ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 230

ในปีนั้น จ้าวซื่อเคยคืนกำไลเงินของซูเสี่ยวจือให้ พร้อมกับมอบให้อีกวงหนึ่งเพื่อเป็นของขวัญ โดยมีความหมายถึงสิ่งดีๆ มาคู่กัน

นางเป็นคนสวมกำไลให้ซูเสี่ยวจือด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ มือของซูเสี่ยวจือว่างเปล่า เป็นที่ชัดเจนว่ากำไลเงินเหล่านั้นถูกนำไปจำนำแล้ว

ซูเสี่ยวจือป้อนข้าวต้มให้หูต้าหนิวด้วยปาก

ข้าวต้มครึ่งถ้วย ป้อนเข้าไปได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะหูต้าหนิวไม่สามารถกลืนอาหารได้อีกแล้ว

น้ำตาของซูเสี่ยวจือไหลเงียบๆ ด้วยความกังวล นางพูดทั้งสะอื้นว่า “ต้าหนิว ต้าหนิว เจ้าจะไม่กินไม่ได้! เจ้าต้องกินนะ!”

แต่หูต้าหนิวไม่ได้ให้คำตอบใดๆ กับซูเสี่ยวจือ มีเพียงร่างที่นิ่งเงียบและไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ซูเสี่ยวจือพยายามป้อนอีกหลายครั้ง แต่สิ่งที่หูต้าหนิวกลืนลงไปได้มีเพียงคำเดียวเท่านั้น ส่วนที่เหลือไหลออกมาจากมุมปาก

“เสี่ยวจือ...”

จ้าวซื่อมองดูด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใจ อาการของหูต้าหนิวแย่มากแล้ว

“พี่สะใภ้สาม ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ช่วงนี้ต้าหนิวกินได้น้อยลงเรื่อยๆ ตอนนี้เขาแทบจะกลืนอะไรไม่ได้เลย”

ซูเสี่ยวจือพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น

จ้าวซื่อเดินเข้ามาข้างๆ ซูเสี่ยวจือ พลางตบไหล่นางเบาๆ เพื่อปลอบโยน

ซูเสี่ยวจือเอนตัวพิงจ้าวซื่อ น้ำตาไหลรินไม่หยุด นางพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “พี่สะใภ้สาม ท่านว่าทำไมสวรรค์ถึงได้โหดร้ายกับข้าอย่างนี้? ซวงซวงยังไม่ได้แต่งงาน ฉางโซ่วก็ยังไม่ได้สร้างครอบครัว ส่วนฉางหยางก็ยังเล็กนัก แล้วเขากล้าทิ้งพวกเราไปได้ยังไง?”

“เขานอนอยู่นี่ หายใจเบาลงเรื่อยๆ เขาเคยคิดถึงข้าบ้างไหม? ถ้าเขาไปแบบนี้ ลูกๆ ก็ไม่มีพ่อแล้ว พวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานและถูกกดดันอย่างมากมาย ฮือๆ…”

พูดจบ ซูเสี่ยวจือยกมือขึ้นทุบไปที่ร่างของหูต้าหนิวเบาๆ ด้วยความคับแค้นใจ

จ้าวซื่อรีบจับมือซูเสี่ยวจือไว้ พลางพูดปลอบโยน “เสี่ยวจือ อย่าทำแบบนี้เลย น้องเขยเองก็คงไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้”

จ้าวซื่อเข้าใจดีว่าซูเสี่ยวจือต้องอดทนอย่างมากในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้เมื่อความรู้สึกถูกปลดปล่อยออกมา การระบายออกมาเช่นนี้อาจจะดีกว่าเก็บกดไว้

ร่างกายของคนเรามีขีดจำกัด หากอดกลั้นมากเกินไป ร่างกายย่อมได้รับความเสียหาย

ซูเสี่ยวจือกอดจ้าวซื่อแน่นและปล่อยโฮออกมาสุดเสียง น้ำตาที่สะสมไว้เนิ่นนานไหลพรั่งพรูออกมา

จ้าวซื่อคอยปลอบนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

พวกนางไม่ได้สังเกตว่า หูต้าหนิวที่นอนอยู่บนเตียงก็มีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาเช่นกัน

หลังจากซูเสี่ยวจือสงบสติอารมณ์ได้แล้ว จ้าวซื่อก็บอกให้นางกินข้าวต้มจนหมดถ้วย

จากนั้นทั้งสองคนออกไปข้างนอก ซูซานหลางกำลังล้างจานอยู่ที่ลานบ้าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน