ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 78

บางจุดยังมีรอยเลือดซึมออกมาเล็กน้อย

โจวเหิงดูเหมือนจะเจ็บมาก แต่เขาก็กัดฟันทนเอาไว้แน่น

ซูเสี่ยวหลิงหมุนตัวเดินออกไป

ซูเสี่ยวลู่ก้มตัวอยู่ข้างๆ แล้วเป่าเบาๆ พลางพูดด้วยเสียงหวานว่า “พี่โจวเหิงอย่ากลัวนะ เสี่ยวลู่เป่าก็จะไม่เจ็บแล้วล่ะ เสี่ยวลู่เรียนมาแล้ว พรุ่งนี้จะลองฝังเข็มให้เอง ต้องไม่เจ็บขนาดนี้แน่ๆ”

เข็มเงิน เสี่ยวลู่ก็ใช้เป็น การรับรู้ของนางน่าจะดีกว่าตาเฒ่าอู๋ หากนางฝังเข็มให้โจวเหิง เขาคงจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

โจวเหิงได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาของเสี่ยวลู่ เขาฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนปลอบว่า “ได้เลย ขอบใจนะเสี่ยวลู่”

ตาเฒ่าอู๋ก็ยิ้มเล็กน้อย ยกมือขึ้นลูบผมเสี่ยวลู่เบาๆ แต่ไม่ได้เก็บคำพูดของนางไปคิดอะไรนัก

“อีกครึ่งชั่วยามข้าจะมาเก็บเข็ม”

ตาเฒ่าอู๋พูดกับโจวเหิง ก่อนจะหันไปพูดกับซูเสี่ยวลู่ว่า “เจ้าหนู อย่าไปแตะต้องเข็มพวกนี้นะ เข้าใจหรือไม่?”

ซูเสี่ยวลู่พยักหน้าอย่างว่าง่าย นางนั่งหลังตรงแล้วตบหน้าอกตัวเองเบาๆ พลางพูดกับตาเฒ่าอู๋ว่า “ข้ารู้แล้วล่ะ ท่านปู่อู๋วางใจได้เลย ถึงเวลาข้าจะเรียกท่านมาเก็บเข็มเอง”

ตาเฒ่าอู๋หัวเราะออกมา เด็กน้อยคนนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ

ตาเฒ่าอู๋ไม่ได้คิดว่าเสี่ยวลู่จะเข้าใจอะไรมากมายอยู่แล้ว การฝังเข็มให้โจวเหิงจำเป็นต้องแม่นยำไร้ที่ติ แต่ตอนนี้เขาก็เริ่มเหนื่อยแล้ว อยู่เฝ้าตรงนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร มีหนูน้อยบ้านซูอยู่ที่นี่ โจวเหิงคงจะสบายใจกว่า

เขาลูบผมซูเสี่ยวลู่เบาๆ ก่อนจะเดินออกไป

ไม่นานนัก ซูเสี่ยวหลิงก็กลับมา นางถืออ่างน้ำใบหนึ่งมาแล้วบิดผ้าชุบน้ำหมาดๆ เช็ดเหงื่อให้โจวเหิง

โจวเหิงเม้มปากเล็กน้อยก่อนเอ่ยเสียงเบา “ขอบคุณนะ”

ซูเสี่ยวหลิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณหรอก เจ้าเป็นน้องชาย ดูแลเจ้าเป็นเรื่องที่ข้าควรทำอยู่แล้ว”

ซูเสี่ยวหลิงมองโจวเหิงเป็นเหมือนน้องชาย นางเช็ดเหงื่อให้เขาเสร็จแล้วเดินออกไป ไม่นานก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับนั่งเฝ้าโจวเหิงร่วมกับซูเสี่ยวลู่

“น้องเหิง คุยกับพวกเราสักหน่อยสิ”

ซูเสี่ยวหลิงยิ้มให้โจวเหิง ใบหน้าของเขาซีดขาว ถ้าคุยกันเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจสักหน่อยอาจจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

โจวเหิงมองไปที่ซูเสี่ยวหลิงเหมือนจะถามอย่างไร้เสียงว่า ‘พูดเรื่องอะไรล่ะ?’

ซูเสี่ยวหลิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “น้องเหิง เจ้ามีพี่น้องหรือไม่? ที่บ้านของพวกเจ้ามีชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง? การปลูกพืชที่บ้านเจ้ากับที่นี่เหมือนกันหรือไม่?”