ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 148

ตาเฒ่าอู๋ชะงักฝีเท้าขณะเดินออกไป มุมปากที่เย็นชาของเขากระตุกอย่างห้ามไม่อยู่

นังหนูจอมยุ่งคนนี้

ท่าทีตอบสนองของตาเฒ่าอู๋ถูกคนในตระกูลซูสังเกตเห็นอย่างชัดเจน ทุกคนต่างกลั้นยิ้มไว้

หลังจากตาเฒ่าอู๋ออกไปแล้ว ซูฉงจึงพูดอย่างขำๆ ว่า "อาจารย์ลุงช่างตลกจริง เห็นอยู่ชัดๆ ว่าชอบเสี่ยวลู่มาก แต่ยังจงใจทำหน้าตาเย็นชาไว้ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวอยู่ดี"

"เสี่ยวลู่น่ารักและน่าเอ็นดูขนาดนี้ ใครจะไม่ชอบล่ะ ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเย็นชาเลย"

ซูฉงคิดแล้วก็รู้สึกสนุกมาก

ซูหวายิ้มแล้วพูดว่า "พี่ใหญ่พูดถูก"

ตาเฒ่าอู๋ เป็นคนที่ภายนอกดูเย็นชาแต่จิตใจอบอุ่นเสมอ เมื่อเข้าใจแล้วก็จะรู้

ซูซานหลางกระแอมเบาๆ สองครั้งแล้วพูดว่า "เจ้าฉง เจ้าหวา พวกเจ้าก็ไปเตรียมตัวด้วย วันนี้พวกเราจะเข้าเมืองไปพร้อมกับเสี่ยวลู่"

ซูฉงกับซูหวารู้สึกงุนงง แต่ก็ไปเตรียมตัวอย่างว่าง่าย

โจวเหิงดูครุ่นคิด เขามองซูเสี่ยวลู่ที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาก็ยิ้มตาม ดูเหมือนสิ่งที่เขาคาดเดาไว้จะไม่ผิดเลย

แต่เขากลับประเมินซูเสี่ยวลู่ต่ำไป เรื่องของตระกูลซู ไม่จำเป็นต้องให้เขาช่วยเลย

แต่แบบนี้ก็ดีกว่า ซูฉงซูหวาน่าจะได้เข้าสำนักศึกษาแล้ว ยิ่งไปเร็วก็ยิ่งดี เรื่องนี้ ยิ่งเร็วยิ่งดี ไม่ควรล่าช้า

เมื่อเตรียมตัวเสร็จ จ้าวซื่อก็ส่งพวกเขาออกจากบ้าน

พอออกจากบ้าน ซูฉงก็ก้มตัวลงพูดกับซูเสี่ยวลู่ว่า "เสี่ยวลู่ มานี่สิ พี่จะแบกเจ้าเอง"

ซูเสี่ยวลู่เหลือบมองตาเฒ่าอู๋ที่เดินนำหน้าอย่างเย็นชา นางยิ้มแล้วปีนขึ้นหลังของซูฉง พูดด้วยน้ำเสียงหวานซึ้งว่า "ดีเจ้าค่ะ แผ่นหลังของพี่ใหญ่อบอุ่นเหมือนหลังของอาจารย์ที่แสนดีของข้าเลย ข้ารักพวกท่าน"

"พวกเราก็รักเสี่ยวลู่"

ซูฉงดีใจที่ได้แบกซูเสี่ยวลู่วิ่ง เขาจำได้อย่างชัดเจนว่า นับตั้งแต่น้องเล็กเกิดมา ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ซานเม่ยมักแอบเรียกน้องเล็กว่าเทพธิดาอยู่เสมอ ซูฉงก็เชื่อว่าน้องเล็กของเขาเป็นเทพธิดาน้อยที่นำโชคมาให้

นางนำโชคดีมาให้พวกเขา นางดีถึงเพียงนี้ ก็ต้องรักนางให้มากๆ สิ

ตาเฒ่าอู๋ที่แอบฟังอยู่ข้างๆ แค่นเสียงฮึ ช่างเป็นนังหนูจอมยุ่งจริงๆ

ซูหวาเดินตามมาอย่างเงียบๆ ตาเฒ่าอู๋มองดูซูหวาแล้วอดพูดไม่ได้ว่า "เจ้าหนูหวา ทำไมถึงไม่วิ่งตามไปล่ะ"

ซูหวายิ้มบางๆ ให้ตาเฒ่าอู๋ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า "อาจารย์ลุง ข้าไม่วิ่งหรอกขอรับ ข้าต้องออมแรงไว้ เดี๋ยวพอพี่ใหญ่เหนื่อย ข้าจะได้แบกเสี่ยวลู่ต่อ"

"อืม ไม่เลว"

ตาเฒ่าอู๋พยักหน้า

ซูซานหลางตบหลังซูหวาเบาๆ ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ

ซูหวามองดูร่างที่วิ่งอย่างมีความสุขไม่ไกลนัก ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม