ซ่งอี้อันเผยสีหน้าตกตะลึง แต่ตกใจเพราะท่านลุงทั้งสองท่านนี้ยังไม่ได้นับญาติก็สืบข่าวของบิดาอยู่ตลอด
หลังเกิดเรื่องกับบิดา พวกเขาเห็นความเย็นชาและอบอุ่นของคนจนคุ้นชินแล้ว
ในอดีตคนที่เคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดเหล่านั้นค่อยๆ ห่างเหินไปทีละคน กลัวว่าตนเองจะเกี่ยวข้องกับพวกเขา คนช่วยเหลือในยามลำบากก็มี แต่ส่วนใหญ่กลับเพียงแค่รับชมอยู่ข้างๆ
หลายปีที่ผ่านมาสกุลกู้ไม่ได้มีการติดต่อกับพวกเขามาโดยตลอด แต่กลับคอยช่วยเหลืออย่างเงียบๆ ความสัมพันธ์นี้...แท้จริงแล้วล้ำค่ามาก
“ขอบท่านลุงมากขอรับ ที่ยังคงคิดถึงท่านพ่อของข้า” ซ่งอี้อันกล่าว
กู้ชิงเหยี่ยนมองไปที่ซ่งอี้อันที่เติบโตแล้วตรงหน้า ภายในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม “คนในตระกูลซ่งของพวกเจ้าล้วนเป็นเด็กดี เชื่อว่าพ่อของเจ้ากลับมาได้เห็นเจ้าเข้าไปทำงานในราชสำนัก เขาจะต้องดีใจมากแน่”
“ในภายภาคหน้าหากเจอปัญหาอะไร อย่าลังเลที่จะขอความช่วยเหลือจากพวกเรา”
“พูดไปแล้วก็รู้สึกผิด พวกเราเป็นผู้ใหญ่ของพวกเจ้า เดิมทีก็สมควรจะดูแลเอาใจใส่ให้มาก แต่เพราะเรื่องในอดีตเหล่านั้นมากระทบ”
กู่ชิงซิวหันมองทางหลิ่วหรูเยียน “ตอนนี้พวกเจ้ายอมช่วยพวกเราโดยไม่ถือสาเรื่องในอดีต พวกเรารู้สึกซาบซึ้งใจมาก พวกเราจะส่งคนไปตรวจสอบทางฝั่งชายแดนให้ดี หวังว่าจะสามารถหาตัวซ่งหลินพบโดยเร็ว จะต้องพากลับมาอย่างปลอดภัยแน่!”
“ขอบคุณทั้งสองท่านมาก ซาบซึ้งใจมากเหลือเกินเจ้าค่ะ” หลิ่วหรูเยียนพูด
เมื่อกู่ชิงซิวสองคนจากไป หลิ่วหรูเยียนก็รู้สึกดีใจอย่างอดไม่ได้ “เจินเอ๋อร์ สิ่งที่พวกเขาพูดเป็นความจริงหรือไม่? พวกเขาตามหาข่าวของพ่อเจ้าพบจริงหรือ?”
“แท้จริงแล้วเรื่องนี้ฉู่อ๋องเองก็เคยส่งคนไปตรวจสอบแล้วเช่นกัน พวกเขาเองก็ได้รับข่าวเกี่ยวกับท่านพ่อด้วย คาดว่าไม่ผิดแน่” ซ่งรั่วเจินพูดยิ้มๆ
หลิ่วหรูเยียนรู้สึกตกใจ “ฉู่อ๋องเองก็ไปสืบหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง