เหลิ่งชิงฮวนรู้ว่ายายหลิงคนนี้ไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมเช่นนี้
“แล้วอาคมที่ลัทธินักบุญหญิงฝึกฝนคืออะไร”
นี่คือสิ่งที่เธอต้องการจะรู้
“คาถาอาคมของพวกนางแบ่งเป็นหกประเภทได้แก่เลือดลม วิญญาณ ทำนาย ควบคุม แม่สื่อวิญญาณและจินตนาการ ว่ากันว่ายายหลิงมีพลังและฝึกคาถาอาคมมากมาย แต่ที่นางชำนาญสุดคือควบคุม”
“ควบคุมจิตของคนได้จริงๆ หรือ? หรือว่าเรียกวิญญาณคนตาย”
แม้ว่าเหลิ่งชิงฮวนจะเคยประสบกับมันด้วยตัวเองแต่ก็ยังไม่อาจเชื่อได้ว่าในโลกนี้จะมีสิ่งที่เหนือกว่าวิทยาศาสตร์อีกหรือ?
เสี่ยวเอ้อร์หยิบรูปออกมาอีกครั้งและชี้ให้เหลิ่งชิงฮวนดู “พระชายาโปรดดูที่ดวงตาของยายหลิง”
เหลิ่งชิงฮวนมองดูใกล้ๆ ตอนแรกเธอที่เหลือบมองก็รู้สึกเพียงว่าดวงตาของนางเต็มไปด้วยพลัง แต่ตอนนี้เมื่อลองจดจ่อดู ไม่รู้ว่ามันมีผลทางจิตใจหรือไม่ เธอถึงได้รู้สึกว่าดวงตาของนางลึกลับเหมือนกับน้ำวนที่สามารถดึงผู้คนเข้าไปข้างในโดยไม่รู้ตัว
ภาพเหมือนธรรมดาที่ไม่มีความดึงดูดอะไร แต่กลับมีพลังลึกลับ เช่นนั้นหากได้มองนางตัวจริงก็อาจจะถูกดูดวิญญาณไปจริงๆ ก็ได้
ทันใดนั้นเธอก็คิดได้ “เจ้าหมายความว่ายายหลิงใช้ดวงตาเหล่านี้เพื่อควบคุมจิตของผู้คน เหมือนกับการดูดซับวิญญาณ?”
เสี่ยวเอ้อร์พยักหน้า “มีคนมากมายที่ต่อสู้กับนาง แต่สุดท้ายก็ยอมจำนนอย่างเชื่อฟังและจบชีวิตภายใต้เงื้อมมือของนาง”
มิน่าวันนั้นเหลิ่งชิงหลางถึงได้ผิดปกติ!
เหลิ่งชิงฮวนพอจะเข้าใจคาถาคุมจิตนี้แล้ว มันเป็นเทคนิคขั้นสูงเช่นเดียวกับการสะกดจิต
“เจ้ารู้วิธีแก้คาถานี้หรือไม่?”
“คาถาเหล่านี้เป็นความลับของลัทธินักบุญหญิง ข้าน้อยเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ ยิ่งไปกว่านั้นสายตาของยายหลิงก็ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน ไม่รู้ว่านางถูกผลสะท้อนกลับหรือนางพัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกขั้น”
เหลิ่งชิงฮวนเงียบไปครู่หนึ่งและสั่งเสียงเข้ม “ต้องหาทางระบายลมออกไปให้ได้ ให้คนของลัทธินักบุญหญิงรู้ว่าตอนนี้ยายหลิงซ่อนตัวอยู่ในจวนอ๋องฉี”
“พระชายาคิดจะ…” พูดแค่ครึ่งก็ไม่กล้าเอ่ยปากต่อ
เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้ใส่ใจ “ก็แค่ยืมมือฆ่าคน คาถาอาคมที่ยายหลิงเชี่ยวชาญนั้นข้าไม่เข้าใจเลยสักนิดดังนั้นจึงควบคุมนางได้ยาก ต้องให้คนของลัทธินักบุญหญิงเข้ามาจัดการ ไม่อย่างนั้นการปล่อยให้คนบ้าคลั่งเช่นนั้นอยู่บนโลกก็จะกลายเป็นหายนะ”
เสี่ยวเอ้อร์พยักหน้าก่อนจะเก็บกล่องอาหารแล้วออกไป
เหลิ่งชิงฮวนลังเลว่าควรจะบอกมู่หรงฉีเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ ให้เขาคิดหาวิธีที่จะกำจัดนางทิ้งไปหรือ? เพราะว่าลัทธินักบุญหญิงอยู่ห่างจากเมืองหลวงออกไปไกล กว่าข่าวจะแพร่ไปถึง กว่าพวกนางจะมาก็ต้องใช้เวลาหลายเดือน หากปล่อยให้ยายหลิงอยู่ข้างกายจิ่นอวี๋ก็จะเป็นอันตรายได้
แต่ยายหลิงมีจิ่นอวี๋คอยปกป้อง ใครเล่าจะเชื่อเธอ?
