ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 175

“ท้องโตอย่างเห็นได้ชัดแล้วนะ” ไทเฮาพูดอย่างจริงจัง

“มดลูกของหญิงตั้งครรภ์แบ่งออกเป็นตำแหน่งด้านหน้าและด้านหลัง ของชิงฮวนอยู่มาทางด้านหน้าเสียส่วนใหญ่ มดลูกที่ตั้งอยู่ในตำแหน่งด้านหน้าจะทำให้ตั้งครรภ์จะปรากฏอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้การตั้งครรภ์ทำให้ฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนในร่างกายเพิ่มมากขึ้น ระบบย่อยอาหารเคลื่อนไหวได้ช้าและมีอาการท้องอืดบ้างเจ้าค่ะ”

“คนมีวิชาแพทย์นี่ช่างต่างกันจริงๆ พูดออกมาเป็นชุดเชียว” ไทเฮาหันไปมองหรูอี้ “บอกพระชายาเอกอ๋องฉีเรื่องที่เจ้าพูดต่อหน้าเมื่อครู่”

หรูอี้ยิ้มอย่างเย็นชาและก้าวไปข้างหน้า “เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าออกจากวังเพื่อไปยังจวนที่ฮ่องเต้ทรงประทานให้ ระหว่างทางกลับวังรถม้าของข้าพังจึงต้องแวะโรงน้ำชาแถวนั้น ข้าได้ยินคนสองคนรกะซิบกระซาบกันเรื่องพระชายาเอกอ๋องฉี”

เธอหยุดชั่วคราวพลางมองไปที่ใบหน้าของเหลิ่งชิงฮวนแล้วพูดต่อ “ทั้งสองบอกว่าพระชายาเอกมีความสัมพันธ์กับนักปราชญ์คนหนึ่งก่อนงานแต่ง”

เหลิ่งชิงฮวนไม่พูดหรือขัดจังหวะนาง ในเมื่อนางได้กราบทูลไทเฮามาแล้วครั้งหนึ่งจะกลัวอะไร หากตื่นตระหนกนั่นหมายความว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัว เธอจึงคุกเข่าลงบนพื้นเงียบๆ ก้มหน้าลง ไม่โต้เถียงและไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด

“สุดท้ายก่อนที่พวกเขาจะไปจากที่นั่น พวกเขาบอกว่าพระชายาเอกอ๋องฉีกำลังตั้งครรภ์เลือดเนื้อของคนอื่น ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงาน!”

เหลิ่งชิงฮวนเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะกระชับมือในแขนเสื้อ

เรื่องจะบังเอิญขนาดนั้นเลยหรือไง

เรื่องที่เธอเสียพรหมจรรย์ไม่น่ากลายเป็นเรื่องเล่าลือกันทั่วไป ถึงขนาดเอาไปนั่งคุยกันในโรงน้ำชาแล้วองค์หญิงไปได้ยินเข้าโดยบังเอิญ

เดี๋ยวนะ นางไปจวนฟู่หม่ามางั้นเหรอ

ถ้าจำไม่ผิดวันนั้นเหลิ่งชิงหลางบอกว่าจะออกไปจวนฟู่หม่าเพื่อต้อนรับองค์หญิงหรูอี้!

ประกอบกับการที่รถม้าเสียอย่างกะทันหัน ข่าวลือบังเอิญเช่นนี้ เป็นไปได้ไหมว่าดหลิ่งชิงหลางกำลังเล่นลูกไม้อะไรบางอย่างหรือจะเป็นกลอุบายยืมมือฆ่า? มีใครไม่รู้บ้างว่าหรูอี้เป็นคนหยิ่งผยองสามารถทำทุกเรื่องได้อย่างกล้าหาญ

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างสงบ “ข้าขอถามองค์หญิงหรูอี้ ตอนนี้สองคนนั้นอยู่ที่ไหน ท่านสามารถขอให้พวกเขาออกมาเผชิญหน้ากับข้าตัวต่อตัวได้หรือไม่”

หรูอี้เชิกคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “ข้าคลาดกับพวกเขา”

“หากพูดแบบนี้แสดงว่าคำพูดของท่านไม่มีมูล?”

