ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 276

เรื่องการรับพ่อแม่บุญธรรมนั้นเป็นเรื่องที่พบเจอได้บ่อยทั่วไป ไม่ต้องพูดถึงแม่บุญธรรม โรงโม่หิน ต้นอวี๋ ไก่ตัวผู้ หรือแม้แต่กระรอกก็กราบไหว้เป็นพ่อแม่บุญธรรม แม้จะฟังดูเหลวไหลแต่เป็นการเปลี่ยนโชคชะตา ให้ลูกปราศจากโรคภัยและอายุยืนยาว

อ๋องรุ่ยเอ่ยถาม “เช่นนั้นจะนับถือใครเป็นพ่อแม่บุญธรรมเล่า?”

นักพรตเต๋าเทียนอีหันไปดื่มกินต่อ เขากลืนน้ำลายที่เต็มปากและเอ่ยส่งๆ “หลังจากที่นางออกมาจากครรภ์นางเห็นใครเป็นคนแรกก็คนนั้นแหละ”

ผู้คนต่างพากันมองไปที่เหลิ่งชิงฮวน

อ๋องรุ่ยเอ่ยอย่างเรียบง่าย “ในวันนั้นคนแรกที่เด็กคนนี้เห็นก็น่าจะเป็นพี่สะใภ้สาม แต่ใครจะกราบไหว้ป้าสะใภ้เป็นแม่บุญธรรมกันล่ะ”

“พระชายาอ๋องฉี?” นักพรตเต๋าเทียนอีชะงัก

ผู้คนข้างๆ พูดขึ้นมา “ก็บุตรีตระกูลเหลิ่งที่เจ้าเคยพูดจาเหลวไหลว่าอายุขัยสั้นเมื่อครั้งก่อนอย่างไรเล่า”

ใบหน้าของมู่หรงฉีที่อยู่โต๊ะข้างๆ เข้มขรึมขึ้นมา

เหลิ่งชิงฮวนเองก็โมโห บอกว่าฉันอายุสั้น? แกอายุยาวตายแหละ!

เธอกระตุกแขนเสื้อของพระชายารุ่ย “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

พระชายารุ่ยกระพริบตา “ท่านไม่รู้เรื่องหรอกหรือ? ที่หม่อมฉันไม่ยอมให้เขาดูชะตาชีวิตของเด็กคนนี้ก็เพราะไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดเหลวไหล ครั้งก่อนเขาดื่มจนเมามาย แล้วท่านพ่อของท่านก็เอาอักษรแปดตัวของท่านกับท่านอ๋องฉีไปให้เขาคำนวณ”

“ผู้คนต่างบอกว่าเป็นคู่สวรรค์สร้าง จะร่ำรวยมีอำนาจ แต่เขากลับบอกว่าอักษรแปดตัวของท่านไม่ดี จะมีอายุขัยอยู่ได้ไม่นาน ไม่มีวาสนากับท่านอ๋องฉี”

“ตอนนั้นหลายคนพยายามรีบปิดปากเขาไม่กล้าปล่อยให้เขาพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ต่อ ท่านเห็นไม่ ตอนนี้ท่านก็ยังมีชีวิตอยู่ดีไม่ใช่หรือ ซ้ำยังรักกับท่านอ๋องหวานชื่น คำพูดของเขาเชื่อถือได้หรือ?”

ใครบางคนหัวเราะ “คิกคัก” ขึ้นมา หัวใจของเหลิ่งชิงฮซนสั่นวูบ

คนที่เป็นเจ้าของอักษรแปดตัวนี้เป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ! นักพรตเฒ่านี่พูดจาบ้าๆ บอๆ แต่กลับเป็นความจริง

เธออดไม่ได้จะห่อตัว ในใจรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

นักพรตเต๋าเทียนอีชำเลืองมองก่อนจะเอ่ยถามเสียงดัง “วันนี้พระชายาก็มาที่นี่ด้วยหรือ? ผู้เฒ่ากำลังอยากจะถามคำถามผู้สูงศักดิ์ท่านนี้อยู่พอดีเลย”

พระชายารุ่ยผลักเหลิ่งชิงฮวนไปด้านหน้า “ท่านออกไปให้เขาเห็นชัดๆ ว่าเขาน่าทึ่งอย่างที่ลือกันหรือไม่”

ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบๆ รอดูความตื่นเต้น พวกเขาล้อมรอบเธอ “ใช่แล้ว ลองสักหน่อย อย่างน้อยก็ไม่เสียหายอะไร”

หลังจากที่นักพรตเต๋าเทียนอีได้ยินเสียงทุกคนโห่ร้อง ก็บ่นใส่อ๋องรุ่ย “เด็กน้อยร้องไห้งอแงอยากจะฟ้องแม่บุญธรรม ยังไม่รีบพานางไปอีก”

เด็กน้อยในอ้อมแขนร้องไห้เสียงดัง แขนขาสะเปะสะปะไปทั่ว พระชายารุ่ยเห็นดังนั้นก็รู้สึกเป็นทุกข์ก่อนจะเข้าไปกอดเด็กน้อย แต่เด็กน้อยไม่หยุดร้อง เมื่อได้ยินนักพรตเต๋าบอกเช่นนั้นจึงส่งเด็กในอ้อมแขนให้เหลิ่งชิงฮวน

น่าแปลก ทันทีที่เด็กน้อยเข้าสู่อ้อมแขนของเหลิ่งชิงฮวนนางก็หยุดร้องไห้ทันที เม้มปากอยู่สองสามครั้ง ร่างกายหยุดนิ่ง อ้าปากหาวก่อนจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยล้า

ผู้คนต่างตกตะลึง

เอาเถอะ ไม่ว่าจะงมงายหรืออะไรก็ตาม ปล่อยให้ป้าสะใภ้คนนี้กลายเป็นแม่บุญธรรมเสีย อย่างน้อยก็ไม่ทำลายลำดับความอาวุโส

นักพรตเต๋าเทียนอีหันหน้าไปมองเธออย่างสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหลับตาลงแบบไม่อาจหยั่งรู้ได้