ยามซ่งรั่วเจินกลับมาถึงจวนซ่งก็พบว่าไฟยังจุดสว่าง ทั้งๆ ที่สมควรเป็นเวลาพักผ่อนแล้ว ทุกคนยังนั่งอยู่ในโถงหลัก แปลกใจอย่างอดไม่ได้ คงมิใช่ถูกคนในครอบครัวพบแล้วกระมัง?
ทั้งๆ ที่นางกำชับพี่สามและเฉินเซียงแล้ว ห้ามมิให้บอกคนอื่น คงมิใช่ถูกจับได้ว่องไวเพียงนี้หรอกกระมัง?
อย่างไรเสียทำเรื่องชั่ว คนรู้ยิ่งน้อยก็ยิ่งดี ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหลังมารดารู้เรื่องแล้ว จะต้องเก้อกระดากอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
จากนั้น นางเพิ่งเข้าไปโถงหลักก็ได้ยินเสียงเปี่ยมโทสะของพี่สาม “เหตุใดคนสกุลเหยาถึงไร้ยางอายเพียงนี้?”
ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้ว มองดูแล้วมิใช่เรื่องของนาง แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับสกุลเหยา?
“ท่านแม่ นี่เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”
นางเพิ่งเดินเข้าไปก็เห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ผิดปกติของหลิ่วหรูเยียน ซ่งเยี่ยนโจวใบหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดีมาก
“เจินเอ๋อร์ เจ้ากลับมาเสียที”
หลิ่วหรูเยียนมองเห็นซ่งรั่วเจิน ความไม่พอใจกลายเป็นกังวล “ข้าได้ยินว่าพี่สามไปรับเจ้ามิใช่หรือ? แต่เห็นว่าพี่สามเจ้ากลับมาแล้ว กลับไม่เห็นเจ้า เจ้าไปที่ใดมา?”
“ระหว่างทางเกิดเรื่องทำให้เสียเวลาเล็กน้อย จึงให้พี่สามกลับมาก่อนเจ้าค่ะ”
ซ่งรั่วเจินหลอกคนตาใส ใบหน้าเปี่ยมความกังวล “ท่านแม่ สกุลเหยาทำอะไรอีกหรือ? ทำให้พวกท่านโมโห?”
“วันนี้สกุลเหยาไปสกุลลั่วอีกครั้ง พูดว่าแม้ลั่วชิงอินให้กำเนิดลูกไม่ได้ เหยาจิ่นเฉิงก็ยินดีสู่ขอนาง มิหนำซ้ำยังรับปากว่าจะดูแลนางให้ดี ชนิดที่ว่าแม้แต่แม่สื่อก็ส่งไปแล้ว”
“ระหว่างที่กำลังต่อสู้กันอยู่นั้น ทุกคนต่างคิดว่าสองตระกูลหมั้นหมายกันแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนว่าใช้วิธีนี้บังคับสกุลลั่ว!”
สีหน้าหลิ่วหรูเยียนแข็งทื่อดุจเหล็ก เห็นได้ชัดว่าก่อนนี้ได้พูดคุยกับสกุลลั่วแล้ว เรื่องแต่งงานของสองครอบครัวสำเร็จถึงแปดเก้าส่วนไม่พ้นสิบส่วน


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...