จู่ๆหรูอี้ก็หงุดหงิด “ท่านกำลังบอกว่าข้าใส่ความท่านงั้นหรือ”

“ไม่มีหลักฐาน ไร้ซึ่งข้อพิสูจน์ หากองค์หญิงหรูอี้ปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงของข้า เพียงเพราะคนสองคนที่เดินผ่านไปมาพูดเรื่องไร้สาระ นี่ถือเป็นการใส่ร้ายหรือไม่?

หากองค์หญิงต้องการให้ข้าเสื่อมเสียชื่อเสียงก็เพียงแสดงหลักฐาน ออกมา วินัยการสั่งสอนลูกสาวของจวนมหาเสนาบดีนั้นเข้มงวดมาก เราไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากบ้านเพื่อติดต่อกับผู้ชายข้าง นับประสาอะไรกับการไปเจอกันเป็นการส่วนตัว? ข้าหมั้นหมายกับอ๋องฉีมาอย่างยาวนาน ข้าจะสละตำแหน่งชายาเอกที่ทุกคนชื่นชมและยอมลดตัวไปคบหากับนักปราชญ์ธรรมดางั้นหรือ นี่ถือเป็นโทษร้ายแรงในการหลอกลวงท่านอ๋อง”

“ถ้าท่านเต็มใจจะแต่งงานกับพี่สามของข้า ทำไมต้องฆ่าตัวตายในวันแต่งงานด้วย”

เหลิ่งชิงฮวนยิ้ม “เพราะข้างอนน่ะสิ หากในอนาคตคุณชายจวนฟู่หม่ามีที่โปรดปรานใหม่และต้องการจะปลดท่าน ท่านจะยังยินดีหรือไม่ หญิงดีไม่ควรมีสามีสองคน เช่นเดียวกันข้าเองก็ไม่อยากใช้สามีร่วมกันกับใคร”

“ท่านกระโดดฆ่าตัวตายจากเสลี่ยงเพราะท่านท้องแล้วรู้สึกกลัวต่างหาก”

“องค์หญิงหรูอี้คงลืมไปว่าข้าเป็นหมอ การฆ่าเด็กคนนี้มันง่ายนัก ทำไมข้าต้องสังเวยชีวิตตนเองด้วย”

ไทเฮาและองค์หญิงใหญ่มองหน้ากัน โดยรู้สึกว่าสิ่งที่เหลิ่งชิงฮวนพูดนั้นมีเหตุผล ถ้าเด็กนั่นเป็นลูกของคนอื่น สู้นางดื่มยาขับเลือดโดยไม่มีใครสังเกตเห็นเสียจะดีกว่า

หรูอี้มองไปที่ท้องของเธอและยิ้มอย่างเย็นชา “แม้ว่าท่านจะพูดเก่ง แต่ท่านก็ไม่สามารถซ่อนความจริงได้ ไม่ว่าเด็กนั่นจะเป็นลูกของใคร แต่มันใหญ่เสียจนดูออกว่าท่านท้องมากกว่าสี่เดือน ท่านยังกล้าพูดว่าแค่สองหรือสามเดือน

ท่านกับอ๋องฉีพี่ชายข้าเพิ่งแต่งงานกันได้สามเดือน แต่อ๋องฉีทิ้งท่านเหมือนรองเท้าและไม่สนใจท่านแม้แต่น้อย หลังจากเกือบสองเดือนของการแต่งงาน พระสนมฮุ่ยเฟยก็นำผ้าเปื้อนเลือดกลับมาและมอบให้กับห้องรับรอง วันนั้นถูกบันทึกไว้ในสมุด แล้วท่านตั้งครรภ์ครั้งนี้ได้อย่างไร”