ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 279

เรื่องราวเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนไม่มีใครคาดคิด ยายหลิงที่อยู่ด้านข้างอุทานเสียงดัง “จวิ้นจู่ ระวัง!”

ตาทั้งสองข้างของจินอวี๋มืดบอดจึงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นางหลบด้วยความตื่นตระหนกพลางร้องขอความช่วยเหลือ

ยายหลิงบ่าวรับใช้ข้างกายของนางเริ่มขยับตัว ร่างของนางลอยขึ้นไปในอากาศราวกับลูกธนูออกจากคันศร ดึงแส้ออกมาจากเอวแล้วเหวี่ยงไปทางมือสังหาร และอีกาบนไหล่ของนางก็ถือโอกาสนั้นบินหนีออกจากหน้าต่างไป

มือสังหารไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถือดาบยาวและหันไปเผชิญหน้ากับนาง

แส้ยาวของยายหลิงนั้นน่าทึ่งมาก มันเหมือนกับงูมีตา ทุกการเคลื่อนไหวนั้นรุนแรงและแม่นยำ น่าเสียดายที่ห้องคับแคบทำให้ไม่อาจใช้ทักษะได้อย่างเต็มที่

ทั้งสองต่อสู้กัน ในขณะที่จิ่นอวี๋หวาดกลัวลมดาบอันรุนแรงจนกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ที่ลานด้านนอก ทหารบุกเข้าไปในเรือนอรุโณทัยพร้อมกับตะโกนเพื่อจับมือสังหารและล้อมรอบเรือนแห่งนั้นเอาไว้

เมื่อเห็นว่าเขาไม่เป็นต่อในการต่อสู้แล้ว มือสังหารจึงตวัดดาบยาวในมือ ก่อนจะกระโดดออกจากหน้าต่าง ปีนขึ้นไปบนหลังคาแล้วหนีไป

แม่ทัพอวี๋วิ่งเข้าไปและโบกมืออย่างสง่าผ่าเผย “ทุกคนจงรีบค้นหา อย่าให้คนร้ายหนีไปได้”

จิ่นอวี๋ตกใจมากจนหน้าซีดและขาสั่น ยายหลิงต้องการจะช่วยพยุงนาง ทว่านางยังคงอยู่ในความตกใจ “แม่ทัพอวี๋ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

แม่ทัพอวี๋คำนับจิ่นอวี๋ด้วยความเคารพ “รายงานองค์หญิงจิ่นอวี๋ เมื่อครู่มีหัวขโมยแอบเข้าไปในห้องหนังสือของท่านอ๋องและขโมยเอกสารลับ พวกเราตามมาจนถึงสวนอรุโณทัย ขออภัยที่ทำให้จวิ้นจู่ตกใจขอรับ”

จิ่นอวี๋ระบายความในใจ “จวนท่านอ๋องมีการป้องกันอย่างแน่นหนา จะมีหัวขโมยลอบเข้ามากระทำเรื่องอุกอาจเช่นนี้ได้อย่างไร”

“เรื่องนี้กระหม่อมผิดพลาดในหน้าที่เอง วันนี้เราต้องตามจับมือสังหารให้ได้ จะไม่ปล่อยให้เขาลอยนวลเป็นอันขาด! ทุกคนจงค้นหาอย่างระมัดระวังโดยเฉพาะเอกสารลับ ท่านอ๋องมีคำสั่งว่าห้ามให้โจรนำมันออกนอกจวนเด็ดขาด”

ทหารกลุ่มหนึ่งค้นห้องทีละห้อง ค้นทั้งกล่อง ตู้ แม้กระทั่งเตียง

ยายหลิงดึงแขนเสื้อของจิ่นอวี๋อย่างเงียบๆ จิ่นอวี๋จึงกล่าวขึ้น “เมื่อครู่มีโจรเข้ามาและเกือบจะทำร้ายข้าจริง แต่เขารีบหนีออกไปข้างนอก ไม่ได้อยู่ในเรือนนี้แล้ว”

“จวิ้นจู่เห็นโจรหนีไปทางไหนหรือขอรับ”

ใบหน้าของจิ่นอวี๋มืดมน “แม่ทัพอวี๋พูดเช่นนี้หมายความอย่างไร เจ้าก็รู้ว่าข้ามองอะไรไม่เห็น”

แม่ทัพอวี๋รีบแก้ไขคำพูด “จวิ้นจู่ โปรดยกโทษให้กระหม่อมด้วย กระหม่อมมีใจคิดแต่จะจับโจรจึงพูดในสิ่งที่ไม่สมควรพูดออกไป เนื่องจากจวิ้นจู่ไม่ได้เห็นด้วยตาของตนเอง หัวขโมยคนนั้นอาจยังคงซุกซ่อนตัวอยู่ในเรือนอรุโณทัย เพราะทหารยามก็ยังไม่เห็นว่าเขาหนีออกไปจากจวนแล้ว”

“ถึงกระนั้น กล่องเล็กขนาดนั้นจะซ่อนตัวได้อย่างไร”

“ท่านอ๋องมีคำสั่ง เอกสารลับนั้นสำคัญกว่าการจับตัวหัวขโมย หากหัวขโมยทำการซ่อนเอกสารลับนั้นก่อนหลบหนีไปเล่า”

“เป็นไปได้อย่างไร มีหัวขโมยที่โง่ถึงเพียงนั้นเลยหรือ”

ทันทีที่คำพูดจบลง ทหารยามก็ตะโกนว่า “เจอแล้วขอรับ เจอแล้ว!”

แม่ทัพอวี๋วิ่งออกไปด้วยความดีใจ “อยู่ที่ไหน อยู่ที่ไหน”

การแสดงออกของจิ่นอวี๋เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ก่อนจะกัดฟันแน่น

ทหารรักษาพระองค์ถือหุ่นกระบอกในมือแล้วเดินเข้าไปหาแม่ทัพอวี๋ “เรียนแม่ทัพอวี๋ ตอนที่กระหม่อมกำลังค้นหา กระหม่อมเห็นว่าดินในแปลงดอกไม้นั้นดูนิ่มอย่างแปลกประหลาดและมีร่องรอยของการขุด กระหม่อมจึงเอาดินด้านหน้าออกและเจอหุ่นกระบอกในนั้นขอรับ!”