ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 258

"พี่เสี่ยวหลิง เช่นนั้นวันหน้าพวกเราจะยังเล่นกับพวกซวงซวงและคนอื่นๆ อีกหรือไม่?"

เฉินเอ้อร์นิวอดไม่ไหว จึงถามเสียงเบา

ซูเสี่ยวลู่อดมิได้ที่จะมองซูเสี่ยวหลิง

พูดตามตรง เมื่อครู่นางก็ตกตะลึงเหมือนกัน อาหญิงผู้นี้......เฮ้อ......

เรื่องแบบนี้ ใครเจอก็คงรู้สึกไม่สบายใจทั้งนั้น

ในความคิดของซูเสี่ยวลู่ เมื่อเจ้ากับข้าเป็นสหายที่ดีต่อกัน แต่นางเป็นศัตรูของข้า เจ้าในฐานะสหายที่ดีของข้า ย่อมไม่ควรคบหากับศัตรูของข้า

ถ้ายังคบหากันอยู่ เช่นนั้นสถานะของเจ้าในใจข้าก็จะเปลี่ยนไป เจ้าก็จะไม่ใช่คนสำคัญอีกต่อไป ข้าย่อมต้องปฏิบัติต่อเจ้าด้วยท่าทีเย็นชา

การกระทำของซูเสี่ยวจือครั้งนี้ ทำให้ความสัมพันธ์ของหลายครอบครัวตกอยู่ในสถานการณ์ที่แปลกประหลาด

คำถามนี้ ยากเหลือเกินที่จะตอบ

ซูเสี่ยวหลิงก็ไม่พูดอะไร เพราะนางก็ลำบากใจยิ่งนัก จะบอกว่าให้เหมือนเดิม? นางก็ทำไม่ได้ จะให้ไม่มีความขุ่นเคืองในใจ นางก็ทำไม่ได้

"น้องเหิง เจ้ามีวิธีดีๆ บ้างหรือไม่ ความรู้สึกนี้แย่มากเลย อึดอัดยิ่งนัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้"

ซูฉงรู้สึกกลุ้มใจมาก พวกเขาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน

ทุกคนต่างก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ซูหวาก็อดมองไปที่โจวเหิงไม่ได้

ทุกคนต่างจ้องมองมาที่โจวเหิง

ซูเสี่ยวลู่ก็รอคอยว่าโจวเหิงจะพูดอะไรออกมาบ้าง

โจวเหิงมีสีหน้าเรียบเฉย เมื่อเห็นทุกคนมองมาที่เขา เขาก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เขาคิดสักพักแล้วพูดว่า "เรื่องนี้ จริงๆ แล้วเข้าใจได้ไม่ยาก"

พอโจวเหิงเริ่มพูด ทุกคนก็ตั้งใจฟัง

โจวเหิงยิ้มน้อยๆ พลางกล่าวว่า "ข้าจะยกตัวอย่างเปรียบเทียบ ต้นไม้ต้นหนึ่งก็เหมือนครอบครัวหนึ่ง ค่อยๆ เติบโตขึ้น แตกกิ่งก้านสาขามากมาย กิ่งก้านสาขาเหล่านี้ก็เหมือนพี่น้องในครอบครัว เมื่อต้นไม้สูงใหญ่ขึ้น แม้กิ่งก้านจะอยู่บนต้นไม้ต้นเดียวกัน แต่ก็ยิ่งห่างไกลกัน ต่างคนต่างเติบโตไม่เกี่ยวข้องกัน"

"จู่ๆ มีกิ่งก้านหนึ่งเข้ามาใกล้ พึ่งพาอาศัยเติบโตด้วยกันช่วงหนึ่ง ในช่วงเวลานั้น ต่างก็ปกป้องกันจากลมฝน ค้ำจุนกันและกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป กิ่งก้านก็จะเติบโตไปอีกทิศทาง ทุกคนต่างพยายามเติบโต นอกจากมีรากเดียวกันแล้ว ก็ไม่มีจุดตัดกันอีก แต่เมื่อใบไม้เขียวชอุ่ม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีจุดตัดกันอีก ครอบครัวก็เช่นกัน ขอเพียงแค่เมื่อมาพบกันก็ช่วยเหลือกัน แยกจากกันก็เติบโตไปตามทางของตน กิ่งก้านจากคนละกิ่งอาจไม่มีจุดตัดกัน แต่รากที่เชื่อมกิ่งก้านไว้ก็ไม่อาจตัดขาดได้ ทำดีที่สุด ไม่ให้ละอายใจก็พอ"

ตราบใดที่ซูเสี่ยวจือไม่ทำร้ายพวกเขา นางก็เหมือนกิ่งก้านที่เข้ามาใกล้ ช่วยเหลือกันชั่วคราว เพียงแต่นางกำลังเติบโตไปอีกทิศทางเท่านั้น

ซูซานหลางกับซูเสี่ยวจือแตกต่างกันตั้งแต่ต้น ซูเสี่ยวจือไม่เคยผ่านความทุกข์ทรมานเหมือนที่ซูซานหลางเคยเผชิญ จึงไม่อาจใจแข็งกับหวังซื่อได้ แต่ตราบใดที่นางยึดมั่นในหลักการ ไม่ทำสิ่งที่เป็นอันตรายต่อครอบครัวของซูซานหลางกับเฉินหู่ นางก็ไม่ผิด

แต่ซูซานหลางรู้สึกไม่สบายใจ การที่เขาเย็นชากับนางก็ไม่ผิดอะไร

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน