ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 174

ยิ่งไปกว่านั้นอาจเป็นไปได้ว่าเด็กในท้องตอนนี้รับรู้ได้ ความร้อนฉับพลันทำให้เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวในท้อง เหมือนกับกำลังถูกเตะอย่างแรง

นี่คือการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ครั้งแรก ความรู้สึกนั้นยอดเยี่ยมมาก เหมือนการสื่อสารระหว่างแม่ลูกครั้งแรก ดังนั้นเธอจึงดีใจและตื่นเต้นเล็กน้อย ปฏิกิริยาของหรูอี้ก็เร็วมากเช่นกันราวกับว่านางเตรียมพร้อม มาอย่างดี นางหยิบผ้าคลุมออกมาและยื่นไปทางท้องส่วนล่างของเธอพร้อมกับขอโทษ

“พี่สะใภ้ ข้าขอโทษ หรูอี้ไม่ได้ตั้งใจ พี่คงร้อนมากเลยใช่หรือไม่”

เหลิ่งชิงฮวน รู้ดีว่าตอนนี้เอวของเธอหนาขึ้นแล้ว หากหรูอี้สัมผัสมัน นางจะต้องรู้อย่างแน่นอน เมื่อเห็นสถานการณ์ดังนั้น เธอจึงรีบเบี้ยงตัวไปด้านข้าง

ทว่ามันสายเกินไป... ปลายนิ้วของหรูอี้ปัดผ่านท้องของเธอ เหลิ่งชิงฮวนกัดฟันพลางเอาแขนเสื้อกว้างๆ คลุมตัวเองไว้ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”

หรูอี้รีบสั่งสาวใช้ที่อยู่ข้างหลังทันที “รีบพาพระชายาเอกอ๋องฉีไปที่ห้องโถงด้านข้าง แล้วตามนางพยาบาลจากในวังมาทายาให้นางด้วย”

“ไม่ น้ำไม่ร้อน” เหลิ่งชิงฮวนปฏิเสธอย่างเร่งรีบ “ข้าพกยาติดตัวมาด้วย ข้าจะจัดการเอง องค์หญิงหรูอี้ไม่ต้องห่วง”

แม่นมเตียวเห็นว่าสถานการณ์แปลกพิลึกจึงรีบก้าวไปข้างหน้า “บ่าวจะพาพระชายาเอกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเจ้าค่ะ”

หรูอี้จะปล่อยไปได้อย่างไร

“หรูอี้ซุ่มซ่ามเอง หากพี่สะใภ้ถูกน้ำร้อนลวกแล้วพี่สามไต่สวนเอาความ หรูอี้คงหนีไม่พ้นความผิด เช่นนี้ข้าจะเพิกเฉยได้อย่างไร”

เดิมทีหรูอี้เป็นจุดสนใจของทุกคนในงานเลี้ยงวันนี้อยู่แล้ว ดังนั้นการกระทำเล็กๆ จึงทำให้สายตาของทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เหลิ่งชิงฮวนทันที

หรูอี้รีบกล่าวเสริมต่อว่า “พี่สะใภ้สามดูผอมและอ่อนแอ แต่ทำไมท้องน้อยกลมเหมือนหม้อเลยเล่า”

สายตาของทุกคนมองไปที่ท้องส่วนล่างของเหลิ่งชิงฮวนอีกครั้ง

เป็นเวลากว่าสี่เดือนแล้ว ทำให้ท้องของเธอเริ่มปรากฏขึ้น เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้สวมกระโปรงรัดตัวและเสื้อผ้าของเธอก็หลวมพอที่จะปกปิดมันได้ ทว่าตอนนี้ผ้าแพรเปียกและแนบติดตรงหน้าท้อง แม้ว่าเธอจะพยายามใช้แขนเสื้อปกปิดอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีจากการตรวจสอบของกลุ่มคนได้

ผู้คนเริ่มกระซิบกระซาบกันมากขึ้น

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอรู้ว่าในที่สุดเวลาก็มาถึง การยั่วยุโดยเจตนาของหรูอี้ ไม่ใช่เพื่อทำให้ตัวเองอับอาย แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือการเปิดเผยความจริงที่ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์!

