ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 270
เมื่อหวังซื่อได้ยินเช่นนั้น นางรีบลุกขึ้นมา กัดฟันกรอดพลางตะโกนลั่นว่า “พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ! ข้าจะจัดการเอง คนไม่รักดีแบบนี้ เอาให้นางเลย เอาให้นาง!”
“สวรรค์เอ๋ย ทำไมเจ้าไม่ลืมตาดูบ้าง! รีบส่งสายฟ้ามาฟาดยัยลูกอกตัญญูพรรค์นี้เสียทีเถอะ!”
หวังซื่อปาดน้ำมูกแล้วเดินร้องไห้ด่าทอไปยังห้องด้านใน ระหว่างนั้นยังคงตะโกนด่าพลางสะอื้นไปด้วย
เรื่องหยิบเงินเช่นนี้ นางไม่กล้าให้หลี่ซื่อหรือโจวซื่อยุ่งเกี่ยว เพราะทั้งสองคนนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นคนดีอะไร หากพวกนางแอบฉวยโอกาสขโมยเงินของนางไปจะทำอย่างไร!
คนที่ยืนฟังเสียงด่าทอของหวังซื่อต่างพากันส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย
“เฮ้อ ครอบครัวนี้นี่นะ…”
แต่เฉาซื่อไม่คิดจะทนรับความโกรธของหวังซื่ออีกต่อไป นางสวนกลับทันที “สวรรค์ช่างไม่ลืมตาดูจริงๆ! ถ้าลืมตาได้ล่ะก็ คนแรกที่จะถูกฟ้าผ่าคือตาแก่งกเงินอย่างเจ้าต่างหาก!”
“คนเราทำอะไรก็มีฟ้าดินเป็นพยาน มันไม่ได้ไม่ตอบแทน แค่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเอง! พวกเจ้ารอรับผลกรรมเถอะ!”
เฉาซื่อพูดจนสะใจ ทำให้อารมณ์คุกรุ่นในใจผ่อนคลายลงบ้าง
ส่วนซูต้ากงและซูซื่อกงได้แต่นั่งถอนหายใจยาวๆ พวกเขารู้สึกผิดหวังในตัวพ่อเฒ่าซูผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวอย่างมาก
พ่อเฒ่าซูรู้สึกอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เขาตะโกนลั่นด้วยเสียงเกรี้ยวกราดว่า “เจ้านี่มันไร้ค่า! ตาบอดหรือไง ถึงเอ้อระเหยไม่ยอมออกมาสักที!”
หวังซื่อมัวแต่โอ้เอ้อยู่ในห้อง พ่อเฒ่าซูทนไม่ได้อีกต่อไป การที่ถูกผู้คนรอบข้างหัวเราะเยาะทำให้เขารู้สึกราวกับถูกทอดในน้ำมันร้อน และในใจเขาก็เริ่มมีความเกลียดชังต่อซูเสี่ยวจือ เช่นเดียวกับซูซานหลาง ทั้งคู่ในสายตาของเขาก็เป็นเพียงของไร้ประโยชน์ หากรู้อย่างนี้แต่แรก เขาคงไม่ปล่อยให้พวกเขาได้เกิดมา
หวังซื่อที่ได้ยินเสียงตะโกน ก็ก้าวออกมาทันทีด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะปาเงินใส่ซูเสี่ยวจือด้วยแรงทั้งหมด พลางกัดฟันด่า “เอาไป เอาไป! เงินนี่ไม่ใช่ของคนอกตัญญูอย่างเจ้า เอาไปซื้อยามากินซะ กินให้ตายไปเลย!”
ซูเสี่ยวจือก้มหน้าร้องไห้ด้วยความอัดอั้น นางอ้าปากเหมือนอยากพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เงียบไป
เฉาซื่อมองหวังซื่อด้วยสายตาเกรี้ยวกราด ก่อนจะสั่งเสียงแข็งว่า “เก็บเงินขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”
นางไม่ยอมให้หวังซื่อมารังแกใครต่อหน้าเด็ดขาด
หวังซื่อรู้สึกว่าการถูกเฉาซื่อสั่งแบบนี้เป็นการรังแกนาง นางหันไปมองพ่อเฒ่าซู แต่ก่อนที่นางจะได้พูดอะไร พ่อเฒ่าซูที่รู้สึกอับอายจนทนไม่ไหวก็ฟาดนางไปหนึ่งทีเต็มแรง “ยังไม่รีบเก็บเงินอีก! ใครใช้ให้เจ้าโยนมั่วซั่ว!”
หวังซื่อทำให้เขาเสียหน้าหนักกว่าเดิม การกระทำของนางทำให้เขารู้สึกอับอายจนแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนี
พ่อเฒ่าซูทำให้หวังซื่อเสียหน้าอย่างหนัก นางรู้สึกอับอายอย่างที่สุด การที่เขาลงมือกับนางต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ ทำให้นางไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
แต่เมื่อเห็นพ่อเฒ่าซูทำหน้าเหมือนจะกินนางเข้าไป หวังซื่อจึงทำได้เพียงกล้ำกลืนความโกรธ หยิบเงินขึ้นมาทั้งน้ำตาแล้วส่งให้เฉาซื่อ
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา