ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 64

"ดี ดี เช่นนั้นข้าก็จะดูให้ดีๆ ว่าพวกเจ้าคนตาบอด คนพิการ จะพาเด็กปัญญาอ่อนสองคนนั้น มีชีวิตรอดได้อย่างไร"

พ่อเฒ่าซูโกรธจัดอีกครั้ง ตอนนี้เขามีแต่ความเสียใจ ที่ก่อนหน้านี้ปล่อยให้ซูซานหลางออกจากตระกูลได้ง่ายๆ ตอนนั้นเขาควรจะตีให้ตายไปเลย

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็คงไม่มีเรื่องที่ซูซานหลางล่าเสือได้ตัวหนึ่งมาทำให้เขาแค้นใจในวันนี้

"ไป ยืนเซ่อซ่าอยู่ทำไม ไม่เห็นหรือว่าคนอื่นเขาไม่ต้อนรับ?"

พ่อเฒ่าซูหันหลังกลับแล้วตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

หวังซื่อมองด้วยสายตาอาฆาตและไม่ยอมแพ้ ดวงตาของนางจ้องมองไปที่ห้องข้างๆ ตลอด พลางเอ่ยด้วยความโมโหว่า "เสือตัวใหญ่นั่น จะปล่อยให้พวกมันได้ไปง่ายๆ อย่างนี้เชียวหรือ?"

พ่อเฒ่าซูโกรธอยู่ในใจ จึงคว้าตัวหวังซื่อแล้วด่าทอว่า "เจ้าพวกไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าคลอดบุตรสารเลวแบบนี้ออกมา ข้าก็คงไม่ต้องมาทนรับความอัปยศแบบนี้หรอก- -"

หวังซื่ออายุปูนนี้แล้ว ยังต้องถูกตี มิหนำซ้ำยังต่อหน้าลูกหลานอีกต่างหาก นางรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ จึงร้องไห้คร่ำครวญทันที "เจ้าคนอัปรีย์ สวรรค์ช่างไม่มีตา บุตรอกตัญญูแบบนี้ยังปล่อยให้มีชีวิตอยู่ทำไม ทำไมฟ้าถึงไม่ผ่ามันให้ตายไปซะ"

พ่อเฒ่าซูเดินจากไปแล้ว ซูต้าหลางกับซูเอ้อร์หลางก็จ้องมองซูซานหลางอย่างไม่พอใจ พลางถ่มน้ำลายทีหนึ่งแล้วจึงหันหลังจากไป

หลี่ซื่อกับโจวซื่อมองจ้าวซื่อ ด้วยสีหน้าซับซ้อนแล้วเดินตามไป

พวกนางเคยคิดว่าครอบครัวของซูซานหลางที่แยกออกจากตระกูลจะมีชีวิตที่ลำบากมาก ออกจากหมู่บ้านไปแล้วก็คงไม่ได้เจอกันอีกชั่วชีวิต ตอนนั้นก็คงถือว่าพวกเขาตายไปแล้วนอกหมู่บ้าน

แต่ใครจะรู้ว่าซูซานหลางจะทุ่มเทขนาดนี้ ตอนนี้คงจะซื้อที่ดินสร้างเรือนอยู่ที่นี่แล้ว บางทีชีวิตอาจจะดีขึ้นเรื่อยๆ คิดแล้วก็ชวนให้โมโห

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หวังซื่อคงอัดอั้นตันใจ กลับไปคงต้องระบายอารมณ์กับลูกสะใภ้ทั้งสองแน่

เมื่อเห็นเงาร่างของซูซานหลางกับจ้าวซื่อที่ยืนชิดกัน ในชั่วขณะนั้น หลี่ซื่อกับโจวซื่อก็รู้สึกปวดร้าวในใจ บางสิ่งบางอย่าง พวกนางแพ้จ้าวซื่อตลอดกาล

เมื่อเห็นคนตระกูลซูจากไป ซูซานหลางก็เดินซวนเซไปปิดประตู จ้าวซื่อเหมือนหมดแรงพิงซูซานหลาง แล้วพูดเสียงสะอื้นว่า "พ่อ......"

พูดอะไรไม่ออก น้ำตากลับไหลออกมาเสียก่อน

ซูซานหลางตบบ่าจ้าวซื่อเบาๆ พลางพูดว่า "พอเถอะ ทุกอย่างผ่านไปแล้ว"

สิ่งที่เป็นของเขา เขาก็ปกป้องไว้ได้แล้ว

บางทีต่อไปชีวิตอาจจะไม่ได้สบาย แต่ขอเพียงครอบครัวของพวกเขาอยู่ด้วยกัน ก็ไม่กลัวความยากลำบากใดๆ ทั้งสิ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน