ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 90

บทที่ 90 โจมตีภูเขาชิงสุ่ย

กุนซือของหลี่จี้ขุยกำลังรอการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของกองทัพเถี่ยหลิน แต่เขาไม่คาดคิดว่ากองทัพเถี่ยหลินจะโหดเหี้ยมขนาดนี้

เขารู้สึกถึงคลื่นความร้อนที่กระทบใบหน้าในขณะที่ยืนอยู่ห่างออกไปสามสิบจั้ง

และห่างออกไปกว่าสามจั้ง หลี่จี้ขุยก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ ข้าง ๆ เขามีคนกลายเป็นศพถึงสองศพ

ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าคนทั้งสองนั้นถูกแม่ทัพใหญ่ตั่งเซี่ยงฆ่าเพื่อระบายความโกรธ

ในขณะที่ค่ายตั่งเซี่ยงตกอยู่ในความวุ่นวาย ชิ่งไหวแม่ทัพของกองทัพเถี่ยหลินก็กำลังทำงานอย่างกระตือรือร้นเต็มที่

ผู้คนมากกว่าสามพันชีวิตกำลังขุดดินอย่างบ้าคลั่งท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืน

ด้านหลังพวกเขา มีคูน้ำกว้างกว่าหนึ่งจั้งขยายเข้าไปในส่วนลึกของภูเขา

“เจ้ายืนยันหรือไม่ว่าปิดกั้นร่องน้ำด้านล่างไปแล้ว?”

ชิ่งไหวถาม

“ท่านโหววางใจได้ ข้าปิดกั้นมันไว้อย่างดี”

สวีเซียวตบหน้าอกของเขาและให้คำมั่น “ตราบใดที่เราเปลี่ยนเส้นทางน้ำ ชาวตั่งเซี่ยงจะไม่สามารถผ่านไปได้”

“งานนี้จะต้องไม่มีข้อผิดพลาด การทำงานหนักของท่านจะต้องไม่สูญเปล่า”

ชิ่งไหวมองไปที่เปลวไฟทั่วท้องฟ้าทางตอนเหนือ “กองไฟขนาดใหญ่เช่นนี้ ไม่ว่ามันจะไหม้อยู่ที่ใดก็ย่อม สร้างความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงให้กับชาวตั่งเซี่ยง ชาวตั่งเซี่ยงจะโจมตีภูเขานั้นอย่างแน่นอน ข้าหวังว่าท่านจะรับมือกับมันไหว”

“ท่านอาจารย์ ฉลาดหลักแหลมและมีความกล้าหาญมาก ข้าหวังว่าท่านจะไม่เป็นอะไร”

ดวงตาของสวีเซียวเต็มไปด้วยความชื่นชม “ท่านโหว ท่านไม่รู้หรอกว่าครั้งแรกที่ข้าได้ยินท่านอาจารย์จินพูดถึงแผนนี้ ข้าตกใจมากจนคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว เขาต้องการใช้คนหลายพันคนจากกองทัพเถี่ยหลินของเราปิดกั้นกองกำลังนับหมื่นของตั่งเซี่ยง ต่อมา ท่านอาจารย์เล่าให้ข้าฟังเกี่ยวกับภูเขาฮุยหลางและร่องน้ำ จนข้ารู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

“ก็จริง หากคนอย่างท่านอาจารย์กล้าที่จะทำสิ่งนี้ เขาก็น่าจะมีแผนการตอบโต้ที่ดี”

ชิ่งไหวพยักหน้าเล็กน้อยแล้วถาม “เจ้าได้ซุ่มโจมตีบนถนนเพื่อสกัดกั้นหน่วยสอดแนมตั่งเซี่ยงหรือไม่?”

“ท่านโหววางใจ ลวดหนามถูกวางไว้บนถนนและเราได้ทำการขุดกับดักม้าแล้ว หากหน่วยสอดแนมของตั่งเซี่ยงมา ข้าเชื่อว่าพวกเขาจะตายไปทีละคน ๆ”

สวีเซียวกล่าวอย่างมั่นใจ “นอกจากนี้ ชาวตั่งเซี่ยงกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อดับไฟ เราจะส่งหน่วยสอดแนมไปดูหรือไม่?”

“เวลาแบบนี้ ไม่ควรส่งคนไปจับตาดูอย่างใกล้ชิด หากหน่วยสอดแนมของตั่งเซี่ยงรู้เข้าจะต้องไม่ปล่อยให้หน่วยสอดแนมของเราหนีไปได้แน่นอน”

ชิ่งไหวกล่าวต่อ “นอกจากนี้ กำชับให้ทุกคนทำงานหนักขึ้นและเปลี่ยนเส้นทางน้ำให้ไหลมาที่นี่ก่อนรุ่งสาง”

“รับทราบ!”

สวีเซียวหันหลังกลับและวิ่งออกไปทันที

ในที่สุดคูน้ำสุดท้ายก็ถูกขุดขึ้นมาในยามจื่อ

สวีเซียวเดินตามคูน้ำและวิ่งไปที่ด้านหลังของภูเขาฮุยหลาง

ปลายร่องน้ำมีทะเลสาบขนาบไหล่เขาขนาดหลายร้อยหมู่

ทะเลสาบและคูน้ำนี้อยู่ห่างจากกันเพียงเก้าฉื่อ ตราบใดที่สามารถขุดดินเป็นระยะทางเก้าฉื่อได้ น้ำจากทะเลสาบก็จะไหลลงสู่คูน้ำ

สวีเซียวออกคำสั่ง จากนั้นทหารกองทัพเถี่ยหลินหลายสิบคนก็โบกจอบและขุดลงไปที่พื้นอย่างตั้งใจ

ซ่า!

การขุดคูน้ำสำเร็จ

ทหารกองทัพเถี่ยหลินส่วนใหญ่ที่กำลังขุดคูถูกน้ำพัดพาออกไป

อย่างไรก็ตาม ทหารเหล่านี้เข้าใจกระแสน้ำเป็นอย่างดี เมื่อถูกกระแสน้ำพัดไปพวกเขาก็ปีนขึ้นมาจากคูน้ำด้วยตัวเองได้ในระยะเวลาสั้น ๆ

น้ำทะลักไหลลงคลอง ไม่นานก็ผ่านภูเขาฮุยหลางและไหลลงสู่ถนน

ถนนบนภูเขาสายนี้เป็นทางทอดยาวจากชิงสุยกู่ไปยังเมืองเว่ยโจวและยังเป็นเส้นทางเดียวที่ใช้การได้อีกด้วย

ก่อนหน้านี้จินเฟิงเดินผ่านที่นี่และพบว่าที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ต่ำ เขาถามทหารของกองทัพเถี่ยหลินที่มาด้วยอย่างสงสัยว่าที่นี่จะมีน้ำท่วมหรือไม่

ทหารตอบว่าถนนเส้นนี้แต่เดิมเป็นทะเลสาบ แต่เมื่อหลายร้อยปีก่อนเพื่อค้าขายกับตั่งเซี่ยง ขุนนางต้าคังจึงส่งคนไปทำแนวกั้นน้ำเพื่อสร้างถนน

ต่อมาเมื่อจินเฟิงเข้ายึดกองทัพเถี่ยหลินและตรวจสอบแผนที่ทางภูมิศาสตร์โดยละเอียด เขาก็ค้นพบงอ่าเก็บน้ำบนไหล่เขาของเขาฮุยหลาง และมีความคิดที่จะตัดถนนส่วนนี้ด้วยการใช้น้ำทันที

สวีเซียวได้รับคำสั่งให้ค้นหาทหารที่คุ้นเคยกับพื้นที่บริเวณนี้ และหลังจากพูดคุยกันซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็ได้วางแผนขึ้นมา

หลี่จี้ขุยคำรามด้วยใบหน้าเดือดดาล

“รับทราบ!”

จัวป่านเห็นด้วยและเริ่มรวบรวมกองกำลังทันที

เดิมทีกุนซือต้องการห้ามปรามเขา แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของหลี่จี้ขุย เขาก็ต้องถอนหายใจและยอมแพ้

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป กองทัพของตั่งเซี่ยงก็เริ่มโจมตีภูเขาชิงสุ่ย

ภูเขาชิงสุ่ยล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงชันทั้งสามด้าน มีเพียงด้านทิศใต้เท่านั้นที่มีเส้นทางกว้างไม่ถึงสองจั้งที่สามารถขึ้นไปบนภูเขาได้ เส้นทางนี้จึงกลายเป็นสนามรบหลัก

ทหารตั่งเซี่ยงจำนวนนับไม่ถ้วนกวัดแกว่งมีดพร้าและรีบวิ่งไปตามเส้นทาง

ก่อนหน้านี้จินเฟิงได้ทำการติดตั้งธนูจ้งหนู่และเครื่องเหวี่ยงหินหลายตัวเอาไว้ตามจุดต่าง ๆ แล้ว

เมื่อทหารตั่งเซี่ยงเข้ามาใกล้ธนูจ้งหนู่ในระยะสิบจั้ง จงอู่ซึ่งเป็นผู้กำกับการรบก็ออกคำสั่ง และมือยิงธนูที่เตรียมไว้ก็ปล่อยลูกธนูยักษ์ออกไปทันที

ฟึ่บ!

ลูกธนูขนาดใหญ่เหมือนหอกพุ่งออกมาจากพงหญ้า

ด้วยพลังของธนูขนาดใหญ่ที่มีความหนักหน่วง พลังการเจาะทะลุของการยิงในระยะใกล้จึงแข็งแกร่งมาก

ทหารตั่งเซี่ยงที่มุ่งหน้าเขามาอย่างหนาแน่นถูกลูกธนูคร่าชีวิตไปมากกว่ายี่สิบคนก่อนที่จะหยุด

สนามรบที่มีเสียงดังกึกก้องอยู่ตลอดเวลาตกอยู่ในความเงียบ

และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น หลังเสียงอันคมชัดของธนูดังขึ้น ลูกธนูหลายลูกก็บินออกไป

ทหารตั่งเซี่ยงมากกว่าสองร้อยชีวิตที่รุมล้อมเส้นทางเมื่อครู่นี้ไว้สูญหายไปทั้งหมด จากนั้นพื้นดินก็เกลื่อนไปด้วยซากศพ

“บุกโจมตีพวกเขา การขึ้นสายธนูจ้งหนู่ต้องใช้เวลา ฆ่ากองทัพเถี่ยหลินให้สิ้นซาก!”

แม่ทัพที่รับผิดชอบกองทัพตั่งเซี่ยงคำรามด้วยความโกรธ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทหารที่หวาดกลัวก็รวบรวมความกล้าทันที พวกเขาเหยียบลงบนศพของสหายร่วมรบและบุกโจมตีอีกครั้ง