ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 24

“ตึง!” หลานจือรีบคุกเข่าลงพลางร้องไห้คร่ำครวญ “ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของบ่าว ไม่เกี่ยวกับคุณหนูเลยเจ้าค่ะ!”

“คุณหนูปฏิบัติต่อบ่าวอย่างดี บ่าวกลัวว่าคุณหนูแต่งงานกับหลินโหวไปแล้วแม่นางตระกูลซ่งจะไม่ดีด้วย ถึงได้ใช้ชื่อคุณหนูไปซื้อตัวเพ่ยหลาน ข้ามิได้วางแผนจะทำร้ายแม่นางซ่ง แค่อยากทราบข่าวบางอย่างเท่านั้นเองเจ้าค่ะ”

“ขอให้แม่นางซ่งหายโกรธ เรื่องนี้คุณหนูของข้าไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะเจ้าคะ”

“หลานจือ เหตุใดเจ้าถึงโง่งมเช่นนี้?” ฉินซวงซวงน้ำตาเริ่มคลอ “ทำไมต้องทำเรื่องที่ไม่จำเป็นเช่นนี้ ทั้งยังทำให้แม่นางซ่งเข้าใจผิดอีก!”

“คุณหนู บ่าวได้รับพระคุณจากท่านตั้งแต่เด็ก บ่าวแค่อยากตอบแทนคุณหนูจึงใช้วิธีโง่เขลาเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของบ่าวเองเจ้าค่ะ”

หลานจือคุกเข่าอยู่บนพื้น ก้มโขกหัวไม่หยุด เลือดไหลนองหน้าผากในทันที “แม่นางซ่ง ทั้งหมดเป็นความผิดของบ่าวเอง จะลงโทษอย่างไรบ่าวก็ยอม ขอแค่อย่ากล่าวหาคุณหนูของบ่าวเลยเจ้าค่ะ”

ฉินซวงซวงทำท่าเหมือนซาบซึ้งใจ เอาผ้าเช็ดน้ำตาที่หางตา “แม่นางซ่ง เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเรา หลานจือเป็นสาวใช้ใกล้ชิดของข้า หวังว่าเจ้าจะให้อภัย”

ผู้คนมองฉากความผูกพันระหว่างนายบ่าวนี้ ทำให้ใจของพวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารเล็กน้อย

“รั่วเจิน เจ้าดูสิ เรื่องนี้หาใช่ความตั้งใจของแม่นางฉิน เพียงเพราะความผูกพันระหว่างนายบ่าวทำให้ตัดสินใจเอง เห็นได้ว่านางคงปฏิบัติต่อสาวใช้ดีมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องคุณธรรมของนางเลย เจ้าก็อย่าคิดมากเลย” หลิ่วเฟยเยี่ยนพูดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม

“น้าของเจ้าพูดถูก ในเมื่อความจริงเรื่องนี้ออกมาแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องทำให้ดูแย่ไปกว่านี้” หลิ่วซวี่หยางก็แนะนำ

หากเป็นเมื่อก่อน ซ่งรั่วเจินคงจะปล่อยผ่านไป แต่ในเมื่อนางไม่ใช่ซ่งรั่วเจินตัวจริง ในเมื่อเปิดโปงเรื่องนี้แล้วก็ไม่มีเหตุผลที่จะให้มันผ่านไปง่าย ๆ

หากไม่ทำเช่นนั้น ต่อไปไม่ว่าใครก็จะมารังแกนางได้งั้นหรือ?

“ท่านน้ากล่าวผิดไปแล้ว ข้าคิดว่าหลานจือต้องถูกลงโทษสถานหนัก และไล่ออกจากจวน!”

“ใครคือนายใครคือบ่าว คนรับใช้คนหนึ่งกล้าตัดสินใจแทนนาย หากมิใช่เพราะมีเจตนาเป็นอื่น ก็เพราะนายไร้ความสามารถจนต้องให้คนรับใช้ช่วย”

“วันนี้หากปล่อยไปด้วยความใจอ่อน คนรับใช้คนอื่นเห็นเข้าก็จะเลียนแบบ แล้วฐานะจะไม่สับสนกันมั่วซั่วหรือ?”

“ตอนนี้เพียงแค่ซื้อตัว ยังไม่เกิดผลร้าย หากวันหนึ่งเกิดเหตุฆาตกรรมหรือวางเพลิง แม่นางฉินจะไม่ถูกดึงเข้าไปเกี่ยวด้วยหรือ?”

ซ่งรั่วเจินพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ชัดถ้อยชัดคำ ฝ่ายตรงข้ามคิดจะทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็ก แต่นางต้องการทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น!

วิธีการละมุนละม่อมเช่นนี้ สำหรับนางแล้วไม่มีทางแน่นอน!

และเป็นไปตามคาด หลังสิ้นคำพูดของซ่งรั่วเจิน ทุกคนก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ได้เหมือนกัน