สีหน้าฮูหยินผู้เฒ่าหลินไม่สบอารมณ์มาก หลังหลินจือเยว่เสียตำแหน่งขุนนางไป มากน้อยอย่างไรคนก็เห็นเป็นเรื่องตลก
หากตอนนี้มีข่าวว่าฉินซวงซวงลอบคนชู้สู่ชาย จือเยว่ก็ไม่ต้องเป็นคนแล้ว ไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้อีกภายในเมืองหลวง
“เจ้า เจ้าก็คือคนไร้ยางอาย! ไร้ยางอายอย่างถึงที่สุด!”
ฮูหยินผู้เฒ่าหลินโมโหมือสั่น กลับรู้สึกจนใจมาก
นางไม่สามารถแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปได้จริง หาไม่แล้วสกุลหลินยังจะมีที่ยืนภายในเมืองหลวงอยู่อีกหรือ
“ได้ ข้าจัดการเจ้าไม่ได้ ข้าก็จะจัดการนังแพศยาไม่สำรวมตนคนนี้!”
ฮูหยินผู้เฒ่าหลินลากฉินซวงซวงลากจากเตียง ตบแรงๆ บนตัวนาง
“เจ้านางแพศยาไม่สำรวมตน ก่อนนี้ข้าก็มองออกว่าเจ้ามิใช่ของดีอะไร!”
“ยังไม่หมั้นหมายก็วิ่งไปยั่วยวนจือเยว่ที่ชายแดน หุงข้าวสารให้กลายเป็นข้าวสุก บังคับจือเยว่ให้แต่งงานรับเจ้าเข้าบ้าน ยกเลิกงานแต่งสกุลซ่งที่ดีเพียงนี้!”
“บัดนี้เจ้ายังไม่สำรวมตน คบชู้กับชายอื่น เหตุใดเจ้าไม่ไปตายเสียเลย!”
นางแค้นที่ไม่สามารถฆ่าฉินซวงซวงได้!
เรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ ยังต้องกัดฟันกลืนเลือดลงไป ไม่สามารถแพร่งพรายออกไปได้ ภายในใจจะโกรธแค้นมากเพียงใด?
ลั่วหวยเฉิงและลั่วหวยหลี่อยู่หน้าประตูได้ยินเสียงภายในทั้งหมดอย่างชัดเจน ตอนนี้จึงเดินเข้ามา
ทั้งสองคนเดินเข้ามาก็มองเห็นสีหน้าลำพองใจของเหยาจิ่นเฉิง ใบหน้านั้นคล้ายไม่ว้าวุ่นเลยแม้แต่น้อย ราวกับสามารถเอาชนะซ่งจืออวี้และฮูหยินผู้เฒ่าหลินได้แล้ว
เพียงได้เห็นทั้งสองคนก็รู้สึกคันมือ อยากเข้าไปทุบตีคนผู้นี้สักที!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...