ทะลุมิติ ข้าจะเป็นภรรยาขยัน นิยาย บท 21

ชายมีเครามีชื่อว่าหลิวก่วง เป็นอดีตผู้ใต้บังคับบัญชาของซีเป่ยหวาง*เว่ยเซียว (คำอธิบาย 王 หวาง เป็นคำเรียกผู้ปกครองแคว้น) ภายหลังเว่ยเซียวตาย เขากลับบ้านเกิดเพื่อไปดูแลมารดาที่ป่วยชราพอดี จึงรอดพ้นจากเคราะห์ภัย

เมื่อหลิ่วก่วงเห็นสภาพปัจจุบันของท่านอ๋องน้อยผู้ที่เคยสูงส่งและมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมืองหลวง ในใจก็โกรธแค้นจนรู้สึกเข็ดฟัน

เว่ยฉงซีส่ายหัว นั่งริมหน้าต่างแล้วมองออกไปข้างนอก "หากนางตาย จักรพรรดิ์องค์ก่อนก็จะหาคนใหม่มาอีก"

"แต่…"

หลิวก่วงมีสีหน้าที่ดูโกรธแค้น "ข้าได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีคุณธรรมของสตรีทั้งยังไม่ดีต่อท่านอ๋องน้อยอีก สมควรตายอย่างแท้จริง!"

เว่ยฉงซีโบกมือ ไม่อยากที่จะคุยเรื่องนี้อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม ซือลั่วเมื่อตอนก่อนที่จะตกน้ำนั้นไม่ดีอย่างแน่นอน ถึงตายก็ยังไม่สาสมแก่บาปกรรม ทว่าหลังจากที่ตกน้ำไปก็ดูราวกับว่าไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้ว

เว่ยฉงซีกล่าว “ยังไม่มีข่าวคราวจากลุงเหลียนและคนอื่นๆ อีกหรือ"

หลิวก่วงส่ายหัว "ขณะนี้ยังไม่มี ท่านอ๋องน้อยโปรดอย่างกังวลไป อดีตผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านอ๋องล้วนภักดีต่อท่านอ๋องและท่านอ๋องน้อยทั้งนั้น"

เว่ยฉงซีพยักหน้า

แต่ในใจกลับไม่คิดเช่นนี้ คนล้วนตกต่ำลงจากที่สูงแล้ว เขาที่เป็นเช่นนี้ในตอนนี้ ก็ไม่ได้เป็นท่านอ๋องน้อยผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมืองหลวงและซีเป่ยเหมือนอย่างปีนั้นตั้งนานแล้ว หากมองจากสายตาของคนนอก เว่ยฉงซีก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ผู้หนึ่ง แต่คำเหล่านี้เขาพูดออกไปไม่ได้

หลิวก่วงเป็นคนไม่ละเอียดอ่อนผู้หนึ่ง ต่อให้พูดไปเขาก็คงไม่เข้าใจ รังแต่จะเป็นการเพิ่มเรื่องยุ่งยากให้กับเขาเท่านั้น

ทั้งสองพูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง หลิวก่วงก็พูดว่า "ท่านอ๋องน้อย ไม่เช่นนั้นตอนนี้ให้ข้าพาท่านออกไปดีหรือไม่ มารดามันเถอะ ที่โกโรโกโสแบบนี้ไม่ใช่ที่อยู่สำหรับคนจริงๆ"

ท่านอ๋องน้อยผู้อยู่ในรังทองคำตั้งแต่เกิดจะเคยได้รับความทุกข์ทรมานเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"ยังไม่ถึงเวลา หากจากไปตอนนี้ก็เป็นเพียงการตีหญ้าให้งูตื่นเท่านั้น"

เว่ยฉงซียิ้มเยาะ ดวงตาที่ลึกล้ำของเขามีความเฉียบคมเพิ่มมากขึ้น "ข้าในตอนนี้ทำเช่นนี้จึงจะปลอดภัยที่สุด ได้เห็นบุตรชายของเว่ยเซียวอยู่ไม่ต่างจากสุนัขจึงจะเป็นสิ่งที่เขายินดี！”

หลิวก่วงก็รู้เช่นเดียวกัน ทว่าเขาไม่ยินยอม

คนเช่นท่านอ๋องจะก่อกบฏได้อย่างไร หากเขาต้องการที่จะกบฏจริงๆ เหตุใดจะต้องยอมจำนนต่อจักรพรรดิสุนัขสมควรตายผู้นั้นหลังจากรบชนะเจียงซานด้วย

ใครเลยจะคาดคิดว่าสิ่งที่แลกมากับความเห็นแก่ส่วนรวมของท่านอ๋องจะกลายเป็นการถูกสังหารหมู่ทั้งตระกูล

หากเอ่ยออกมา ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะในสาตาของจักรพรรดิ์สุนัขไม่อาจยอมรับคนเช่นนี้ได้

หลิวก่วงโมโหจนตบลงบนโต๊ะหนึ่งฝ่ามือ

ตอนที่ซือลั่วกำลังหอบผ้าเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านในพอดี

นางนึกว่าเว่ยฉงซีล้ม เดิมทีทั้งสองไม่ค่อยมีความสุขนักในตอนกลางวัน ทว่าพอคิดถึงเว่ยฉงซี ซือลั่วก็ตัดสินใจเข้าไปดูในห้องเสียหน่อย