ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 165

ซุนเป่าซ่านเองก็มองด้วยสายตาคาดหวังเช่นกัน

เหลียนซื่อยิ้มและพยักหน้า "ได้ แม่จะสั่งให้จัดการเดี๋ยวนี้แหละ"

เหลียนซื่อเชื่อมั่นว่าซูเสี่ยวลู่จะไม่ให้ซุนเป่าซ่านกับซุนเป่าเชี่ยนกินอะไรที่ไม่เหมาะสม ถ้าซูเสี่ยวลู่บอกว่ากินได้ เช่นนั้นก็ต้องกินได้แน่นอน

หลังจากตรวจชีพจรแล้ว ซูเสี่ยวลู่พูดว่า "ดีมากเลยเจ้าค่ะ หลังจากขจัดพิษมาหลายวัน ร่างกายของพวกท่านน่าจะสบายขึ้นบ้างแล้ว รู้สึกอย่างไรกันบ้าง?"

แม้ว่าการขจัดพิษออกจากร่างกายให้หมดจะต้องใช้เวลานาน แต่หากค่อยๆ ขจัดวันละนิด พร้อมกับกินยาบำรุงร่างกาย ก็น่าจะช่วยให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

ซุนเป่าซ่านยิ้มบางๆ พลางกล่าวว่า "ข้ารู้สึกว่านอนหลับสบายทุกวัน และไม่เหนื่อยมากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

เขากินอาหารได้มากขึ้น และไม่รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนที่กินเพิ่มนิดหน่อยก็อึดอัดแล้ว

จริงๆ แล้วเขารู้สึกว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เขาดูเหมือนจะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเล็กน้อย โดยรวมแล้วทุกอย่างดีมาก

ซุนเป่าเชี่ยนก็ยิ้มและพยักหน้าเช่นกัน "ข้าก็เหมือนกับน้องชาย รู้สึกว่าไม่อึดอัดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มหวานพลางกล่าวว่า "เช่นนั้นก็ดีเลย รอให้ร่างกายของพวกท่านขจัดสารพิษออกหมดแล้ว จะรู้สึกสบายยิ่งกว่านี้อีก"

เหลียนซื่อมองด้วยสายตาอ่อนโยน นางได้เห็นการฟื้นตัวของบุตรทั้งสองคนด้วยตาตนเอง

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มและพูดว่า "เช่นนั้นข้าขอกลับไปที่เรือนก่อนนะ อีกสักพักข้าจะทำอาหารสมุนไพรให้พวกท่านอีก"

การกินอาหารสมุนไพรบ่อยๆ จะช่วยให้ซุนเป่าซ่านกับซุนเป่าเชี่ยนฟื้นตัวได้เร็วขึ้น

พวกเขามีร่างกายที่อ่อนแอตั้งแต่กำเนิด อาหารสมุนไพรสามารถช่วยเสริมสิ่งที่พวกเขาขาดไปได้ เมื่อร่างกายดีขึ้นเรื่อยๆ สุขภาพก็จะค่อยๆ แข็งแรงขึ้นตามลำดับ

ซุนเป่าซ่านกับซุนเป่าเชี่ยนพยักหน้า พวกเขาตั้งตารออาหารสมุนไพรด้วยความคาดหวัง

เหลียนซื่อมองเห็นสิ่งนี้ ในใจแอบคิดว่าจะต้องให้พ่อครัวสอนเคล็ดลับการทำอาหารให้ซูเสี่ยวลู่ให้ดี!

หลังจากซูเสี่ยวลู่จากไป เหลียนซื่อลูบหัวซุนเป่าซ่านกับซุนเป่าเชี่ยนแล้วพูดว่า "แม่ก็จะไปสั่งอาหารมื้อกลางวันให้พวกเจ้า พวกเจ้าห้ามอ่านตำรานานเกินไปนะ ต้องพักผ่อนเยอะๆ เข้าใจหรือไม่?"

ซุนเป่าซ่านกับซุนเป่าเชี่ยนพยักหน้าอย่างว่าง่าย

เหลียนซื่อจึงเดินออกไปทั้งอย่างนี้

นางเดินไปที่ห้องโถงด้านหน้าเพื่อสั่งงาน

พ่อบ้านซุนรับคำอย่างนอบน้อม ขณะกำลังจะออกไป ซุนปั๋วเฉิงเรียกเขาไว้และพูดว่า "ซุนอัน ซื้อมาเพิ่มอีกหน่อย วันนี้ทุกคนในจวนจะกินซาลาเปายัดไส้ผักดองเปรี้ยว ส่วนมื้อเย็นก็เพิ่มจานผักดองเผ็ดด้วย"

ซุนปั๋วเฉิงคิดว่า ถึงแม้ว่าจะไม่อร่อย แต่คนในจวนเยอะขนาดนี้ ก็น่าจะกินหมด

"ได้ขอรับ"

พ่อบ้านซุนพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม และออกไปทำตามคำสั่ง

ซุนจื่อเชียนพูดกับเหลียนซื่อว่า "ตอนกินมื้อเที่ยง ให้เชี่ยนเอ๋อร์กับซ่านเอ๋อร์กินให้น้อยหน่อยจะดีกว่า เกรงว่าจะย่อยไม่ไหวเอาได้"