ซุนเป่าเชี่ยนยิ้มพลางกล่าวกับซูเสี่ยวลู่
ซุนเป่าซ่านเองก็เอ่ยขึ้นว่า “เสี่ยวลู่ ขออวยพรให้เจ้ากับครอบครัวมีความสุขในวันขึ้นปีใหม่นะ”
เหลียนซื่อยิ้มเอามือลูบหัวซูเสี่ยวลู่เบาๆ “ขอบใจมากนะ เสี่ยวลู่”
แม้ว่าอาหารสมุนไพรที่ทำจะดูไม่ต่างจากเดิมมากนัก แต่ซูเสี่ยวลู่ไปฝึกทำอาหารในครัวทุกวัน ก็คงพัฒนาขึ้นมากทีเดียว
เมื่อจัดการดูแลครอบครัวซุนเสร็จแล้ว ซูเสี่ยวลู่ก็ออกจากจวนตระกูลซุนพร้อมกับตาเฒ่าอู๋ มุ่งหน้าไปยังร้านค้าของตนเองเพื่อสมทบกับซูซานหลางและจ้าวซื่อ จากนั้นจึงเดินทางกลับบ้านพร้อมกัน
เมื่อไปถึงร้านในวันนั้น ทั้งผักดองและผักหมักก็ขายหมดเกลี้ยง ซูซานหลางกับจ้าวซื่อกำลังล้างถังไม้ใบใหญ่ที่ใช้บรรจุผักอยู่
“โอ้โห! ร้านฝั่งตรงข้ามปิดร้านไวเสียจริง”
พอตาเฒ่าอู๋ก้าวเข้าร้าน ก็เห็นว่าร้านฝั่งตรงข้ามปิดแล้ว จึงไม่รอช้าเอ่ยเหน็บแนมด้วยน้ำเสียงไม่ไว้หน้า
ซูเสี่ยวลู่หัวเราะคิกคัก เดินเข้าไปใกล้ซูเสี่ยวหลิงพลางกระซิบถามเบาๆ “พี่สาม วันนี้พวกเขาไม่ได้มาหรือ?”
“ปิดร้านเร็วขนาดนี้ หรือว่าเมื่อวานถูกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก จนทำธุรกิจต่อไม่ไหว เลยไม่คิดจะมาอีกแล้ว?”
ซูเสี่ยวหลิงยิ้มบางก่อนกล่าวว่า “วันนี้พวกเขาเปิดร้านนะ แถมยังมาซื้อของจากร้านเราไปเทียบดูอีกด้วย แต่สุดท้ายก็โกรธจนปิดร้านไปเลย”
ซูเสี่ยวลู่ได้ยินดังนั้นก็พึมพำว่า “อย่างนี้นี่เองสินะ”
ในใจของนางเริ่มรู้สึกตื่นเต้น อยากกลับบ้านเร็วๆ เผื่อว่าอาจจะมีเรื่องสนุกให้ได้ดูอีกก็เป็นได้!
ตระกูลซูร่วมมือกับตระกูลเฉินในการเก็บผักและเปิดร้าน ถือเป็นเรื่องที่สร้างความขุ่นเคืองใจไม่น้อย แต่เฉียนซื่อกล่าวไว้ว่าตอนที่นางทำผักดองและผักหมักในอดีต ภรรยาของเฉินหลงและเฉินเฉียงอย่างหยางซื่อและอู๋ซื่อไม่เคยลงมือช่วยเหลือเลยสักครั้ง เอาแต่ยืนมองอยู่ห่างๆ นางสองคนไม่มีทางทำให้รสชาติออกมาเหมือนนางได้
ในเมื่อพวกเขาคิดจะแย่งชิงลูกค้าและเปิดร้านตรงข้ามกันโดยตั้งใจ เช่นนั้นก็ปล่อยให้เปิดไปเถอะ สุดท้ายใครจะขาดทุนก็ให้รู้กันไป
ซูเสี่ยวหลิงมองน้องสาวที่แววตาซุกซนเล็กๆ ก่อนจะเอื้อมมือบีบแก้มของซูเสี่ยวลู่เบาๆ พลางกล่าวว่า “เจ้านี่นะ...”
ผลลัพธ์เช่นนี้ ซื่อเม่ยย่อมดีใจ และนางเองก็รู้สึกยินดีไม่น้อย
สองพี่น้องมองหน้ากัน แววตาทั้งคู่เผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ซุกซนที่แฝงอยู่
เฉินต้านิวและเฉินเอ้อร์นิวที่มองเห็นเช่นนั้นก็อดหัวเราะตามไม่ได้
ไม่นานนัก ซูซานหลางกับจ้าวซื่อก็จัดการเก็บข้าวของเรียบร้อย ส่วนซูฉงกับซูหวาก็กลับมาจากโรงเรียน
ทุกคนในครอบครัว ทั้งที่หอบหิ้วของและสะพายสัมภาระ ก็พากันออกจากตัวเมืองมุ่งหน้ากลับบ้าน
เมื่อกลับถึงบ้าน ซูฉงกับซูหวาก็เริ่มสอนโจวเหิงและซูเสี่ยวหลิงเกี่ยวกับความรู้ที่ได้เรียนมาในวันนี้ทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา