ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 277

จู่ๆ ยายหลิงก็ปรากฎตัวขึ้นหลังจิ่นอวี๋ ก่อนจะพึมพำ “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”

จิ่นอวี๋ได้ยินก็หันกลับมาลดเสียงถาม “หมายความว่าอะไร?”

ยายหลิงพึมพำ “มิน่าอาคมถึงไม่ส่งผลอะไรกับเหลิ่งชิงฮวน ปัญหาคงจะอยู่ที่อักษรแปดตัว เหลิ่งชิงฮวนแก้ไขโชคชะตา ดังนั้นอักษรแปดตัวเดิมของนางจึงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนางแล้ว”

“วันนั้นนักพรตเต๋าแค่เมาแล้วพูดไปเรื่อย เจ้าเองก็เชื่อเหรอ!”

“จวิ้นจู่ไม่ใช่คนในแวดวงดังนั้นจึงไม่เข้าใจ ความสามารถของนักพรตเต๋าผู้นี้พิเศษมาก คำพูดของเขาเหมือนกับเปิดประตูให้บ่าวเห็นแจ้ง”

“ข้าไม่สนเรื่องอักษรแปดตัวอะไรทั้งนั้น ข้าแค่อยากรู้ว่าท่านยังจะมีวิธีอื่นไปจัดการเหลิ่งชิงฮวนอีกไหม”

“เคล็ดวิชาซวนเหมินไม่มีอะไรมากไปกว่าร่างกาย เส้นผม ผิวหนังและอักษรแปดตัว บ่าวพยายามใช้เล็บและเส้นผมของนางแต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผล นางเปลี่ยนโชคชะตา แม้แต่ชะตากรรมกับร่างกายนี้ก็ไม่ใช่ของนางอย่างนั้นหรือ? หรือเป็นการยืมร่างคืนชีพ? แม้ว่าบ่าวจะเคยได้ยินแต่ก็ไม่เคยเห็นกับตา”

จินอวี๋ไม่พอใจมาก “ต่อให้ท่านพูดอีกเท่าไหร่สุดท้ายก็เป็นเพราะฝีมือของท่านมีไม่มากพอ แค่เหลิ่งชิงฮวนคนเดียวยังจัดการไม่ได้แล้วยังจะมาหาข้ออ้างอีก”

ยายหลิงนิ่งเงียบไม่โต้ตอบ

“ครั้งนี้บ่าวต้องพิสูจน์ให้ได้!”

“พิสูจน์อะไร?”

“บ่าวจะต้องรู้อักษรแปดตัวหลังจากที่นางแก้ไขโชคชะตาให้ได้”

จิ่นอวี๋ลังเล “แต่นี่คือจวนอ๋องรุ่ย”

“นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีหนทางอื่นแล้วเจ้าค่ะ หากต้องการจัดการกับเหลิ่งชิงฮวนก็จะต้องยอมเสี่ยง บ่าวมีวิธี”

ณ ห้องรับรอง

หลังจากที่นักพรตเต๋าเทียนอีอิ่มแล้วก็เหลือยตามองเหลิ่งชิงฮวนก่อนจะก้มไปดื่มชา

“มีเรื่องอะไรหรือ?”

“ข้าอยากให้ท่านทำนายให้สักหน่อย”

นักพรตเต๋าเทียนอีงอขาข้างหนึ่งนั่งยองๆ บนเก้าอี้ “การทำนายของบรรพบุรุษ ไขข้อสงสัย ปกป้องประเทศชาติ แสวงหาโชคลาภและหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย แต่ชะตาของพระชายาไม่อาจทำนายได้”

“ไม่ใช่ทำนาย แต่ไขข้อสงสัยได้หรือไม่?”

นักพรตเต๋าเทียนอีดูดฟันอย่างแรง อาจเป็นเพราะฟันของเขาเต็มไปด้วยเศษเนื้อ “ต้องการถามอะไรหรือ?”

“เมื่อไม่กี่วันก่อนคนรับใช้ขุดอะไรบางอย่างขึ้นมาจากเรือนหลักของข้า ข้ารู้สึกว่าสิ่งนี้ดูแปลก ดังนั้นจึงอยากถามท่านนักพรตว่ามันคืออะไร”

ก่อนจะส่งแผ่นไม้ไผ่ที่สลักตัวอักษรไว้ด้านบนให้

“ไม้ปล่อยวิญญาณ” เทียนอีจ้องมองอย่างจริงจัง “มีคนอยากจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับท่านอ๋อง”

หากเป็นอย่างที่เธอคาดเดาเช่นนั้นก็ไม่ใช่การใส่ความยายหลิง คนที่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับท่านอ๋องนอกจากจิ่นอวี๋แล้วจะมีใครอีก?

“แผ่นไม้ไผ่สองแผ่นนี้ทำร้ายคนได้หรือ?”

“มันไม่ใช่แผ่นไม้ไผ่ธรรมดา แม้ว่าข้าจะยังไม่เคยเห็นด้วยตาตนเอง แต่ข้าเดาว่าแผ่นไม้ไผ่นี่คงจะเป็นชิ้นส่วนของไม้ไผ่ที่ปลูกในสุสานตระกูลเหลิ่งและสุสานของราชวงศ์ มันถูกสลักและฝังไว้หน้าเรือนของเจ้า หากว่ากันตามจริงอาถาจะมีผลภายในสามวัน เจ้ากับท่านอ๋องจะมีปากเสียงกันแต่น่าเสียดาย…”

“เสียดายอะไร?”