ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 69

แต่นางไม่อาจกินได้มากนัก ด้วยเกรงว่าจะไม่ย่อย เพียงลิ้มรสพอให้หายอยากเท่านั้น แต่ละวันก็เพียงกินอาหารเล็กน้อยพอประทังให้พออยู่ได้

จ้าวซื่อป้อนให้ซูเสี่ยวลู่บ้างแล้ว แต่ซูเสี่ยวลู่กลับมิยอมกินอีก พลันเบือนศีรษะหลีกไปทางอื่น เป็นสัญญาณบอกว่านางจะมิขอกินอีกแล้ว

ในยามค่ำคืน หลังจากทั้งครอบครัวล้างหน้าล้างตาเสร็จ ต่างก็พากันเข้านอน

ซูฉงกับซูหวานอนห้องเดียวกัน

ซูซานเม่ยยังคงอยู่ร่วมห้องนอนกับท่านพ่อท่านแม่

ซูเสี่ยวลู่ดูดนมเพียงครั้งเดียวก่อนนอน ก็สามารถหลับได้ตลอดราตรี

ครั้นเมื่อต้องการปัสสาวะ นางจึงส่งเสียงครางเบา ๆ สองสามคำ ปลุกจ้าวซื่อหรือซูซานหลางให้ตื่นขึ้นมา

ทุกครั้งที่จ้าวซื่อจัดการปัสสาวะให้ซูเสี่ยวลู่ นางจะจุมพิตแก้มน้อย ๆ ของซูเสี่ยวลู่อย่างอ่อนโยนพลางเอ่ยว่า “ซื่อเหมยน่ารักจริง ๆ”

ซูเสี่ยวลู่จะยิ้มแย้ม จากนั้นหาวหนึ่งคราแล้วจึงนอนหลับต่อ

เช้าวันรุ่งขึ้น จ้าวซื่อกับซูซานหลางตื่นขึ้นมา นำซาลาเปาและซุปผักที่เหลือจากเมื่อคืนมาอุ่นพอประมาณ ครอบครัวนั่งล้อมวงกินอาหารกันเรียบง่าย จากนั้นจ้าวซื่อก็อุ้มซูเสี่ยวลู่ขึ้นหลัง ใช้ผ้าฝ้ายผืนหนึ่งพันตัวนางไว้กันลม ก่อนที่ทั้งครอบครัวจะปิดประตูเรือนและมุ่งหน้าไปยังตัวเมือง"

เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ไปในตัวเมือง ซูฉงและซูหวาจึงสำรวมกว่าปกติ มือเล็ก ๆ ของทั้งสองจับมือจ้าวซื่อแน่น พลางแสดงท่าทีไม่สบายใจต่อเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย

พวกเขาไม่เคยออกจากหมู่บ้านมาก่อนเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องจากสถานที่คุ้นเคย จึงมีความหวาดหวั่นอยู่ในใจ

ดังนั้นจึงจับมือจ้าวซื่อไว้แน่น ดวงตาจับจ้องไปที่ซูซานหลาง ไม่กล้าให้ความสนใจวอกแวกไปทางอื่น

แม้แต่ซูซานเม่ยก็ยังรู้สึกหวาดหวั่นอยู่บ้าง ทว่านางก็เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่า โลกภายนอกนั้นจะเป็นเช่นไร

จ้าวซื่อดูคล้ายมีเรื่องในใจ ระหว่างเดินออกจากหมู่บ้าน เส้นทางนั้นทำให้นางระลึกถึงความทรงจำเมื่อสิบปีก่อนตอนที่ถูกขาย ก่อนที่จะถูกซื้อโดยตระกูลหวัง นางถูกพาตัวไปยังที่ต่าง ๆ มากมาย ทุกแห่งล้วนแปลกตาและเต็มไปด้วยความขมขื่น ประหนึ่งการซื้อขายสัตว์เลี้ยง สายตาที่จับจ้องเหล่านั้นยังคงทำให้นางหวาดกลัวทุกครั้งที่นึกถึง

ซูซานหลางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “แม่ของลูก เจ้าและเด็ก ๆ อย่าได้กลัวไป เพียงตามข้ามาเท่านั้น อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะเข้าสู่ตัวเมืองแล้ว เราจะไปที่ตำหนักหมอรักษาสารพัดโรคเพื่อให้หมอตรวจอาการของเจ้าฉงและเจ้าหวาก่อน จากนั้นจะตรวจร่างกายเจ้า แล้วจึงจับยามา แล้วค่อยไปซื้อของกันต่อ”

ซูซานหลางยิ้มให้จ้าวซื่อด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะลูบศีรษะของซูฉงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างแผ่วเบา

ความอ่อนโยนของซูซานหลางช่วยปลอบประโลมความไม่สบายใจในใจของทุกคนในครอบครัวให้สงบลง