ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 289

ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แผนการเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาในใจ...

……

เหอเซียงหนิงตื่นขึ้นเพราะถูกน้ำเย็นอ่างหนึ่งสาดใส่

นางมองภาพเบื้องหน้าอย่างงุนงง จนกระทั่งจดจำหน้าตาของมารดาตนเองได้

“ท่านแม่? ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ?”

เหอเซียงหนิงตะลึงงัน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดมารดาจึงมองตนเองอย่างโกรธเกรี้ยวเช่นนั้น ท่าทางเหมือนอยากจะบีบคอนางให้ตายเสียกระนั้น

ในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกเจ็บระบมไปทั่วสรรพางค์กาย โดยเฉพาะร่างกายท่อนล่างยังมีความเจ็บแสบซ่านออกมา ก้มหน้าดูโดยสัญชาตญาณก็พบว่าบนเนื้อตัวของตนเต็มไปด้วยร่องรอยคลุมเครือ

สมองที่ขาวโพลนในที่สุดก็นึกเรื่องก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้

นางกำลังรอดูเรื่องงามหน้าของซ่งรั่วเจินชัดๆ ต่อมาพลันรู้สึกว่าท้ายทอยเจ็บวูบ หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิด

จนกระทั่งเห็นสารรูปขอทานรอบตัว รวมถึงผ้ากันอายที่ห่มร่างตนเองอยู่ นางก็ราวกับร่วงลงสู่หุบเหวลึก เหลือเพียงความพรั่นกลัวอย่างลึกล้ำเท่านั้น

“ไม่หรอก ไม่หรอกน่า! เรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับข้าได้อย่างไร!”

เหอฮูหยินเงื้อมือตบฉาด ในดวงตาเต็มไปด้วยความชิงชังรังเกียจ “ข้าคลอดคนน่าอับอายอย่างเจ้าออกมาได้อย่างไรกัน เจ้าทำหน้าตาสกุลเหอของพวกข้าย่อยยับหมดแล้ว!”

“นับตั้งแต่วันนี้ เจ้าไม่ใช่ลูกสาวสกุลเหอของพวกข้าอีก ครอบครัวพวกข้าไม่มีผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเจ้า!”

เหอฮูหยินทนฟังเสียงติฉินนินทาจากด้านหลังไม่ไหว แต่ละประโยคราวกับมีดทิ่มแทงหัวใจนางก็ไม่ปาน

นางรู้ว่าเหอเซียงหนิงชอบกระทำการตามอำเภอใจ แต่นางคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะตกต่ำได้ถึงขั้นนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน