ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 278

ด้านนอกประตูพระชายารุ่ยเข้าไปในลานก่อนจะบ่นกับคนรับใช้ที่อยู่ข้างหลังอย่างไม่พอใจว่า “วันนี้เป็นวันมงคล ทำไมถึงได้มีอีกามาเกาะที่หลังคาบ้านได้ อัปมงคลจริงๆ รีบไล่ไปเร็ว”

คนรับใช้หยิบไม้กวาดขึ้นมาไล่อีกา อีกกาขยับปีกกระพือบินออกไปไกล

นักพรตเต๋าเทียนอีลุกขึ้นชะโงกหน้าออกมานอกหน้าต่างก่อนจะขมวดคิ้ว “แย่แล้ว ดูท่าจะมีคนหมายหัวพระชายาไว้ ท่านไปล่วงเกินใครเขาเข้า?”

เหลิ่งชิงฮวนงุนงง “ท่านหมายความว่าอย่างไร”

เทียนอีถอนหายใจ “อีกาตัวเมื่อครู่คือนกกายสิทธิ์ เกรงว่ามันคงจะนำบทสนทนาระหว่างเรากลับไปรายงานให้เจ้านายของมันแล้ว”

เหลิ่งชิงฮวนตกใจ การสนทนาระหว่างเธอกับนักพรเทียนอีเป็นเรื่องลับ เกี่ยวข้องกับชีวิตและความปลอดภัยของเธอ หากมีคนรู้เรื่องนี้เธอจะต้องตกที่นั่งลำบากแน่ๆ

ยิ่งกว่านั้นเธอมั่นใจว่าเจ้านายของนกตัวนั้นคือยายหลิง

เมื่อครู่นางอยู่กับจิ่นอวี๋ที่งานเลี้ยง คงจะได้ยินบทสนทนาระหว่างเธอกับเทียนอีจึงจนใจมาแอบฟัง

แบบนี้จะทำอย่างไรดี?

เทียนอีเห็นความกังวลบนใบหน้าเธอ “พระชายาพอจะคาดเดาคนที่อยู่เบื้องหลังได้หรือไม่?”

เหลิ่งชิงฮวนเล่าเรื่องยายหลิงออกไปอย่างไม่คิดปิดบัง

“นางทำร้ายข้าหลายครั้ง ข้าสงสัยมาโดยตลอดแต่ไม่มีหลักฐาน ข้าไม่เคยคิดมาก่อนจะว่าเลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้ไว้ใกล้ตัว หากนางทำเช่นนี้ข้าก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไร ดังนั้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ข้าขอขอบคุณท่านนักพรตมาก ขอตัวลา”

นักพรตเต๋าเทียนอียิ้มเล็กน้อบ “ทำกุศล สร้างกรรมดี ก็จะได้รับผลที่ดี พระชายาโปรดวางใจ นางเป็นเพียงแค่คนโง่เขลา มีหรือจะกล้าออกมาอวดเบ่งต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้? อาตมาเองก็จะคอยช่วยสอดส่องให้”

เมื่อได้ยินดังนี้เหลิ่งชิงฮวนก็วางใจ ขอเพียงแค่นักพรตเต๋าสามารถเก็บความลับให้เธอได้ก็ไม่ต้องกังวลว่าจิ่นอวี๋จะวิ่งแจ้นไปพูดจาเหลวไหลต่อหน้าพระสนมฮุ่ยเฟย เพราะว่านักพรตเต๋าเทียนอีก็มีอิทธิพลต่อราชสำนักไม่น้อย

เธอกล่าวขอบคุณนักพรตเต๋าเทียนอีอีกครั้งก่อนจะออกไปกล่าวลาพระชายารุ่ย กลับมาที่งานเลี้ยงไม่เห็นจิ่นอวี๋จึงเอ่ยถามมู่หรงฉี

“จิ่นอวี๋ล่ะเพคะ?”

มู่หรงฉีตอบอย่างไม่ใส่ใจ “หลังจากที่เจ้าออกไปกับท่านนักพรตนางก็ขอตัวกลับไปก่อน”

เป็นอย่างที่คิด

เธอเรียกมู่หรงฉีให้ขึ้นรถม้าและกลับจวนทันทีอย่างไม่รีรอ

มู่หรงฉีงงงวยเล็กน้อย “นักพรตเต๋าเทียนอีบอกอะไรกับเจ้าทำไมถึงได้รีบร้อนออกมาเช่นนี้”

เหลิ่งชิงฮวนตัดสินใจบอกความจริงกับเขา “ครั้งที่แล้วที่หม่อมฉันกังวลเกี่ยวกับแผ่นไม้ไผ่ ดังนั้นจึงขอคำแนะนำจากนักพรตเต๋าเทียนอี เขาบอกว่ามีคนใช้อาคมกับพวกเรา หม่อมฉันได้ยินดังนั้นจึงต้องรีบกลับจวนไปจัดการให้เด็ดขาด”

“เจ้ายังสงสัยอยู่ว่ายายหลิงเป็นคนทำงั้นหรือ? หากเจ้าไม่วางใจข้าจะส่งนางกลับเข้าไปในวัง”

“ไม่ได้เพคะ!” เหลิ่งชิงฮวนเอ่ยเสียงดัง “ท่านไว้ใจคนรับใช้ที่อยู่ข้างกายเสด็จแม่หรือเพคะ? นี่เห็นได้ชัดว่าท่านไม่เชื่อสิ่งที่หม่อมฉันพูด คิดว่าหม่อมฉันคิดมากไปใช่ไหมเพคะถึงได้ตอบรับแบบส่งๆ”

“ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องประหลาดๆ แบบนี้ โดยเฉพาะคำพูดของนักพรตเต๋าเทียนอีข้ายิ่งไม่เชื่อ เขาชอบพูดจาไร้สาระหลังจากดื่มสุรา ครั้งก่อนที่เขาคำนวณอักษรแปดตัวของเจ้าก็เพียงพอจะอธิบายได้หมดทุกอย่างแล้ว”