ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 49

บทที่ 49 ปราบโจร

“การเปลี่ยนผู้บังคับบัญชาในสนามรบถือเป็นข้อห้ามในกองทัพมาโดยตลอด ข้าคิดว่าอย่างไรท่านพ่อก็ต้องให้ความช่วยเหลือ แต่อาจต้องใช้เวลากว่าสิบวันคำสั่งโยกย้ายถึงจะออก บวกกับเวลาที่เจิ้งฟางและหลิวฉยงต้องเดินทางไปกลับ อาจต้องใช้เวลาราว ๆ หนึ่งเดือน ข้าเองก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้เช่นกัน”

ชิ่งไหวกล่าว “ข้าเดาว่าสถานการณ์ของกองทัพเถี่ยหลินคงไม่ค่อยดีนัก ท่านพ่อเลยหวังให้ข้ากลับคืนสู่กองทัพโดยเร็วที่สุด”

ท่านโหวหนุ่มเองก็ประหลาดใจที่ได้รับคำสั่งโยกย้ายมาอยู่ในมืออย่างรวดเร็วเพียงนี้

หลังจากที่สอบถามเจิ้งฟางอย่างละเอียดแล้ว เขาก็เข้าใจว่าเหตุใดท่านพ่อจึงตัดสินใจทำเช่นนี้

เขารู้ดีว่าเพื่อให้ได้คำสั่งโยกย้ายนี้มา ชิ่งกั๋วกงคงจะเสียเงินไปจำนวนมาก

จินเฟิงเองไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะได้ยินจางเหลียงบอกว่าชิ่งไหวเป็นแม่ทัพของกองทัพเถี่ยหลิน

บัณฑิตหนุ่มคิดว่าชิ่งกั๋วกงคงไม่ต้องการให้กองทัพเถี่ยหลินของบุตรชายต้องเสียหายอย่างหนัก การเจรจาจึงผ่านพ้นไปอย่างง่ายดาย

เขาไม่รู้เลยว่าเจิ้งฟางปากโป้ง ทรยศตนเองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ท่านจะออกเดินทางเมื่อใดหรือ?”

นี่คือความกังวลที่หนักที่สุดของจินเฟิง

“ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี” ชิ่งไหวตอบ “พวกจงอู่กำลังเก็บข้าวของสัมภาระแล้ว ข้ามาที่นี่เพื่อแจ้งให้เจ้าเตรียมตัวสำหรับการออกเดินทางในวันพรุ่งนี้”

“อะไรนะ ออกเดินทางวันพรุ่งนี้หรือ?”

จินเฟิงเลิกคิ้วถาม “รีบร้อนขนาดนั้นเชียว?”

กรรมวิถีการถลุงเหล็กของต้าคังนั้นล้าสมัยเกินไป ถ่านหินก็เพิ่งถูกส่งมาถึงไม่กี่วัน และเตาที่มีนั้นก็เป็นเตาชั่วคราว ความสามารถในการผลิตของจินเฟิงภายใต้เงื่อนไขดังกล่าวถือว่าไม่เลว แต่ในแง่คุณภาพการผลิตนั้นยังถือว่าต่ำมาก

เพราะจนถึงตอนนี้ ลวดเหล็กที่มีนั้นยังห่างไกลกับความต้องการที่คาดหวังมาก

“ท่านอาจารย์ติดขัดปัญหาด้านใดหรือ?” ชิ่งไหวถาม

“ข้ายังมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการ” จินเฟิงตอบ “ก่อนอื่น ลวดเหล็กเหล่านี้ยังมีปริมาณไม่เพียงพอ หน้าไม้ข้าก็ยังไม่ได้ทำขึ้น”

“เรื่องนี้…” ชิ่งไหวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “กองทัพเถี่ยหลินมีทหารช่าง เมื่อไปถึงกองทัพ ข้าสามารถให้พวกเขามาช่วยเหลือท่านอาจารย์ได้ มันต้องรวดเร็วขึ้นอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดจบ ท่านโหวหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะรับประกัน “ท่านอาจารย์วางใจ ทหารช่างเหล่านี้ ข้าเป็นผู้แต่งตั้งพวกเขาเอง ข้ารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่ส่งต่อทักษะของท่านไปให้ผู้อื่น”

“ในกองทัพมีทหารช่างกี่นายหรือ?”

จินเฟิงใจเต้นด้วยความคาดหวัง

“มีประมาณห้าสิบนาย”

“มีเตาหลอมหรือไม่?”

“มีอยู่สามเตา”

“เช่นนั้น ก็ตกลง!”

จินเฟิงพยักหน้าเบา ๆ

หากใช้เตาหลอมทั้งสาม พร้อมกับผู้ช่วยอีกห้าสิบชีวิต ระยะเวลาในการทำงานน่าจะรวดเร็วขึ้นกว่าตอนที่ทำกับจางหม่านชางและจางเหลียงหลายเท่า

ส่วนเรื่องการขโมยวิชาที่ชิ่งไหวกังวลนั้น จินเฟิงไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

ของพวกนี้เทียบกับสิ่งประดิษฐ์ในยุคหลัง ๆ ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ใช่ว่าการขันสกรูในโรงงานอิเล็กทรอนิกส์นับสิบปีจะช่วยให้สร้างโทรทัศน์ขึ้นมาได้เสียหน่อย

เช่นเดียวกับไนปั่นด้าย แม้จะใช้คนงานที่เก่งกาจที่สุด แต่เมื่อสร้างเสร็จก็ต้องส่งต่อให้กับเขาอยู่ดี คนงานแต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบเพียงชิ้นส่วนใดชิ้นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์เท่านั้น โดยจินเฟิงจะเป็นผู้รับผิดชอบหน้าที่สร้างชิ้นส่วนหลักและเป็นผู้ประกอบอุปกรณ์ทั้งหมดด้วยตนเอง

สิ่งนี้ไม่เพียงรักษาคุณภาพการผลิตให้มีประสิทธิภาพ แต่ยังป้องกันไม่ให้วิธีการสร้างเครื่องไม้เครื่องมือของเขารั่วไหลอีกด้วย

“ในเมื่อท่านอาจารย์ไม่ติดขัดสิ่งใด เช่นนั้นพรุ่งนี้พวกเราก็สามารถออกเดินทางได้เลยใช่หรือไม่?”

ชิ่งไหวเอ่ยถามอีกครั้ง

“จำเป็นต้องออกเดินทางพรุ่งนี้เลยหรือ?”

จินเฟิงถามกลับ

“เป็นเพราะคำสั่งโยกย้ายมีสองฉบับ ข้าต้องดำเนินการสองขั้นตอน ฉบับหนึ่งต้องส่งไปที่กองทัพเถี่ยหลิน ส่วนอีกฉบับต้องประทับตราโดยผู้บัญชากองทัพเจินซี ซึ่งอาจต้องใช้เวลาสักพัก ข้าเลยอยากจะรีบไปตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ในสนามรบและวางแผนล่วงหน้า”

ชิ่งไหวเอ่ยต่อ “ท่านอาจารย์ถามเช่นนี้ มีเรื่องอะไรหรือไม่?”

จินเฟิงเงียบไป

เขากังวลเกี่ยวกับกลุ่มโจรเขาเมาเมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน