ทะลุมิติ ข้าจะเป็นภรรยาขยัน นิยาย บท 24

ความจริงแล้วเว่ยฉงซีไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรนาง แต่ขณะนี้เห็นนางเป็นเช่นนี้ จู่ๆ เขาจึงอยากจะเอาคืนนางเสียหน่อย

“ข้าใช้การได้หรือไม่เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ” ทันใดนั้นเว่ยฉงซีก็พูดออกมา

ซือลั่วตกใจ จากนั้นมองไปที่เขาด้วยความตื่นตระหนก "เจ้าปล่อยข้าก่อน มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา อย่าลงไม้ลงมือเลย”

“หากไม่พูดเช่นนี้แล้วเจ้าเข้าใจข้าผิดไปจะทำเช่นไรเล่า”

“เข้าใจผิดอันใด”

เว่ยฉงซีหัวเราะเยาะ "เข้าใจผิดว่าข้าใช้การไม่ได้ไงเล่า"

ใบหน้าของซือลั่วแดงก่ำทันที

“เว่ยฉงซี!”

นางยังอยากที่จะพูดอะไรอีก แต่เว่ยฉงซีก็พลิกมือผลักนางออกไปแล้ว มองนางอย่างเย้ยหยันเล็กน้อย “อย่ามาแหยมกับข้า!"

พอซือลั่วลุกขึ้นมาได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องทันที

เมื่อเว่ยฉงซีเห็นท่าทางเขินอายของนางก็รู้สึกว่าลมปราณไหลเวียนคล่องขึ้นมาทันที นอกจากนี้ ท่าทางที่หน้าแดงของนางก็ทำให้รู้สึกราวกับว่าไม่ได้น่าชิงชังถึงเพียงนั้นอีกต่อไป

แล้วทั้งสองต่างก็กลับไปนอนต่อ

ส่วนจะนอนหลับลงหรือไม่ มีเพียงทั้งคู่เท่านั้นที่รู้

ขณะที่กินอาหารเช้า ซือลั่วก็หยิบเงินออกมาและพูดว่า "เมื่อวานข้าใช้เงินไปอีกนิดหน่อย ตอนนี้เหลือเงินไม่ถึงสี่ตำลึงแล้ว"

เว่ยฉงซีไม่แปลกใจและเหน็บแนมนาง "เจ้าบอกว่าจะแลกกระบี่กับจี้หยกของข้ากลับมาหรือ ยังต้องรอไปก่อนงั้นหรือ"

ซือลั่วส่ายหัวและมองไปยังเว่ยฉงซีอย่างยั่วยุ "ใช้เวลาไม่นาน เจ้ารอถูกตบหน้าเสียเถอะ!"

เว่ยฉงซีตอบโต้นางกลับด้วยสายตาสบประประมาทอย่างรุนแรง

เขาไม่เชื่อว่าอย่างซือลั่วจะมีวิธีที่ดีอันใดในการหาเงิน เว้นแต่ว่านางจะขายตัวเอง

แน่นอนว่าสตรีที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ผู้หนึ่งคงจะขายไม่ได้ราคานัก

เว่ยฉงซีคิดอย่างชั่วร้าย

ซือลั่วเก็บจานชามและพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "เว่ยฉงซี ถ้าหากข้าสามารถหาเงินแล้วแลกกระบี่กับจี้หยกของเจ้ากลับมาได้ล่ะ"

“เจ้าอยากได้สิ่งใด” เว่ยฉงซีถาม

ซือลั่วมองเว่ยฉงซีและกล่าวอย่างจริงจังว่า “เจ้าให้โอกาสข้าได้หรือไม"