“ลั่วกั๋วกง ในเมื่อตกลงเดิมพันกันแล้ว ไยจะต้องยกเลิก?”
“ในเมื่อพวกเขาแน่ใจว่าลูกชายข้าใส่ร้ายพวกเขา เช่นนั้นมิสู้เดิมพันกันต่อไป ต่อให้เสียร้านขายสมุนไพรไปหนึ่งร้านก็ถือว่าเป็นคำขอขมาของพวกข้า”
ซ่งรั่วเจินลอบยินดีในใจ เหยาฮูหยินช่างขุดหลุมฝังตัวเองเก่งจริงๆ!
“ข้าก็คิดว่าการเดิมพันนี้ไม่เลวเลย งั้นก็ตกลงกันตามนี้” ฉู่จวินถิงกล่าว
เดิมทีลั่วหยวนหงยังอยากห้ามปราม แต่ฉู่อ๋องออกปากแล้ว เขาไม่กล้าแย้งอีกจึงได้แต่ตอบรับ
“เช่นนั้นอีกเจ็ดวันหลังจากนี้ ข้าไม่เรียกร้องให้เจ้าเดินได้ ขอเพียงเจ้ายืนขึ้นมาได้ก็จะถือว่าข้าแพ้เดิมพัน!” เหยาจิ่นเฉิงแสร้งเป็นยอมอ่อนข้อให้
ซ่งรั่วเจินตวัดสายตาไปสบตากับซ่งเยี่ยนโจวโดยบังเอิญ ทั้งคู่มองหน้ากันพลางยิ้มออกมา
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องรอถึงเจ็ดวันแล้ว” ซ่งรั่วเจินเอ่ย “ตอนนี้พี่ชายข้าสามารถยืนขึ้นได้แล้ว”
ได้ยินดังนั้น ทุกคนบริเวณนั้นล้วนตกใจกันหมด ตอนนี้ก็สามารถยืนขึ้นได้แล้ว?
หลิ่วหรูเยียนตวัดสายตามาด้วยความประหลาดใจ ตั้งแต่อี้อันกลับมามองเห็นได้ นางก็เชื่อมั่นในวิชาแพทย์ของซ่งรั่วเจินอย่างเต็มที่ ทั้งยังรู้ว่าช่วงนี้นางกำลังรักษาเยี่ยนโจว
แต่อาการสาหัสเกินไป ไม่สามารถรักษาให้หายดีได้ภายในเวลาไม่กี่วัน แต่ตอนนี้ก็สามารถยืนขึ้นมาได้แล้วงั้นหรือ?
“แม่นางซ่ง เจ้าคงไม่ได้อยากสร้างความตะลึงให้ทุกคนจนเสียสติไปแล้วหรอกนะ? ถึงจะให้เขายืนขึ้นมาตอนนี้?”
เหยาจิ่นเฉิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่ “ถ้าตอนนี้เขาสามารถยืนขึ้นมาได้ ข้ายอมกินล้อรถเข็นนั่นเลย...”
ชั่วขณะที่เหยาจิ่นเฉิงพูดจบ ซ่งเยี่ยนโจวก็ค่อยๆ ยืนขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน
แม้ร่างกายของเขาจะสั่นเทิ้มอยู่บ้าง ความเคลื่อนไหวค่อนข้างเชื่องช้า แต่ก็สามารถยืนขึ้นได้แล้วจริงๆ
“คุณชาย!” กวนเหยียนตาแดงอย่างอดไม่ไหว ในที่สุดก็ได้เห็นคุณชายยืนขึ้นมาอีกครั้ง!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...