ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 209

เอิ่ม ที่ฮองเฮาทำออกจะดูเกินไปหน่อย ใกล้จะถึงวันแต่งงานในเร็วๆวันอยู่แล้ว เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอยากจะตรวจสอบสินค้าขึ้นมาเสียได้ หากไม่ผ่านเกณฑ์ขึ้นมายังไม่อาจคืนของได้อีก นี่ไม่ใช่เป็นการเพิ่มปัญหาให้คนอื่นหรอกหรือ?

องค์หญิงท่านนี้ช่างน่าสงสารโดยแท้ แต่เดิมการเลือกราชบุตรเขยก็ไม่สามารถเลือกได้ตามแต่ใจตัวเองอยู่แล้ว ต้องพิจารณาอะไรหลายๆอย่าง แต่หลังจากถูกกำหนดให้ต้องแต่งงานกันแล้ว ถึงแม้จะเข้ากันไม่ได้ อยากจะกลับคำก็ทำไม่ได้ หากลูกชายคนที่สามของตระกูลจินไร้ประโยชน์ขึ้นมาจริงๆ ชั่วชีวิตนี้ของพระนางไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างเดียวดายไปตลอดหรอกหรือ?

“ต่อให้ท่านราชบุตรเขยจะไม่ได้เรื่องก็ตามแต่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ทำไมพระนางจะต้องมองข้าเหมือนมีความเคียดแค้นกันมาเนิ่นนานเช่นนั้นด้วย? ไม่ใช่ข้าเสียหน่อยที่ไปบังคับให้พระนางไปแต่งงาน”

“สองวันมานี่จิ่นอวี๋จวิ่นจู่มักจะไปเข้าเฝ้าองค์หญิงอยู่เป็นประจำ ไม่รู้ว่าได้พูดเรื่องไร้สาระอะไรให้ทรงทราบหรือเปล่า องค์หญิงไม่เพียงจ้องเขม็งแต่ท่านแบบนี้เท่านั้น แต่ยังมองเหลิ่งชิงหลางแบบนี้ด้วยเช่นกัน”

ยิ่งได้รู้จักมากขึ้น เหลิ่งชิงฮวนยิ่งพบว่าองค์หญิงลี่ว์อู๋พระองค์นี้เป็นคนที่มีความเฉลียวฉลาดจริง ๆ นางมองความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนในวังแห่งนี้ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แน่นอนว่าย่อมมองออกว่าหญิงงามคนนั้นมีเจตนาบางอย่างกับมู่หรงฉีด้วยเช่นกัน

เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่คนงามจะมีเจตนาเป็นศัตรูกับตัวเองและเหลิ่งชิงหลาง เพราะหลังจากที่นางรู้ว่าหรูอี้คิดไม่ดีกับตัวเอง ก็รีบเข้าไปยุแยงตะแคงรั่วมีแต่เจตนามุ่งร้าย

สมองของเหลิ่งชิงฮวนบางครั้งก็ไม่ได้คิดและสนใจอะไรมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของเหล่าสาวๆที่เอาแต่เสแสร้ง จิตใจคับแคบขัดแข้งขัดขากันไปมา เธอไม่ค่อยจะเข้าใจเสียเท่าไร อาจจะเป็นเพราะตอนที่อยู่ในยุคปัจจุบันเธอเอาแต่ตั้งอกตั้งใจเรียนแพทย์ ไม่สนใจเรื่องอื่นๆนอกตัว

ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจจริงๆว่าองค์หญิงหรูอี้เกลียดตัวเองเพราะอะไรกัน? จิ่นอวี๋กัดไม่ปล่อยเช่นนี้คงกำลังวางแผนอะไรอยู่อีกแน่?

ไม่นานฤกษ์งามยามดีก็มาถึงแล้ว

ภายใต้การแนะนำของเฉวียนฝูมิ่งฝู หรูอี้คุกเข่าลงต่อหน้าฮองไทเฮา ฮ่องเต้ และฮองเฮาเพื่อก้มลงกราบขอบพระคุณที่เลี้ยงดูตนเองมาตามลำดับ และในที่สุดก็ทนไม่ได้ หมอบลงอยู่กับพื้นร้องห่มร้องไห้อย่างหนักไม่ยอมที่จะลุกขึ้น

มีพระสนมหลายพระองค์ก้าวเข้ามาพูดเกลี้ยกล่อม แต่เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้เข้าไปร่วมวงด้วย เกรงว่าจะเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองเสียเปล่าๆ

ท้ายที่สุดแล้วแม้ว่าหรูอี้จะดื้อรั้นกำเริบเสิบสานเพียงใด สุดท้ายก็เหมือนกับว่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุงอยู่ดี ต้องลุกขึ้นทั้ง ๆที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ จากนั้นก็ผลัดหน้าผลัดตาใหม่และเดินขึ้นเกี้ยวแต่งงานไป

กองทหารเกียรติยศเดินเปิดทาง เหล่าญาติๆและภริยาทั้งหลายก็ตามไปส่งด้วย มู่หรงฉีขี่ม้าคุ้มกันนําหน้าองครักษ์เสื้อแพร ยิ่งใหญ่และอลังการสุดลูกหูลูกตา

เมื่อมาถึงจวนราชบุตรเขย ก็ต้องเข้าพิธีรีตองต่างๆนานามากมาย จากนั้นหรูอี้ก็ถูกส่งตัวเข้าไปรอที่ห้องหอ จวนราชบุตรเขยตั้งโต๊ะรับแขกเก้าถึงสิบโต๊ะ แขกชายอยู่ในห้องโถงด้านนอก ส่วนแขกหญิงแยกมาอยู่ในห้องโถงกลาง

เหลิ่งชิงฮวนมองไกลออกไป เห็นเหล่าองค์ชายทั้งหลายนั่งอยู่รวมกันที่เดียวกันและกำลังพูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ดูกลมเกลียวกันมาก

จากการได้พบปะกันถึงสองครั้ง ความประทับใจแรกที่มีก็คือองค์ชายใหญ่อ๋องเซวียนจะดูเป็นคนจริงใจ ซื่อสัตย์ มีความเป็นพี่ใหญ่สูงมาก

องค์ชายรองอ๋องเฮ่ามีความอ่อนโยนสุภาพเงียบขรึม มีท่าทีเหมือนไม่สนใจโลกภายนอก สง่างามเป็นตัวของตัวเอง

องค์ชายสามหรือก็คือท่านอ๋องฉีผู้สูงศักดิ์ของตนเองนั้นเอง ในสมองมีแต่เรื่องนำทหารไปทำสงคราม จับโจร หาเรื่องคนจำนวนมาก ทั่วทั้งร่างกายมีแต่กลิ่นดินปืนดินไฟ เยือกเย็นและเย็นชา

องค์ชายสี่อ๋องรุ่ย มองแค่โหงวเฮ้ง ดูก็รู้ว่าฉลาดแกมโกงเล็กน้อย ไม่ใช่คนที่มีรูปลักษณ์ซื่อสัตย์อะไรแบบนั้น

องค์ชายห้าอ๋องเชียน อาจเป็นเพราะชาติกำเนิดที่ไม่ค่อยดีนัก ค่อนข้างเงียบขรึมดูอ่อนแอ ส่วนใหญ่ก็จะยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ ฟังพวกพี่ๆทั้งหลายหยอกล้อแซวเล่นกันไปมา ตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับมู่หรงฉีก็จะแสดงท่าทางขี้ขลาดออกมาเล็กน้อย ดวงตาเหม่อลอย ไม่กล้ามองตรงๆ

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความประทับใจแรกเพียงเท่านั้น สมัยนี้มีใครบ้างที่ไม่มีสองหน้า? ก็เหมือนกับมู่หรงฉี ต่อหน้าคนอื่นทำหน้าเย่อหยิ่ง แต่ลับหลังขี้บ่นจุกจิก ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่ทำตัวเป็นเด็กยิ่งกว่าเขามาก่อน

แขกฝั่งผู้ชายมีความเป็นมิตรปรองดองกันมาก วันนี้ฝั่งแขกผู้หญิงที่นั่งร่วมกันในงาน มีบรรยากาศค่อนข้างแปลกๆยากที่จะอธิบายได้

หลังจากออกจากวังหลวงมา ทุกคนเหมือนไม่ต้องเกรงกลัวระวังอะไรอีก พูดจากันแบบเปิดเผย ดูสบายๆอย่างมาก

หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องงานมงคลในวันนี้แต่อย่างใด แต่เป็นเรื่องที่เหลิ่งชิงฮวนถูกโจรบุกจี้และหายตัวไป