ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 95
เฉียนซื่อก้มมองใบหน้าเล็กๆ ของบุตรชาย น้ำตาหยดลงบนเสื้อผ้าของเด็กน้อยหยดแล้วหยดเล่า
เฉียนซื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่ไม่ว่าจะพยายามปลอบใจตัวเองอย่างไร ก็ไม่สามารถทำให้ตัวเองไม่เศร้าได้
สุขภาพของนางแย่เสียจนตัวนางเองรู้สึกได้ หากไม่พักฟื้นให้ดี นางคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่ปี นางคงไม่ได้เห็นลูกๆ เติบโต
เมื่อนึกว่าหากนางตายไป เด็กทั้งสามคนนี้จะเป็นอย่างไร เฉินต้านิวกับเฉินเอ้อร์นิวไม่เป็นที่รักใคร่ พอถึงอายุสิบสี่สิบห้าก็คงต้องออกเรือน เพราะไร้มารดา ใครจะเป็นคนตัดสินใจเรื่องออกเรือนก็ได้
บุตรชายของนางยังเล็ก แม้จะเป็นบุตรชาย พ่อแม่สามีก็ไม่ค่อยชอบ อยู่ในตระกูลนี้ เกรงว่าจะถูกลูกพี่ลูกน้องรังแก สามีของนางก็ไม่เป็นที่ยอมรับอยู่แล้ว ตอนที่นางยังมีชีวิตอยู่ เขายังมีคนคอยดูแลทุกข์สุข มีคนคอยปะชุนเสื้อผ้าให้ ถ้านางไม่อยู่แล้ว ชีวิตอันโดดเดี่ยวนี้เขาจะอยู่อย่างไร?
เฉียนซื่อรู้สึกเจ็บปวดในใจ ค่อยๆ เกิดความคิดที่ไม่เคยกล้าคิดมาก่อน ถ้าครอบครัวของพวกเขาแยกออกมา......
......
ซูเสี่ยวลู่ออกมา แล้วก็กลับบ้านพร้อมกับซูซานหลาง
เรื่องครอบครัวของเฉินหู่ ไม่มีใครพูดอะไรดีๆ ได้ แม้ว่าสมัยโบราณจะล้าหลัง แต่ซูเสี่ยวลู่คิดว่าก็ควรจะต่อสู้
ถ้าไม่ต่อสู้ก็ไม่มีโอกาสเลย การต่อสู้ย่อมดีกว่าการอดทนเงียบๆ
ดังนั้นการมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคืออย่าใจดีเกินไป
ซูเสี่ยวลู่ลืมเรื่องครอบครัวของเฉินหู่ไปอย่างรวดเร็ว
กลับถึงบ้านก็มีแต่กินข้าวหรือไม่ก็อ่านตำราแพทย์ ยุ่งมากทีเดียว
ซูซานหลางยุ่งกับการตัดฟืน จ้าวซื่อต้องไถพรวนดิน เนื่องจากซูฉงซูหวากำลังเรียนอยู่ พวกเขาจึงไม่อยากให้ซูฉงซูหวาลงไปทำงานในไร่ เพราะนานๆ ทีจะมีโจวเหิงมาอยู่ด้วย ดังนั้นสามีภรรยาจึงตัดสินใจไม่ให้ลูกๆ ทำงาน
ให้อยู่ที่บ้าน จัดการงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ รักษาโรคและเรียนหนังสือให้ดี
ซูซานหลางกับจ้าวซื่อค่อยๆ รู้สึกได้ถึงการฟื้นตัวที่ดีขึ้นของซูฉงกับซูหวา
วันที่ยี่สิบแปดเดือนสิบ วันนี้โจวเหิงเริ่มสอนให้ซูฉงซูหวาท่องตำราพันอักษร ซูซานหลางกับจ้าวซื่อกลับมาจากทำงาน พอดีได้ยินเสียงเข้า เมื่อได้ยินซูฉงกับซูหวาท่องพร้อมกับโจวเหิง ทั้งซูซานหลางกับจ้าวซื่อต่างน้ำตาคลอ
"พ่อของลูก ข้าดีใจยิ่งนัก"
จ้าวซื่อยื่นมือไปจับมือซูซานหลางพลางกล่าวขึ้น นางกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีกแล้ว นางยังคงแก้นิสัยขี้แยไม่ได้
ซูซานหลางกุมมือจ้าวซื่อแน่น กลืนน้ำลายแล้วพูดว่า "แม่ของลูก ข้าก็ดีใจ เจ้าฉงเจ้าหวาของพวกเรา ในที่สุดก็เริ่มโตขึ้นอีกครั้งแล้ว"
ซูซานหลางถอนหายใจด้วยความปลาบปลื้ม
ทั้งสองคนยืนฟังอยู่นอกประตูอย่างเงียบๆ ไม่อยากผลักประตูเข้าไปขัดจังหวะการสอนของโจวเหิง
เสียงของโจวเหิงนุ่มนวลดุจสายน้ำ เขาพูดว่า "ความหมายของเหมันต์มา คิมหันต์ไป วสันต์เก็บเกี่ยวพืชผล เหมันต์เก็บสะสมอาหาร คือ ความหนาวเย็นและร้อนอบอ้าวหมุนเวียนเปลี่ยนไป มาแล้วก็ไป ไปแล้วก็มา วสันต์ต้องเก็บเกี่ยวพืชผล เหมันต์ต้องเก็บสะสมอาหาร ต้องทำเช่นนี้ทุกปี อาฉงอาหวา พวกเจ้าต้องจำให้ดีนะรู้หรือไม่?"
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา