ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 805

ยามราตรีค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา ซ่งรั่วเจินมองชาวเมืองไห่เทียนที่ในที่สุดก็อิ่มท้องและสงบใจขึ้นบ้าง เพราะการแจกจ่ายโจ๊ก

“ไป๋จื่อ ฉู่อ๋องไปที่ใดแล้ว?”

นัยต์ตาใสของซ่งรั่วเจินแฝงไปด้วยความสงสัย ก่อนหน้านี้นางเห็นฉู่อ๋องตั้งใจออกไปข้างนอกครั้งหนึ่ง หลังจากกลับมา นางก็ไม่ได้เห็นเขาอีกเลย หรือว่าเมืองไห่เทียนเกิดปัญหาอะไรอีกงั้นหรือ?

“คุณหนู วันนี้ฉู่อ๋องตั้งใจซื้อเหล้า จะไปหาราชครูกู้และแม่ทัพซ่งเพื่อดื่มเหล้าด้วยกันเจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินชะงักเล็กน้อย “ท่านตาและบิดาของข้า?”

ไป๋จื่อพยักหน้า “แม่ทัพซ่งเพิ่งรู้ว่าราชครูกู้คือพ่อตาของเขา ได้ยินมาว่าเดิมทีคืนนี้จะไปหาราชครูกู้เพื่อดื่มเหล้าอยู่แล้ว ประจวบเหมาะกับที่ฉู่อ๋องซื้อเหล้ากลับมาพอดี ตอนนี้คงอยู่ในเรือนของราชครูกู้แล้วเจ้าค่ะ”

“คุณหนู ท่านจะไปดูหรือไม่เจ้าคะ?” ชิงเถิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

จะว่าไปแล้วก็ช่างบังเอิญจริง ๆ ตอนนี้ทุกคนล้วนรู้ว่าราชครูกู้คือพ่อตาของแม่ทัพซ่ง หากท่านอ๋องสามารถอยู่กินกับคุณหนูซ่งได้ แม่ทัพซ่งก็จะกลายเป็นพ่อตาของท่านอ๋องเชียวนะ!

ซ่งหลินเมื่อเห็นฉู่จวินถิงมาถึงก็รู้สึกตกใจ “ฉู่อ๋องมาพอดี มาอยู่ร่วมดื่มเหล้าด้วยกันดีหรือไม่?”

“ข้าได้ยินมาว่าแม่ทัพซ่งชื่นชอบสุรารสเลิศ ได้ยินมาว่าสุราซางลั่วของเมืองไห่เทียนนั้นเลื่องชื่อยิ่งนัก จึงตั้งใจไปซื้อมาโดยเฉพาะ”

บนใบหน้าของฉู่อ๋องปรากฏรอยยิ้มอ่อนน้อม ไม่เหมือนกับในยามปกติที่ปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความห่างเหิน ในตอนนี้เขาดูเหมือนเป็นเพียงผู้เยาว์ธรรมดาคนหนึ่ง

กู้หวยซวี่และซ่งหลินสบตากัน ฉู่จวินถิงสงวนท่าทีลงเช่นนี้ พวกเขาก็พอจะเดาเหตุผลได้

ทว่าเมื่อพิจารณาจากสถานะของฉู่อ๋องแล้ว แม้นเขาจะถ่อมตนลงมากเพียงใด พวกเขาก็ไม่อาจมองฉู่จวินถิงเป็นเพียงผู้เยาว์ธรรมดาๆ ได้

“ความจริงข้าคิดว่าทั้งสองท่านคงรู้ดีอยู่แล้วว่าข้ามีใจให้แม่นางซ่ง”

ฉู่อ๋องมองไปยังท่านผู้อาวุโสทั้งสองที่อยู่เบื้องหน้า เขายืนขึ้นและประสานมือคารวะด้วยความเคารพ