีจิตใจมืดมนจะคิดโดยสัญชาตญาณว่าคนอื่นก็น่าจะมีความมืดมนอยู่ข้างในตัวเช่นกัน

จ้าวเสี้ยนเว่ย ไม่เคยเชื่อใจผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาและคิดว่าจินเฟิงจะเป็นเหมือนตน

แต่ความภักดีของเหล่าเฮยที่มีต่อจินเฟิงและความไว้วางใจของจินเฟิงที่มีต่อเหล่าเฮยเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน

จินเฟิงปฏิเสธที่จะค้นตัวเหล่าเฮยและนายพรานโดยไม่ลังเล แต่เหล่าเฮยและนายพรานกลับร้องขออย่างแข็งขันเพื่อให้จินเฟิงค้นตัวพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง

ในเวลานี้ จางเหลียงจึงได้เป็นคนลงมือทำการตรวจค้นเสื้อผ้าของเหล่าเฮยและนายพรานอย่างละเอียด

และเขาก็พบเศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ในเสื้อผ้าของเหล่าเฮย ซึ่งรวมกันได้ไม่ถึงสองตำลึงเงินด้วยซ้ำ ส่วนนายพรานถังเฟยนั้นน่าสงสารยิ่งกว่า เขามีเงินติดตัวเพียงหกเหรียญทองแดง หากเป็นในตัวอำเภอแห่งนี้ก็เพียงพอที่จะซื้อได้แค่น้ำแกงที่ไร้เนื้อแกะคู่กับแป้งธัญพืชจี่แบบง่าย ๆ สองชิ้นเท่านั้น

“พี่เหลียง ตรงนี้ยังไม่ได้ค้น!”

เหล่าเฮยชี้ไปที่ผ้าปิดเป้าของเขา “หรือพวกเราควรเข้าไปในป่าเล็ก ๆ ข้างทางดี…”

“พอได้แล้ว!”

จางเหลียงเตะเหล่าเฮยด้วยหน้าตาหงิกงอ “รีบสวมใส่เสื้อผ้าให้ร่างกายของพวกเจ้าซะ หากพวกเจ้ายังคะยั้นคะยอข้าอีกละก็ ข้าจะลากพวกเจ้าไปตอนในป่า!”

“!”

เหล่าเฮยรีบสวมเสื้อผ้าด้วยความรู้สึกโล่งใจ

จากนั้นเขาก็เดินไปใกล้ ๆ จ้าวเสี้ยนเว่ยพร้อมเหวี่ยงฝักดาบตบอีกฝ่ายอย่างแรง

“สำหรับที่เจ้ายัดเยียดความผิดให้ข้า!”

จินเฟิงไม่ได้ห้ามปราม จากนั้นเหล่าเฮยก็ตบจ้าวเสี้ยนเว่ยอีกมากกว่าสิบครั้งก่อนที่จางเหลียงจะดึงเขาออกมา

“เอาล่ะ หากตีต่อไปเขาได้ตายจริง ๆ แน่!”

“จินเฟิง แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร แต่แม้ว่าข้าจะแพ้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด”

จ้าวเสี้ยนเว่ยถ่มน้ำลายที่ปนกับเลือดออกมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองจินเฟิง “ฆ่าข้าเลยสิ!”

เขาดูแลความปลอดภัยในจินชวนและคุ้นเคยกับการทรมานทุกรูปแบบในคุกเป็นอย่างดี

ต่างแค่ว่าเขาเคยเป็นเพชฌฆาตมาก่อน แต่ตอนนี้เขากลับกำลังจะตกเป็นเหยื่อเสียเอง

จ้าวถิงจือไม่เคยกลัวที่จะทรมานผู้อื่น แต่เมื่อเขาคิดถึงการลงโทษอันเลวร้ายที่จะตกอยู่กับตัวเอง เขากลับตัวสั่น

เขาจงใจยุแยงตะแคงรั่วให้จินเฟิงและเหล่าเฮยแตกคอกัน โดยคิดว่าเหล่าเฮยอาจโกรธจนฆ่าเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับเข้าคุกและเผชิญความทุกข์ทรมาน

แต่น่าเสียดายที่แผนของเขาล้มเหลว

“ท่านอาจารย์ เพราะก่อนหน้านี้เขาเคยรับราชการมาก่อน แม้ว่าจะถูกไล่ออกแต่ก็ยังคงต้องถูกควบคุมตัวชั่วคราวจนกว่าเอกสารราชการจากกรมขุนนางจะออกมาจึงจะถูกประหารชีวิต”

เซียวตูเว่ยกลัวว่าจินเฟิงจะฆ่าจ้าวเสี้ยนเว่ยเพราะแรงกระตุ้น เขาจึงรีบเอ่ยปากเตือนอย่างรวดเร็ว

“จินเฟิง ไหน ๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าก็จะบอกเจ้าอย่างตรงไปตรงมาแล้วกันว่าข้าเป็นผู้รับผิดชอบเหยียโก่วพัว จิ๋วหลี่โกว และเฮยเฟิงหลิ่ง เป็นอย่างไร? แปลกใจเลยล่ะสิ?”

จ้าวเสี้ยนเว่ยยังคงยั่วยุต่อไป

จินเฟิงแอบรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาจริง ๆ

ในเวลานั้น โจรมากกว่าสามสิบคนในเหยียโก่วพัวขู่ว่าจะเก็บส่วยข้าวประจำปี ซึ่งชิ่งมู่หลานได้นำทหารหญิงเข้าล้อมและปราบปรามพวกเขา แต่เมื่อพวกนางไปถึงภูเขานั้นจึงได้ค้นพบว่า เหยียโก่วพัวและจิ๋วหลี่โกวนั้นร่วมมือกัน

นั่นคือการต่อสู้ครั้งแรกของทหารหญิง หากจินเฟิงไม่รู้สึกเอะใจว่ามีบางอย่างผิดปกติและส่งทหารผ่านศึกไปเป็นกำลังเสริมอย่างลับ ๆ ในครั้งนั้นชิ่งมู่หลานคงจะประสบความสูญเสียครั้งใหญ่แล้ว

หลังจากนั้น จินเฟิงก็เดาได้ว่าอาจมีผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ เขาจึงส่งคนไปสอบสวน แต่เนื่องจากเขาไม่มีเส้นสายที่มากพอจึงใช้เวลาสืบเรื่องนี้เป็นเวลานานและไม่พบเบาะแสที่มีประโยชน์ใด ๆ นอกเหนือจากนั้นจินเฟิงมีเรื่องอื่น ๆ ให้ทำอีกมาก เขาจึงลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท

ความจริงแล้วชายหนุ่มเคยสงสัยจ้าวเสี้ยนเว่ย และอีกหลาย ๆ คนมาก่อน เขาจึงไม่แปลกใจมากนักเมื่อจ้าวเสี้ยนเว่ยยอมรับเรื่องนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจจริง ๆ ก็คือการโจมตีจากเฮยเฟิงหลิ่งก็ได้รับคำสั่งจากจ้าวเสี้ยนเว่ยเช่นกัน

ทุกวันนี้มีโจรเกิดขึ้นมากมายและเฮยเฟิงหลิ่งก็ได้ออกจากดินแดนของจินชวนไปแล้ว ดังนั้นจินเฟิงจึงคิดว่าพวกเขาเป็นโจรธรรมดามาโดยตลอดและไม่ได้นึกถึงคหบดีจากจินชวนเลย

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าพวกโจรในเฮยเฟิงหลิ่งก็ได้รับคำสั่งจากจ้าวเสี้ยนเว่ยเช่นกัน

“จินเฟิง ข้าได้ยินมาว่าเมื่อคืนก่อนคนของเจ้าได้เสียชีวิตไปจำนวนมาก แล้วมีทหารหญิงที่เสียชีวิตคนใดบ้างที่เป็นอนุภรรยาของเจ้า?”

จ้าวเสี้ยนเว่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “แม้ว่าเจ้าจะเป็นขุนนาง แม้ว่าเจ้าจะจับข้าได้ แต่เจ้าจะทำอะไรข้าได้ กล้าฆ่าข้าหรือ? เจ้าน่ะ…”

ก่อนที่จะพูดจบ ชิ่งมู่หลานก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับดาบทมิฬที่ชักออกมาจากฝักแล้ว

บทที่ 308 ข้าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง 1

บทที่ 308 ข้าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์