ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 111

เป็นเพราะแผลเป็นบนใบหน้าทำให้นางรู้สึกด้อยค่ามาก แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนี้ นางจะได้แต่งงานกับเขาได้อย่างไร

สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว เฉินหู่หวังเพียงว่าวันหน้าเขากับเฉียนซื่อจะมีชีวิตที่สุขสบาย

เฉียนซื่อค่อยๆ ลดมือลง

เฉินต้านิวกับเฉินเอ้อร์นิววิ่งเข้ามาหาเฉียนซื่อ ทั้งสองคนกอดเอวของเฉียนซื่ออย่างมีความสุข เรียกนางเสียงหวานว่า "ท่านแม่เจ้าคะ"

เฉียนซื่อลูบศีรษะบุตรสาวทั้งสอง พลางพยักหน้าทั้งน้ำตา ทั้งครอบครัวก็เข้าบ้านไปด้วยกัน

ฝ่ายซูซานหลางนั้น จ้าวซื่อเริ่มเตรียมทอดปลาแล้ว

ปลาเจี๋ยนน้ำแดงหนึ่งตัวก็ออกจากหม้ออย่างรวดเร็ว

เมื่อตะวันตกดิน อาหารมื้อส่งท้ายปีเก่าก็ทำเสร็จแล้ว

จ้าวซื่อจัดวางอาหาร ส่วนซูซานหลางก็ไปเรียกทุกคนมากินข้าว

ซูฉงรีบแบกโจวเหิงขึ้นหลังทันที ซูหวาเข็นรถเข็นไม้ไปกินข้าวพร้อมกับซูเสี่ยวหลิงและซูเสี่ยวลู่

ตาเฒ่าอู๋ชอบดื่มสุรา ฉลองปีใหม่ย่อมขาดสุราดีที่เขาชอบไปมิได้

อาหารมื้อส่งท้ายปีเก่าปีนี้อุดมสมบูรณ์มาก มีปลาเจี๋ยนน้ำแดงตัวใหญ่หนึ่งตัว นอกจากนี้ยังมีขาหมูตุ๋น ไก่ตุ๋นน้ำแดง ถั่วลิสงเค็ม และยังมียำผักดองที่จ้าวซื่อทำ กับซุปผักใบเขียวอีกหนึ่งถ้วย

อาหารทั้งหมดยังร้อนๆ อยู่

ตาเฒ่าอู๋ไม่สนใจพิธีรีตองที่ยุ่งยาก เพียงแค่หยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วพูดลอยๆ ว่า "ปีนี้ข้ามาฉลองกับพวกเจ้า ข้าก็ไม่ชอบพูดมาก แค่ขออวยพรให้ทุกคนมีความสุขในปีใหม่ และโชคดีในปีใหม่"

"นี่คือเงินกำจัดปีศาจสำหรับเด็กๆ มารับซองอั่งเปากันไปคนละซอง"

ตาเฒ่าอู๋หยิบซองอั่งเปาที่เตรียมไว้ออกมา แจกให้ทุกคนคนละหนึ่งซอง

เขาไม่ได้ปิดบังความลำเอียงของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วให้ซองที่ใหญ่ที่สุดกับซูเสี่ยวลู่ "ศิษย์คนดี ตั้งใจเรียนนะ ถ้าสำเร็จวิชาภายในสามปี อาจารย์ก็จะสบายแล้ว"

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มตาหยีพลางพยักหน้า "ขอบคุณอาจารย์เจ้าค่ะ"

ซองอั่งเปาหนักอึ้งไปสักหน่อย ตาเฒ่าอู๋ใจดีจริงๆ แม้ว่าตาเฒ่าผู้นี้จะพูดน้อยและไม่ชอบพูดมากเกินไป แต่เวลาทำอะไรก็ทำด้วยความจริงใจเสมอ ดีกว่าพวกที่ปากหวานแต่ไม่ทำอะไรเลยมากนัก

เมื่อได้รับซองอั่งเปาจากตาเฒ่าอู๋ ซูเสี่ยวหลิงก็กล่าวขอบคุณอย่างนอบน้อม "ขอบคุณอาจารย์ลุงเจ้าค่ะ ขออวยพรให้อาจารย์ลุงมีสุขภาพแข็งแรงและอายุยืนถึงร้อยปี"

ซูฉงซูหวาก็ลุกขึ้นยืน "ขอบคุณอาจารย์ลุงขอรับ"