ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 28

ทันใดนั้น สายตาของคนตระกูลซ่งก็กวาดมองไปมาระหว่างฉู่อ๋องกับหลินโหว

เรื่องที่ฉินซวงซวงชมชอบฉู่อ๋อง คนที่รู้เรื่องมีจำนวนไม่น้อย ยามนี้ดูเหมือนถามคาดคั้นอย่างเจ็บปวด แต่กลับมีน้ำเสียงออดอ้อนปนอยู่ด้วย

แต่ฉินซวงซวงจะออกเรือนให้หลินโหวไม่ใช่หรือ?

“มีเรื่องสนุกให้ดูแล้วสิ” ซ่งรั่วเจินชมดูอย่างออกรสออกชาติ นางนึกว่าฉินซวงซวงได้มาเกิดใหม่อีกครั้งแล้วจะหันมาหาหลินจือเยว่อย่างจริงใจเสียอีก ที่แท้ในใจก็ยังอาลัยอาวรณ์ฉู่จวินถิงอยู่?

นางเหลือบมองหลินจือเยว่โดยสัญชาตญาณ รู้สึกว่าระหว่างชายผู้นี้กับฉู่อ๋องมีความเหลื่อมล้ำกันอยู่จริงๆ มิน่าตอนแรกฉินซวงซวงถึงได้ปฏิเสธเขา

อย่างไรเสีย ผู้ที่สามารถกลายเป็นแสงจันทร์ขาว [1] ในใจนางเอกได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว

หลินจือเยว่รู้สึกว่าสายตาของซ่งรั่วเจินมีความเหยียดหยามเต็มเปี่ยม เขาก้าวออกมาบังฉินซวงซวงไว้ด้านหลังโดยไม่รู้ตัว “มิทราบว่าเหตุใดฉู่อ๋องจึงเอาแต่ปกป้องแม่นางซ่ง? คงไม่ได้...”

“หลินโหวพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?” ซ่งอี้อันสีหน้าเย็นชา

“ข้าเพียงรู้สึกว่าฉู่อ๋องมีนิสัยเย็นชามาโดยตลอด วันนี้กลับช่วยเหลือแม่นางซ่งโดยไร้สาเหตุ จึงคิดว่าแปลกก็เท่านั้น”

“หลินโหวไม่จำเป็นต้องสงสัย หากฉู่อ๋องมีใจให้ข้าจริง ข้าคงถอนหมั้นกับท่านไปนานแล้ว ยังจะเสียเวลาอยู่ในจวนโหวถึงสองปีไปเพื่ออะไร?” ซ่งรั่วเจินตอบตามตรงโดยไม่เลี่ยงบาลีแม้แต่น้อย

คิดจะใส่ร้ายนางก็ไม่หัดดูความจริงเสียบ้าง!

สีหน้าหลินจือเยว่แข็งทื่อ เดิมคิดจะโต้กลับสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองเสียได้

ฉู่จวินถิงหัวเราะเบาๆ คิดในใจว่าซ่งรั่วเจินช่างยอดเยี่ยมโดยแท้ นิสัยตอนที่ยังไม่ออกเรือนยังน่าสนใจกว่าตอนเป็นฮูหยินจวนโหวในตอนนั้นเสียอีก

ขณะนั้นเอง สิ่งของในสระบัวถูกขุดออกมาได้แล้ว เมื่อทุกคนเห็นของสิ่งนั้น สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไปตามๆ กัน

“นี่ แจกันหยกเขียวนี้เปื้อนเลือด?”

“ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารโดยแท้ ตอนมีชีวิตอยู่ถูกคนรังแก ตายไปแล้วยังถูกคนหลอกลวงอีก” ซ่งรั่วเจินส่ายศีรษะ ดวงตาฉายแววสงสารอยู่หลายส่วน

ใบหน้าของผีน้อยพลันแดงก่ำ “เขา เขารับปากว่าจะแก้แค้นให้ข้า ขอเพียงข้าช่วยเขาทำเรื่องพวกนี้ให้สำเร็จก่อน”

“เขาแค่ให้เจ้าช่วยไถเงินเท่านั้นแหละ เจ้าก็ไม่ดูพฤติกรรมของเขาบ้าง แค่ไอดำตรงหว่างคิ้วของเขา แม้แต่พลังชั่วร้ายของเจ้าก็แทบคุมไม่อยู่แล้ว ยังจะเอาอะไรมาแก้แค้นแทนเจ้า?”

ซ่งรั่วเจินปรายตามองผีน้อย รู้สึกแค่ว่าช่างน่าสงสารจริงๆ ตอนยังไม่ตายถูกคนรังแก ตายไปแล้วยังถูกคนหลอกอีก

ผีน้อยไม่พูดอะไรอีก เพราะเขามองเห็นไอมรณะบนใบหน้าของเทียนสุ่ยแล้ว “งั้นท่านช่วยข้าได้หรือไม่? ขอแค่ท่านยอมช่วยข้า ข้าจะยอมบอกท่านทุกอย่าง!”

-----------------------------------------------

[1] แสงจันทร์ขาว อุปมาถึง คนที่หลงรักแต่ไม่อาจอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่สามารถลืมเลือนได้