มู่หรงฉีดื่มสุรากับเหล่านายพลหลายคนและกลับมาค่อนข้างดึก เมื่อกลับมาถึงตำหนักฉาวเทียนก็เห็นเหลิ่งชิงฮวนกำลังวาดรูปให้แม่หวังและโตวโตว
คนรับใช้เริ่มเตรียมเครื่องนอนและเสื้อผ้าสำหรับทารกในท้องของเหลิ่งชิงฮวนแล้ว ผ้านวมทั้งหมดล้วนเป็นสีแดง ปักด้ายสีทองลายผีเสื้อและดอกไม้ ไม่ก็หงส์และดอกโบตั๋น เสื้อผ้าตัวเล็กมีหลากหลายแต่ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิง
เหลิ่งชิงฮวนวาดรูปสัตว์น่ารักๆ และมอบให้แม่หวังกับโตวโตว ให้พวกนางนำไปปักลวดลาย
มู่หรงฉีส่งองครักษ์ไปเฝ้าดูแลที่ตำหนักฉาวเทียนโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังเลือกคนรับใช้และแม่นมที่ซื่อสัตย์และไว้ใจได้สามคนเพื่อรับผิดชอบงานต่างๆ ในตำหนัก ทั้งยังเลือกแม่ครัวฝีมือดีมาอีกหนึ่งคน
แม่นมเตียว โตวโตวและแม่หวังก็ว่างขึ้นมาทันที พวกนางจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ปรนนิบัติเหลิ่งชิงฮวน ไม่ว่าอะไรก็เอามาประเคนให้ถึงที่ เหลือเพียงแค่ป้อนข้าวป้อนน้ำก็เท่านั้น ดังนั้นเวลาว่างส่วนใหญ่จึงใช้ไปสำหรับการเตรียมของให้กับทารกน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวพอหรือยัง มาต่อให้จบบบบบบ...
แอดขาาาาาา 794 และ 797 ตกหล่นหายไปคะแอด ช่วยเก็บมาหน่อยคะ คิคถึงงงงงงงงงง...
แอดขาาาาาา ตอน794และ797 หายไปคะ แอดทำตกหล่นช่วยเก็บกลับมาหน่อยคะ...
อยากทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ....
หยุดนานแล้วนะคะ ผู้เขียน มีอัพเดทต่อไหมคะ...
ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะที่มาบอก แต่พอให้เตรียมทิชชู่นี่ปวดตับ ปวดใจก่อนล่ะ...
อยากรู้จังว่าพระเอกรู้ความจริงว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นนางเอกตอนไหนคะ ใครอ่านแล้วบอกหน่อยค่ะรบกวนสปอยหน่อยยย...
ขอบคุณนะคะที่หานิยายสนุกๆๆมาให้อ่าน จะรออ่านทุกวันค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะที่อัพเดทต่อจะตั้งใจอ่านต่อไป...ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้🤗😘😄😅😊...
อย่าเท..กลางทาง..นะแอดนะ😁😁😁...