เห็นได้ชัดว่าเธอเตรียมพร้อมมาอย่างดี แต่กลับไม่มีพลังแม้จะปกป้องตัวเอง

เธอไม่มีเวลาคิดด้วยซ้ำว่าหรูอี้รู้ได้อย่างไรว่าเธอท้อง

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติ แม่นมเตียวรีบถอยหลังไปสองก้าวอย่างเงียบๆ และวิ่งไปที่ห้องโถงใกล้เคียงเพื่อขอความช่วยเหลือ

เหลิ่งชิงหลางได้ดูฉากสนุกๆ ที่นำโดยการชักจูงของนางด้วยสายตาเย็นชา เมื่อมองไปรอบๆ และเห็นว่าแม่เตียวต้องการไปหามู่หรงฉี นางจึงขยิบตาให้แม่จ้าวทันที แม่จ้าวเข้าใจและเดินตามนางไป

ในห้องโถงใหญ่ เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เธอรู้ว่าไม่ว่าอย่างไรวันนี้ก็ต้องมาถึง เธอเคยจินตนาการถึงสถานการณ์ต่างๆ มากมาย แต่ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นโอกาสแบบนี้ องค์หญิงหรูอี้จะเผชิญหน้ากับเธออย่างก้าวร้าวภายใต้สายตาของทุกคน

ไม่มีแม้แต่ที่ว่างสำหรับการถอยหลัง

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ หรูอี้ก็ยิ่งยืนยันในสิ่งที่ชายทั้งสองพูดและรู้สึกภาคภูมิใจมากยิ่งขึ้น

นางมักจะหยิ่งยโสในวังเป็นทุนเดิม ทุกครั้งที่มีปัญหา ฮองเฮาและพระราชโอรสองค์โตจะช่วยเก็บกวาดอยู่เสมอ ดังนั้นนางจึงไม่สนใจเรื่องนี้ นางไม่สนใจใบหน้าของราชวงศ์หรือความสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับมู่หรงฉี คิดแต่จะทำให้เหลิ่งชิงฮวนอับอายและทำลายชื่อเสียง

ดังนั้นนางจึงไล่ตามและพูดว่า “พี่สะใภ้สามกำลังตั้งครรภ์มิใช่หรือ”

เมื่อเห็นว่าแม่นมเตียวไม่ได้อยู่ด้วย เหลิ่งชิงฮวนต้องไปหามู่หรงฉี ดังนั้นนางจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยื้อเวลา

“ขอบคุณหรูอี้สำหรับอวยพรดีๆ ของเจ้า แต่น่าเสียดายที่ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาข้าแค่ท้องอืด ข้าต้องรีบเปลี่ยนกระโปรงเปียกนี้โดยด่วน ชุดเปียกๆ แบบนี้ทำให้ข้าเดินไม่สะดวกเอาเสียเลย”

ทันทีที่เธอขยับเท้า หรูอี้ก็เข้ามาขวางอีกครั้งพลางพูดอย่างไม่ลดละว่า “อาการท้องอืดไม่ใช่อาการป่วยเล็กน้อย หากพี่สะใภ้สามรักษาเองไม่ได้ ข้าจะตามหมอในวังมาจับชีพจรให้ท่านและสั่งยาต้มให้ดื่มด้วย”

ในเวลานี้ กลุ่มผู้ชมเริ่มรู้สึกได้กลิ่นไม่ดีเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าองค์หญิงหรูอี้ผู้ไม่กลัวสิ่งใดพุ่งเป้าไปที่พระชายาเอกอ๋องฉี

และดูเหมือนนางจะจงใจหลีกเลี่ยงอยู่ตลอดเวลา แขนเสื้อกว้างทั้งสองของเธอปิดหน้าท้องส่วนล่างอย่างคลุมเครือ ทำให้ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่าง หรือว่านางจะตั้งครรภ์จริงๆ? ตั้งครรภ์เป็นเรื่องดี เหตุใดต้องกลัว

มีใครไม่รู้บ้างว่าบรรดาหลานฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ฉางอันพากับชะเง้อมองจนคอเกือบจะยาวขึ้น องค์ชายเหล่านี้เกิดมาจากการแข่งขัน แต่ไม่มีใครเทียบได้

“เสื้อผ้าของพระชายาเอกอ๋องฉีเปียก ทำให้ไม่สบายตัว ควรให้บ่าวพานางไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หากมีอะไรไม่สบายใจกลับมาค่อยคุยกัน”

เหลิ่งชิงฮวนจำคนที่พูดได้ นางคือองค์หญิงใหญ่ที่ไปจวนท่านโหวเพื่อสนับสนุนซือหมิงเจ๋อเมื่อไม่กี่วันก่อน

นางยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอก่อน อาจเป็นเพราะพระชายาของรัชทายาทบอกนางเรื่องที่มู่หรงฉีให้ความช่วยเหลือ

ไทเฮามีลางสังหรณ์ไม่ดี นางพยักหน้าและตรัสว่า “ไปเถิด ไปดูว่าบาดเจ็บรุนแรงหรือไม่”

เหลิ่งชิงฮวนรีบเดินออกไป หรูอี้รีบหันไปโวยวายทันที “เสด็จย่า เสด็จย่าไม่รู้หรือว่า...”

“หรูอี้ ถอยไป!” ฮองเฮาขึ้นเสียงด้วยหน้าบูดบึ้ง

หรูอี้ไม่กล้าขัดคำสั่งแม่ของตนเอง นางถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่เต็มใจ ปล่อยให้เหลิ่งชิงฮวนจากไป

เหลิ่งชิงฮวนเป็นเหมือนผู้รอดชีวิตหลังจากหายนะ ทันทีที่เธอออกจากพระราชวังคุนอวี้ เธอก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ สองครั้งเพื่อสร้างความกล้า ก่อนจะเดินตามนางพยาบาลขององค์หญิงใหญ่ไปที่ห้องโถงด้านข้าง

ก่อนมาที่นี่นางได้เตรียมเสื้อผ้าสำรองมาด้วย แต่แม่นมเตียวไม่อยู่ เหลิ่งชิงฮวน จึงไม่กล้าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่และห้องโถงด้านข้าง ก่อนจะหันหลังเพื่อตรวจสอบสถานที่ที่ถูกน้ำร้อนลวด มันเป็นสีแดงชัดเจนมาก

เธอรีบหยิบยาออกมาทาและจัดเข็มขัดใหม่ เมื่อหันกลับมาจึงเห็นว่ามีคนอีกสองสามคนในห้องโถงเดินออกมา

ไทเฮา องค์หญิงใหญ่ ฮองเฮาและองค์หญิงหรูอี้

ไทเฮามองดูเธออย่างมีความหมาย ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ

เหลิ่งชิงฮวนเข้าใจในทันทีว่าเมื่อครู่ไทเฮาได้สังเกตเห็นเบาะแสอย่างชัดเจน แต่เห็นว่าเธอพยายามปกปิดต่อหน้าแขกจำนวนมาก และเกรงว่าอาจส่งผลกระทบบางอย่างกับราชวงศ์จึงไม่ได้โจมตี

เธอรู้สึกหายใจไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง จิตใจปั่นป่วนวุ่นวายตนแทบลืมหายใจ

ไทเฮารับสั่งกับนางพยาบาลที่อยู่ถัดจากองค์หญิงองค์โตว่า “ข้าจำได้ว่าเจ้ามีความรู้การแพทย์อยู่บ้าง จงตรวจร่างกายให้พระชายาเอกอ๋องฉี อย่าให้มีตรงไหนรู้สึกไม่สบาย”

เหลิ่งชิงฮวนยกชายกระโปรงของเธอขึ้น ก่อนคุกเข่าอย่างเชื่อฟังต่อหน้าไทเฮา

“ไม่จำเป็นต้องตรวจชีพจร ชิงฮวนตั้งครรภ์จริง ๆ เจ้าค่ะ”

ไทเฮามีสีหน้าแปลกไปทั้งดีใจ กังวลและสงสัย “เหตุใดจึงไม่รายงาน”

“มีคำกล่าวในบ้านเกิดของหม่อมฉันหากท้องครั้งแรกห้ามเปิดเผย มิฉะนั้นเด็กจะหนีไปไม่อยู่กับเราเจ้าค่ะ”

“จริงหรือ” ไทเฮายิ้มเล็กน้อย “กี่เดือนแล้ว”

เหลิ่งชิงฮวนหยุด “วันนั้นของเดือนมาไม่ตรง หม่อมฉันจึงไม่ทราบวันเวลาที่ชัดเจน น่าจะสองหรือสามเดือนเจ้าค่ะ”

ต่อให้เป็นสี่เดือน ห้าเดือนหรือมากกว่าสามเดือน การตรวจชีพจรของแพทย์แผนจีนนั้นไม่สามารถบอกช่วงเวลาที่ตั้งครรภ์อย่างแม่นยำได้

เธอจำเป็นต้องเดิมพัน