ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 727

ฉู่จวินถิงเลื่อนสายตาไปอย่างแปลกใจ ก็ได้เห็นดวงตาทอประกายระยับของแม่นางคนนี้ที่กำลังเดินมาหยุดต่อหน้าตน ภายในไม่มีความกลัวหรือรังเกียจเลยสักเศษเสี้ยว มีเพียงความตกตะลึงระคนเลื่อมใส

“ท่านอ๋อง วิชาตัวเบาของท่านยอดเยี่ยมมาก ภายภาคหน้าสามารถสอนหม่อมฉันได้หรือไม่?”

ฉู่จวินถิงหลุดหัวเราะออกมา ภายในสายตากลับเปล่งประกาย “ได้”

บรรยากาศตึงเครียดรอบกายเปลี่ยนไปตามคำพูดของซ่งรั่วเจิน ทุกคนหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ แม่นางคนนี้น่าสนใจมาก กล้าหาญไม่ธรรมดา

หากได้อยู่กับท่านอ๋อง นี่จะต้องเหมาะสมไม่ธรรมดาแน่!

“คนหนีไปหมดแล้ว”

ซ่งเยี่ยนโจวขมวดคิ้วแน่น อีกฝ่ายเห็นว่าพวกเขามาแล้วก็หนีไปในทันที เมื่อครู่ไม่ทันได้ไล่ตาม บัดนี้ต้องตามรอยเบาะแสใหม่อีกครั้งแล้ว

“วันนี้ไต้ซือเทียนจีหนีไม่รอดหรอกเจ้าค่ะ!”

ใบหน้าซ่งรั่วเจินเผยแววมั่นใจในตนเอง นางหยิบยันต์ออกมาหนึ่งปึกมอบให้ฉู่จวินถิง “ท่านอ๋อง ท่านให้ทุกคนพกยันต์ไว้ให้ดี จะได้ไม่ถูกวิชาพรางตาหลอกอีก”

ซ่งเยี่ยนโจวเห็นเวลาเพียงชั่วพริบตาน้องสาวก็นำยันต์ออกมามากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมความสงสัย ตกลงนางใส่ของเหล่านี้ไว้ที่ใด?

เพียงออกจากบ้านก็นำของมามากถึงเพียงนี้ มองไม่ออกเลย!

ฉู่จวินถิงส่งยันต์ให้อวิ๋นหยางนำไปแจกจ่าย อีกทั้งยังกำชับคนได้รับบาดเจ็บให้กลับไปพักผ่อน นี่ถึงหันมองทางซ่งรั่วเจิน “เจ้ามีวิธีเช่นไร?”

เขารู้อุปนิสัยของซ่งรั่วเจิน ในเมื่อนางพูดถึงเพียงนี้ จะต้องคิดหาวิธีออกแน่

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “ท่านยังจำผีทวงชีวิตที่สิงอยู่ในร่างอนุอวิ๋นได้หรือไม่?”