ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 26

ฉู่จวินถิงนิ่งอึ้งไป “สถานที่ที่มีน้ำ?”

“ริมทะเลสาบ” ซ่งรั่วเจินเอ่ยเน้น

ฉู่จวินถิงงงงันเสียแล้ว นึกใคร่ครวญว่าสองวันนี้หยุดพักผ่อน ทั้งยังนัดสหายมารวมตัวกันที่จวน เดิมไม่คิดจะออกไปข้างนอก บวกกับเขาว่ายน้ำไม่เป็น ปกติย่อมไม่ไปบริเวณริมทะเลสาบอยู่แล้ว

“แม่นางซ่งคิดมากไปแล้ว ข้าไม่ชอบไปเที่ยวริมทะเลสาบ”

ได้ยินดังนั้น มุมปากซ่งรั่วเจินก็หยักขึ้นเล็กน้อย เกรงว่าบางครั้งถึงไม่ชอบก็ยังจำเป็นต้องไปอยู่ดี...

ณ จวนตระกูลซ่ง

เมื่อหลิ่วหรูเยียนได้ยินว่าซ่งรั่วเจินพาหลินโหวและฉินซวงซวงกลับมาด้วย ตรงขมับก็พลันปวดตุบๆ สองวันก่อนได้พบหลินโหวก็รับทราบท่าทีของเขาแล้ว นางยิ่งนึกทอดถอนใจกว่าเดิมว่าฉินซวงซวงช่างมีฝีมือโดยแท้ ทำให้หลินโหวลุ่มหลงหัวปักหัวปำได้ถึงเพียงนี้

แต่จู่ๆ เจินเอ๋อร์พาคนทั้งสองกลับมาด้วยทำไม?

“ท่านแม่ ข้าไปดูกับท่านด้วยขอรับ” ซ่งจืออวี้ก้าวเท้าไวๆ เข้ามาหา สีหน้าเผยความไม่พอใจ “ถ้าพวกนั้นกล้ารังแกน้องหญิงห้า ข้าจะตีพวกเขาให้ตายเลย!”

“น้องสาม อย่าหุนหันพลันแล่น ออกไปดูก่อนค่อยว่ากันอีกที” ซ่งอี้อันมุ่นคิ้ว หลังถอนหมั้นเดิมทีไม่สมควรไปยุ่งเกี่ยวกันอีก วันนี้เกรงว่าคงไม่ใช่เรื่องดีอะไร

ฉินซวงซวงกวาดสายตามองจวนตระกูลซ่งที่โอ่อ่าหรูหรา ศาลาหอสูงสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ สะพานน้อยข้ามสระน้ำ ทุกหนแห่งประณีตงดงาม เห็นได้ชัดว่าได้รับการตกแต่งอย่างเอาใจใส่ ทั้งยังมีข้ารับใช้เต็มจวน ทุกที่ที่ซ่งรั่วเจินเดินผ่าน ทุกคนล้วนขานเรียกว่าคุณหนูอย่างเคารพนบนอบ ส่วนนางตอนอยู่ในจวนตระกูลฉินกลับไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

เนื่องจากมารดาของนางเป็นภรรยาที่แต่งงานเข้ามาใหม่หลังภรรยาคนเก่าสิ้นบุญ ในจวนมีพี่ชายพี่สาวที่อดีตภรรยาให้กำเนิดอยู่แล้ว นางย่อมได้รับความรักใคร่เอ็นดูจากมารดา แต่กลับเทียบไม่ได้เลยกับความโปรดปรานที่ซ่งรั่วเจินได้รับ

แต่ว่า...นางจะแย่งชิงทั้งหมดนี้มาเอง!

ขอเพียงซ่งรั่วเจินแต่งให้ท่านโหว นำสินเดิมที่เต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติล้ำค่ามาซื้อที่นาให้จวนโหว รวมถึงร้านรวงมากมายเหล่านั้น ถึงตอนนั้นค่อยให้ฮูหยินผู้เฒ่าและท่านโหวพูดจาโน้มน้าว ยกร้านค้าเหล่านั้นให้นางดูแล ด้วยมันสมองของนาง ทุกอย่างย่อมสำเร็จลงได้อย่างแน่นอน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน