ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 149

เพียงสี่วันเท่านั้น สิ่งใดก็ยังไม่อาจเห็นได้ชัดเจน แต่จิตวิญญาณของซุเป่าซ่านและซุนเป่าเชี่ยนกลับแจ่มใสดีนัก

เดิมทีซุนเป่าซ่านที่มีอาการไออยู่บ้าง กลับมิได้ไออีกแล้ว คิดถึงกายอบอุ่นในยามค่ำคืนของตน ความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเหล่านี้ล้วนเป็นคุณงามความดีของซูเสี่ยวลู่อย่างไม่ต้องสงสัย

อาการที่ดีขึ้นของลูกตน เหลียนซื่อย่อมเห็นอยู่กับตา นางจึงมีความรู้สึกชื่นชอบต่อซูเสี่ยวลู่เพิ่มพูนขึ้นยิ่งขึ้น

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มบางเบาแล้วเอ่ยว่า “พี่เป่าซ่านและพี่เป่าเชี่ยนล้วนมีสภาพร่างกายที่ยังดีอยู่”

ทุกสิ่งเป็นเช่นเดิมก็ดีแล้ว หลังจากตรวจดูอาการของซุนเป่าเชี่ยนและซุนเป่าซ่านเสร็จ ซูเสี่ยวลู่ก็กลับไปยังเรือนเพื่อปรุงยากับตาเฒ่าอู๋ตามเคย

ส่วนซูซานหลางนั้น ได้ติดตามซุนจื่อเชียนมายังโรงเรียนแห่งหนึ่งแล้ว

ซุนจื่อเชียนกล่าวกับซูฉงและซูหวาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อาจารย์หลินแม้จะเข้มงวดอยู่บ้าง แต่ท่านมีความรู้กว้างขวางยิ่งนัก เมื่อพวกเจ้าได้รู้จักท่านดีแล้ว ย่อมจะชื่นชอบท่านเป็นแน่”

ซุนจื่อเชียนได้กล่าววาจาเพื่อปลอบประโลมซูฉงและซูหวาไว้ล่วงหน้า เกรงว่าทั้งสองจะรู้สึกว่าอาจารย์เข้มงวดเกินไปจนเกิดความเบื่อหน่ายต่อการเล่าเรียน

“ขอบพระคุณขอรับ ข้ากับน้องหวามิได้เกรงกลัวแต่อย่างใด”

ตั้งแต่ก่อนมา โจวเหิงได้บอกพวกเขาไว้แล้วว่า เพียงแค่ได้เข้าเรียน ต่อให้ต้องทนความลำบากเพียงใดก็ต้องอดทนไว้ บุรุษพึงมีใจอันกว้างขวาง ต้องอดกลั้นในสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจอดกลั้นได้

เพียงแค่อาจารย์ยอมรับพวกเขาไว้ ไม่ว่าสิ่งใดพวกเขาก็พร้อมจะอดทนทั้งสิ้น

เมื่อเห็นแววตาอันแน่วแน่ของซูฉงและซูหวา ซุนจื่อเชียนจึงยิ้มบางเบาแล้วกล่าวว่า “เช่นนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว”

โรงเรียนแห่งนี้ เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในเมืองหยางเจี่ยว แต่ก็เป็นที่เคร่งครัดที่สุดเช่นกัน

อาจารย์หลินมีอุปนิสัยที่ไม่ค่อยดีนัก หากศิษย์ใดไม่อาจบรรลุถึงมาตรฐานที่เขากำหนดไว้ หลังการสอบปีละครั้ง ก็จะถูกเขากล่าวตักเตือนให้ถอนตัวออกไปทันที

แต่อาจารย์หลิน เมื่อสอนศิษย์ออกมาแล้ว แม้จะเป็นผู้ที่ด้อยที่สุด ก็ยังสามารถสอบได้ตำแหน่งซิ่วไฉ

ตระกูลซุนก็ได้ว่าจ้างอาจารย์หลินให้เป็นครูสอนซุนเป่าซ่านและซุนเป่าเชี่ยน โดยท่านจะเข้ามาสอนที่เรือนทุกห้าวันครั้ง สำหรับครั้งนี้ที่ให้ซูฉงและซูหวาเข้าเรียน ซุนจื่อเชียนก็ได้ไปเยือนถึงเรือนอาจารย์ด้วยความนอบน้อม เพื่ออธิบายถึงสถานการณ์อย่างละเอียด

สำหรับเรื่องที่ซูซานหลางแยกตัวออกจากตระกูล อาจารย์หลินมิได้กล่าวความใด เพียงแต่เอ่ยว่ารอพบหน้ากันก่อนแล้วค่อยพิจารณาอีกครั้ง

เนื่องจากได้แจ้งล่วงหน้าไว้แล้ว เมื่อมาถึงโรงเรียนหลินผิงเซิง ซุนจื่อเชียนจึงพาซูซานหลางและอีกสองคนเข้าไปข้างในโดยตรง

เมื่อก้าวเข้าสู่ประตูใหญ่ ก็เริ่มได้ยินเสียงของอาจารย์ที่กำลังสอนบทเรียนแว่วมาเบา ๆ

ซูฉงและซูหวาเบิกตาเป็นประกายขึ้นทันที มิได้ใส่ใจซุนจื่อเชียนอีกต่อไป ทั้งสองจดจ่ออยู่กับการตั้งใจฟังเพียงอย่างเดียว

ขณะนี้หลินผิงเซิงนี้มีศิษย์อยู่ยี่สิบคน ทุกคนล้วนคุกเข่านั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือ ตั้งใจฟังบทเรียนอย่างสำรวม