โชคดีที่ตอนนี้ทุกอย่างล้วนออกมาดีที่สุดแล้ว
“ข้ารู้ว่าเจ้าดีต่อชิงอิน เยี่ยนโจวก็ดีต่อชิงอิน ตอนนี้เวลาเด็กคนนี้มาเจอข้า อ้าปากทีไรก็พูดถึงแต่บ้านแม่สามี ยังจะคิดถึงคนเป็นแม่อย่างข้าอยู่เสียที่ไหน?”
เยี่ยนชิงอวี้ส่ายศีรษะน้อยๆ “ให้นางอยู่บ้านเจ้าไปเถอะ ข้าคร้านจะสนใจนางแล้ว”
เมื่อฮูหยินผู้เฒ่ากู้ได้ยินดังนั้นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ นางรู้ว่ากู้หรูเยียนสนิทสนมกับเยี่ยนชิงอวี้ ตอนนี้กลายเป็นคนในครอบครัวกันอย่างแท้จริงแล้ว
“ความจริงข้ามาวันนี้เพราะอยากมาคุยเรื่องสนุกกับเจ้าละ” เยี่ยนชิงอวี้ทำทีลึกลับ
“เรื่องสนุกอันใดรึ?”
“ก็เรื่องตระกูลอวิ๋นน่ะสิ” แววขบขันวาบผ่านดวงตาของเยี่ยนชิงอวี้ “อนุอวิ๋นผู้นั้นเข้าใจว่าหลังจางเหวินกับอวิ๋นหงหล่างหย่ากันแล้ว นางก็จะได้เป็นอวิ๋นฮูหยิน ช่างฝันเฟื่องเสียจริงๆ!”
กู้หรูเยียนพลันมีท่าทางสนอกสนใจขึ้นมา “เจ้าเล่าให้ละเอียดหน่อย เรื่องเป็นอย่างไรรึ?”
“ได้ยินว่าหลังจากใต้เท้าอวิ๋นหย่าก็รู้สึกว่าขายหน้า แต่อนุอวิ๋นก็ดันอาละวาดไม่หยุด บอกว่าเงินถูกจางเหวินเอาไปหมดแล้ว ไม่พอใจสถานการณ์ภายในจวนเป็นอย่างมาก”
“เดิมทีใต้เท้าอวิ๋นยังอดทนอดกลั้น ต่อมาพออดทนไม่ไหวก็มีปากมีเสียงกับนาง สุดท้ายนางก็ไปหาเรื่องจางเหวิน”
“หลังจางเหวินหย่าแล้ว นิสัยก็กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน ยังจะแยแสนางอยู่เสียที่ไหน ทีนี้...จึงส่งคนไปศาลาว่าการตรงๆ เลยน่ะสิ”
เยี่ยนชิงอวี้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วก็รู้สึกว่าน่าขัน หลายวันก่อนขณะที่นางกับจางเหวินไปเดินตลาดก็ได้พบกับอนุอวิ๋นเข้าโดยบังเอิญ ยังจำความหยิ่งยโสของนางได้ มีท่าทางของผู้ชนะอย่างเห็นได้ชัด
จนใจที่ตอนซื้อของกลับเผยความอัตคัดออกมา ไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น ตอนนั้นจางเหวินก็ซื้อของเสียเลย ทำให้อนุอวิ๋นโมโหแทบตาย พร่ำกล่าวหาว่าเงินที่จางเหวินใช้จ่ายล้วนแต่เป็นเงินที่แย่งชิงมาจากตระกูลอวิ๋นทั้งสิ้น
“อนุอวิ๋นช่างไม่เข้าใจเอาเสียเลย อาศัยแค่เบี้ยหวัดและกิจการเล็กน้อยพวกนั้นของใต้เท้าอวิ๋นจะสามารถใช้ชีวิตดีๆ แบบหลายปีที่ผ่านมาได้เสียที่ไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง