ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 208

อาบน้ำแล้วพักผ่อน

แม้ว่าเป็ดต้มสุกจะบินหนีไปเมื่อมาถึงปากแล้ว มู่หรงฉีก็ไม่พอใจ แต่การได้สูดกลิ่นอันหอมหวานในอ้อมแขนเขานั้นแทบจะไม่สามารถสนองความต้องการของเขาได้เลย อีกอย่างเขาก็หมดแรงแล้ว

อดไม่ได้ที่จะถูกคำพูดอ่อนโยนของเหลิ่งชิงฮวนเกลี้ยกล่อมให้หลับไป

เขาคิดว่าสตรีในอ้อมแขนนั้นถูกประเคนมาให้ถึงที่แล้วดังนั้นจึงสามารถลุกขึ้นมากินกลางดึกได้หลังจากที่นอนหลับมาทั้งคืนแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากหลับใหลไปพอตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้นท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีแล้ว

มู่หรงฉียายามปิดข่าวการหายตัวไปของเหลิ่งชิงฮวนมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถึงขั้นค้นหาทุกที่ล้วนเพื่อสอบถามเกี่ยวกับพวกโจร แต่ใครเล่าจะรู้ ข่าวนั้นถูกแพร่กระจายออกไปจนเกิดความโกลาหลขึ้นในเมืองหลวง

การถูกโตจับตัวไปสองสามวันนั้นไม่ใช่เรื่องดีสำหรับสตรี บนโลกนี้มีคนจำนวนมากที่ชอบคิดเพ้อฝัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเรื่องสกปรก

ข่าวลือที่ไร้ที่มาที่ไปกลายเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็วไปทั่วท้องถนนและตรอกซอย

นี่เป็นการทำลายชื่อเสียงของเหลิ่งชิงฮวนอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อตื่นขึ้นมาข่าวลือก็แพร่สะพัดไปทั่ว

อันดับแรก พี่สะใภ้หลายคนมาที่จวนท่านอ๋องเพื่อปลอบใจ แต่ในความเป็นจริงพวกนางก็แค่อยากรู้อยากเห็นและเอาไปซุบซิบกัน

เหลิ่งชิงฮวนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับบุคคลที่ลอบสังหารเธอ

ตามที่เสิ่นหลินเฟิงพูด เธอมีศัตรูคู่แค้นคือเหลิ่งชิงหลาง ส่วนจิ่นอวี๋และหรูอี้นั้นเพียงแค่มีเรื่องบาดหมางกัน แต่พวกนางก็ล้วนอยู่แต่ในวังหรือไม่ก็ห้องส่วนตัวจะไปรู้จักสามลัทธิเก้ากระแสได้อย่างไร?

นอกจากนี้อาจเป็นเพราะเด็กในท้องของเธอไปขัดตาใครเข้า

เธอเบือนสายตาไปมองเหล่าพี่สะใภ้ ระหว่างที่พวกนางกำลังหน้าซื่อใจคดก็ทิ้งความสงสัยไว้

พระชายาเหล่านี้บ้างก็สงบเสงี่ยมสง่างาม บ้างก็ละเอียดอ่อนไร้เดียงสา พูดจาสุภาพอย่างไม่มีช่องโหว่เลยแม้แต่น้อย

มีเพียงพระราชารุ่ยคนเดียวที่พูดจาห้วนๆ และดูถูกเหลิ่งชิงฮวนด้วยคำพูดด้วยการกระทำและคำพูดที่เต็มไปด้วยความเสียดสี

ภูมิหลังของพระชายารุ่ยนั้นไม่สูงนัก ปู่ของนางเป็นอาจารย์ใหญ่ และบิดาของนางยังได้ทำงานในเรือนฮั่นหลิน เหลิ่งชิงฮวนไม่เข้าใจว่านางไปเอาความรู้สึกเหนือกว่าตนมาจากที่ไหน

คงเพราะในท้องของเธอมีสายเลือดของราชวงศ์อยู่?

ทุกคนต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวว่าท้องของเธอกลมโตแบบนี้จะต้องอุ้มท้ององค์ชายแน่ๆ เมื่อคลอดออกมาก็จะกลายเป็นพระนัดดาองค์โตแห่งฉางอัน

เหลิ่งชิงฮวนเข้าใจเหตุผลเพียงข้อเดียวนั่นคือหมาที่กัดคนเป็นจะไม่เห่า หากคนผู้นั้นต้องการกำจัดเธอก็คงจะมีท่าทีเกรงอกเกรงใจ ไม่ใช่เขม่นเธอต่อหน้าแบบนี้

เมื่อเผชิญหน้ากับการหยั่งเชิงของเหล่าพระชายา เหลิ่งชิงฮวนก็ให้คำอธิบายเพียงอย่างเดียว รักษาโรคช่วยชีวิต

ข่าวลือแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว ซ้ำยังยิ่งน่ารังเกียจขึ้นเรื่อยๆ จนลามไปถึงเด็กในครรภ์ของเธอ โดยกล่าวว่าตอนที่เธออยู่ในวังก็ได้ตั้งท้องและสวมเขาให้ท่านอ๋องฉี

แม้ว่ามู่หรงฉีจะมีความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถปิดปากผู้คนได้

เสนาบดีเหลิ่งที่เดิมทีร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง เมื่อได้ยินเข้าก็โมโหจนล้มป่วย จึงขอลาป่วยไม่ออกไปว่าราชการเพราะไม่อยากได้ยินเสียงคนติฉินนินทา

หลังจากเหลิ่งชิงฮวนรู้เข้าก็มาดูแลที่จวนมหาเสนาบดีไม่กลับจวนท่านอ๋องอยู่สองสามวัน