ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 92

เฉียนซื่อคลายฟันที่กัดแน่นออก สูดลมหายใจลึกหลายครั้ง ก่อนจะพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “พี่สะใภ้ เสี่ยวลู่ ขอบคุณพวกเจ้าที่ช่วยชีวิตข้า”

จ้าวซื่อส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน “อย่าพูดเช่นนั้นเลย”

ใบหน้าของเฉียนซื่อซีดเผือดจากการเสียเลือดมาก นางอ่อนแอจนเห็นได้ชัด ชีวิตที่ลำบากอยู่แล้ว ยิ่งทำให้จ้าวซื่อรู้สึกเจ็บปวดแทน

ในโลกนี้ การเป็นสตรีไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ช่างลำบากเหลือเกิน

ด้านนอก เฉินต้านิวถือกะละมังที่มีน้ำเลือดออกมา เฉินหู่ที่ยืนรออยู่นอกประตูรีบถามด้วยความเป็นห่วง “ต้านิว แม่ของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉินต้านิวสูดน้ำมูก ก่อนตอบด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา “เสี่ยวลู่ช่วยชีวิตแม่ไว้ได้แล้ว”

คำพูดเพียงประโยคเดียว ทำให้น้ำตาของเฉินหู่ไหลริน เขาพูดด้วยเสียงสะอื้นว่า “ดีจริงๆ ดีจริงๆ”

เฉินต้านิวยิ้มและพูดต่อ “อื้อ ข้าจะไปเปลี่ยนน้ำร้อนให้เสี่ยวลู่กับท่านป้าสะใภ้ล้างมือก่อน”

เฉินหู่พยักหน้า

เขาอยากเข้าไปดูภรรยามาก แต่เพราะจ้าวซื่อยังอยู่ในห้อง เขาจึงทำได้เพียงยืนรออยู่ด้านนอก

จ้าวซื่อที่เข้าใจความใจร้อนของเฉินหู่ รีบออกมาจากห้องและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “น้องหูจื่อ เข้าไปดูภรรยาของเจ้าเถอะ ข้าจะไปดูว่ายาใกล้ได้หรือยัง”

พูดจบ จ้าวซื่อก็เดินตรงไปยังครัวของบ้านตระกูลเฉิน

เฉินหู่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง รีบเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที

เขาเดินมาข้างเตียง มองภรรยาด้วยความเจ็บปวดใจพลางพูดว่า “แม่ ลำบากเจ้าแล้ว”

เฉียนซื่อเพียงส่ายศีรษะเบาๆ

เฉินต้านิวนำน้ำร้อนมาให้ ซูเสี่ยวลู่จึงล้างมืออย่างละเอียด

ครึ่งชั่วยามผ่านไปอย่างรวดเร็ว ซูเสี่ยวลู่เริ่มถอดเข็มเงินออกจากตัวเฉียนซื่อ

เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เฉินหู่รีบช่วยภรรยาสวมเสื้อผ้า เปลี่ยนที่นอนใหม่ และห่มผ้าให้นาง

ฟ้าเริ่มสางแล้ว

จ้าวซื่อนำยามาเคาะประตู ซูเสี่ยวลู่ที่กำลังง่วงอยู่ยืดตัวพร้อมหาวหนึ่งครั้ง ก่อนเดินไปเปิดประตู

เฉินหู่รับยาจากจ้าวซื่อ แล้วป้อนให้เฉียนซื่อดื่มอย่างระมัดระวัง

ซูเสี่ยวลู่พูดด้วยน้ำเสียงง่วงงุนว่า “ท่านอาหู่ ท่านอาสะใภ้ ตอนกลางวันพวกท่านไปหาอาจารย์ของข้าเพื่อซื้อยาเพิ่มสักสองสามชุดเถอะ ร่างกายของอาสะใภ้ตอนนี้อ่อนแอมาก ช่วงพักฟื้นต้องดูแลให้ดี ห้ามทำงานหนักหรือยกของหนักอย่างน้อยครึ่งปี”

เฉินหู่พยักหน้า “ได้ ขอบคุณมากซื่อเม่ย หากไม่ได้เจ้า…”