ทะลุมิติ ข้าจะเป็นภรรยาขยัน นิยาย บท 9

เธอหยิบแป้งหมี่ขาวมากำหนึ่ง นวดให้เข้ากัน แล้วพึ่งจะพบว่าในบ้านไม่มีไม้นวดแป้ง ซือลั่วยิ้มอย่างขมขื่น โชคดีที่แป้งที่นวดแข็งพอที่จะทำบะหมี่เตาเซียว*ได้... (คำอธิบาย 刀削面 เป็นบะหมี่ชนิดหนึ่งของจีน โดยวิธีทำเส้นคือการนวดแป้งเป็นก้อนให้มีความแข็ง จากนั้นจึงใช้มีดปาดก้อนแป้งให้เป็นเส้นบะหมี่)

เว่ยฉงซีนั่งอยู่บนเก้าอี้ จึงสามารถมองเห็นเงาตะคุ่มๆ ของซือลั่วที่ยุ่งอยู่ในครัว

ดวงตาของเขายิ่งมืดมนลงไปอีก

เขาไม่เชื่อว่าคนผู้หนึ่งจะเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้ในช่วงเวลาสั้นๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ซือลั่วตกลงไปในน้ำตอนเช้า เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านางหมดลมหายใจแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะฟื้นขึ้นมาอีก และยังดูราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน... 

หรือไม่ซือลั่วก็มีแผนการร้ายอะไรแล้วคิดวางแผนบางอย่างเพื่อที่จะเอาคืนตนเอง แต่ว่าตัวเขาเองก็เป็นเช่นนี้แล้ว นางจะยังสามารถแก้แค้นอะไรได้อีก

ยังความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งก็คือเดิมทีคนผู้นี้กลายเป็นคนผู้อื่นมาตั้งนานมาแล้ว

เมื่อเว่ยฉงซีคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ก็ยังรู้สึกตกใจจนส่ายหัว เขาเพิ่งจะเห็นว่าไฝที่แขนของซือลั่วยังคงอยู่ ดังนั้นนางก็คือซือลั่ว...

แต่ทว่ายังมีความเป็นไปได้อื่นอีกไหม

ต่อให้คนผู้หนึ่งจะเสแสร้งแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแม้กระทั่งพฤติกรรมและท่าทางได้

เว้นแต่ว่าจะเป็นการคืนชีพจากศพ

เว่ยฉงซีไม่ค่อยเชื่อเรื่องวิญญาณหรือพลังงานลี้ลับ ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่นึกถึงมันแล้วโยนความคิดนั้นทิ้งไป เขายังคงรู้สึกว่าซือลั่วมีแผนการร้ายบางอย่าง บางทีอาจเป็นผู้ที่ทำร้ายเขาเหล่านั้นที่คิดจะทำอะไรบางอย่าง

ซือลั่วฮัมเพลง ต้มบะหมี่ ทั้งยังทำอาหารจานเย็นอีกสองอย่าง จานหนึ่งคือแตงกวา อีกจานหนึ่งคือยำปวยเล้ง นางกลืนน้ำลาย รอคอยที่จะได้กินอาหารมื้อใหญ่ โดยที่ไม่คาดคิดเลยว่าเว่ยฉงซีที่อยู่นอกประตูเกือบจะค้นพบความลับของนางเสียแล้ว

ดวงอาทิตย์จวนจะลับขอบฟ้า ภายในสวนอากาศไม่เย็นไม่ร้อนกำลังดี ซือลั่วจึงย้ายโต๊ะพังๆ ตัวนั้นที่อยู่ในห้องออกมา นำบะหมี่และกับข้าวมาวางไว้บนโต๊ะ ทั้งยังดันเว่ยฉงซีมาที่ข้างโต๊ะด้วยความยากลำบาก นางหิวจนเห็นดาวอยู่ตรงหน้าแล้ว

“กินเองได้ไหม” ซือลั่วดันชามให้เว่ยฉงซี

เว่ยฉงซีพยักหน้าแต่กลับไม่ได้พูดจาเสียดสีประชดประชัน

ทั้งสองต่างไม่สนใจว่ากิริยามารยาทบนโต๊ะอาหารของใครดูไม่ได้ ครู่เดียวพวกเขาก็กินบะหมี่ชามใหญ่รวมทั้งผักยำที่อยู่ตรงหน้าจนเรียบวุธ

ซือลั่วลูบท้องตนเอง รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจมาก เป็นจริงดังคาดว่าไม่มีปัญหาอะไรที่การกินอิ่มหนำสำราญจะแก้ไขไม่ได้

จิตใจของเว่ยฉงซีก็ไม่ได้รู้สึกอัดอั้นเช่นแต่ก่อนแล้ว

ทั้งสองนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ซือลั่วก็ลุกขึ้นเก็บจานชาม ในเตายังมีไฟอยู่ เลยเติมน้ำในหม้อเพื่อเตรียมอาบน้ำไว้แล้ว หลังจากตกน้ำในตอนเช้านางยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า แม้ตอนนี้เสื้อจะแห้งไปนานแล้ว แต่นางก็ยังรู้สึกไม่สบายตัวอยู่ดี อีกทั้งเมื่อซือลั่วมองไปยังเว่ยฉงซีเขาก็ดูสกปรกจนดูไม่ได้แล้วเช่นกัน 

ตอนที่รอน้ำเดือด นางก็นั่งอยู่ในสวนเพื่อจัดแจงสิ่งของที่ซื้อกลับมาในวันนี้ มีถ้วยชาสี่ใบ รูปลักษณ์ไม่เลวแต่แค่ดูจำเจไปเสียหน่อย

ซือลั่วยื่นให้เว่ยฉงซีใบหนึ่ง "นี่ให้เจ้า"

เว่ยฉงซีลังเลเล็กน้อยแล้วจึงรับมันไป มองดูถ้วยชาไม้ไผ่เรียบง่าย ในมือแล้วหลุบตาลง