ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 276

เหยาจิ่นเฉิงยื่นมือออกไปคลำแถบผ้ารัดเอว ดึงออกเบาๆ

แตะผิวเนียนนุ่มเรียบลื่นอย่างที่คิดไว้ภายในใจ กลับพบว่าคล้ายแตกต่างจากจินตนาการอยู่บ้าง

ทว่าหลังคิดได้ว่าซ่งรั่วเจินกลายเป็นคนของตนแล้ว ซ่งเยี่ยนโจวจะมีท่าทางโศกเศร้าโทษตนเองชนิดที่ว่าอยากฆ่าตนแต่กลับไม่สามารถทำได้ ทันใดนั้นไม่ใส่ใจอื่นใด เร่งหุงข้าวสารให้เป็นข้าวสุกโดยเร็ว!

ฉินซวงซวงกำลังสะลึมสะลือ ครั้นตื่นขึ้นมา เพียงลืมตาก็มองเห็นเรือนร่างของบุรุษไปจนถึงความรู้สึกสุขสมที่ไม่อาจเมินข้ามได้ภายในร่างกาย

ทีแรกนางตกตะลึง ต่อมาคิดได้ว่าคนตรงหน้าก็คือฉู่จวินถิง จากตกตะลึงว้าวุ่นกลายเป็นตกตะลึงดีใจ

คิดไม่ถึงนางถึงขั้นกลายเป็นคนของท่านอ๋องจริง!

ส่วนเพราะเหตุใดก่อนหน้านี้หมดสติไป ตอนนี้นางกลับไม่คิดอะไรมากนัก

เดิมทีเหยาจิ่นเฉิงคิดว่าซ่งรั่วเจินตื่นแล้วจะต้องตกตะลึงชนิดที่ว่าร้องตะโกนเสียงหลงออกมา ครู่ต่อมาเขาอยากปิดปากนาง คิดไม่ถึงฝ่ายหญิงไม่เพียงไม่ดิ้น ตรงข้ามกันยังให้ความร่วมมือมากอีกด้วย

เขาแปลกใจขึ้นมาอย่างสุดระงับ คิดไม่ถึงซ่งรั่วเจินจะเร่าร้อนเพียงนี้ยามอยู่บนเตียง?

......

เช้าวันต่อมา ซ่งรั่วเจินเรียกคนในครอบครัวตนไปรับชมความครึกครื้นพร้อมกัน

“พวกเราไปเร็วหน่อย ไปช้าก็ไม่เห็นความครึกครื้นแล้ว” ซ่งรั่วเจินยิ้มกว้างขณะพูด

หลิ่วหรูเยียนทั้งสามเพียงได้ยินก็ยิ่งแปลกใจมาก แม้แต่มื้อเช้าก็ไม่ใส่ใจกินอีก รีบเร่งขึ้นรถม้า

“นี่มิใช่ทางไปสกุลเหยาหรือ?” ซ่งจืออวี้มองเส้นทางสายนี้ รู้สึกแปลกใจ “น้องหญิงห้า นี่พวกเราจะไปสกุลเหยารึ?”

“ไม่ไปสกุลเหยา แต่พวกเราจะไปจับเหยาจิ่นเฉิงเล่นชู้!” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ

ถ้อยคำนี้พูดออกมาแล้ว ทุกคนบนรถม้าล้วนเบิกตากว้าง ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน