ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1068

“ท่านอ๋อง ท่านกลับมาแล้ว”

ซ่งรั่วเจินวางสมุดบัญชีในมือลงแล้วเดินเข้าไปรับพร้อมรอยยิ้ม

ดวงตาฉู่จวินถิงทอแววอ่อนโยน เรื่องไม่สบายใจทั้งมวลล้วนปลาสนาการไปสิ้นในชั่วขณะที่เห็นนาง ได้เห็นนางเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้ว

“สมุดบัญชีพวกนี้เจ้าอยากดูก็ดู ไม่อยากดูก็แล้วไปเถอะ อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อย” ฉู่จวินถิงกล่าวอย่างเป็นห่วง

ซ่งรั่วเจินส่ายหน้าเบาๆ “หม่อมฉันไม่เหนื่อย เมื่อก่อนตอนอยู่ที่จวนก็ตรวจบัญชีบ่อยๆ จนชินเสียแล้วเพคะ”

ฉู่จวินถิงหยิบขนมไส้ถั่วแดงที่ตั้งใจซื้อตอนขากลับออกมา “รู้ว่าเจ้าชอบกิน ซื้อมาตอนขอกลับ รีบกินตอนที่ยังร้อน”

ซ่งรั่วเจินดวงตาเป็นประกาย ปกตินางก็ชอบของกินที่ทำจากถั่วแดงทำอยู่แล้ว ขนมไส้ถั่วแดงที่เพิ่งออกจากเตานุ่มละมุนหอมหวาน นางชอบที่สุดแล้ว

“ขากลับท่านไม่ได้ผ่านร้านนี้เสียหน่อย ตั้งใจอ้อมไปซื้อมาหรือเพคะ?”

“เห็นว่าสองวันนี้เจ้าไม่ได้กิน วันนี้คงนึกอยากกินขึ้นมาแล้วจึงไปซื้อกลับมาน่ะสิ” ฉู่จวินถิงกล่าวกลั้วหัวเราะ

พวกเฉินเซียงเห็นภาพนี้แล้วต่างก็มีรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า ได้เห็นว่าท่านอ๋องและพระชายารักใคร่กันดีเช่นนี้ ทุกคนมีความสุขเหลือจะกล่าว

เฉินเซียงรู้มาตลอดว่าท่านอ๋องดีต่อคุณหนูของตนเอง ไป๋จื่อและชิงเถิงกลับคิดว่าเมื่อก่อนยามฝึกยุทธ์ ใครๆ ต่างพูดกันว่าท่านอ๋องเข้มงวดมาก ดุดันไร้น้ำใจ แต่หลังจากถูกเลือกให้มาติดตามพระชายา พวกนางก็พบว่าท่านอ๋องไม่เหมือนกับในคำลือก่อนหน้านี้เลยสักนิด!

ยามนี้เห็นว่าท่านอ๋องและพระชายารักใคร่กันดีเช่นนี้ พวกนางก็รู้สึกว่าตนเองโชคดีจริงๆ ที่ได้รับเลือกให้มาเป็นสาวใช้ของพระชายา

ซ่งรั่วเจินได้ยินคำพูดของฉู่จวินถิงแล้วก็รู้สึกเหมือนได้กินน้ำผึ้งกระนั้น มีคนผู้หนึ่งคิดถึงตนเองเช่นนี้ รู้รสปากและความชอบของตนเอง จะไม่สุขใจได้อย่างไร?

คนทั้งสองเดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พวกเฉินเซียงสบตากันอย่างใจตรงกัน หวังว่าท่านอ๋องและพระชายาจะรักใคร่กันดีเช่นนี้ไปตลอด