ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 32

พูดถึงใครคนนั้นก็มา ในขณะที่เหล่าไท่จวินพูดบ่นอยู่นั้นก็ได้ยินขันทีฝ่ายพิธีการที่อยู่ข้างนอกเรียกขานว่า "ของอวยพรจวนฉีอ๋องมาขอรับ"

สมาชิกในครอบครัวที่เป็นหญิงนั้นต่างไม่รู้เรื่องนี้ จึงมองไปทางเหลิ่งชิงฮวนพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย จากนั้นก็หันหน้ามองไปด้านนอก

เพราะเหลิ่งชิงหลางนั้นไม่ถูกใจกับของอวยพรที่ผู้ดูแลเตรียมให้จวนท่านเคานต์ ถึงได้มาช้ากว่าคนของเหล่าไท่จวิน นางสวมใส่ชุดสวยหรูเดินเข้ามาจากด้วยนอกด้วยความอำนาจบาตรใหญ่ จากนั้นมองฮูหยินเฒ่าที่นั่งอยูตำแหน่งหนักแล้วโน้มตัวเล็กน้อย "ขอให้ท่านฮูหยินเฒ่ามีสุขและอายุยิ่งยืนนานเพคะ"

ฮูหยินเฒ่าได้ยินว่าคนของจวนฉีอ๋องมาแล้ว จึงรีบพาสมาชิกหญิงในครอบครัวมาคารวะ แม้ว่าอ๋องฉีจะเป็นรุ่นหลัง แต่กลับเป็นท่านอ๋องของราชวงศ์ปัจจุบัน สูงส่งกว่าจวนท่านเคานต์ไม่รู้กี่เท่า หากท่านมาอวยพรด้วยตนเองจริง งั้นก็ถือเป็นความรุ่งโรจน์ของจวนท่านเคานต์

แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเหลิ่งชิงหลาง ฮูหยินเฒ่าถึงกับชะงักไป ผู้ดูแลเดินขึ้นมาแล้วมาพูดกระซิบอธิบายฐานะของเหลิ่งชิงหลาง

สีหน้าของเหลิ่งชิงหลางนั้นอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า "ที่แท้ก็เป็นพระชายารองมาอวยพรด้วยตนเอง ต้องขออภัยที่เสียมารยาทเพคะ"

เหลิ่งชิงหลางนั้นถือตนว่าเป็นคุณหนูของจวนมหาเสนาบดี ทั้งยังเป็นพระชายารองของจวนฉีอ๋อง จวนท่านเคานต์นี่จึงไม่อยู่ในสาวตาของนาง นางก็แค่ชอบโอกาสในการออกหน้าออกตาในฐานะเจ้าบ้านของจวนฉีอ๋องเท่านั้นเอง นางเชิดหน้าเล็กน้อย แล้วก็พูดจาด้วยเสียงที่ดังว่า "วันนี้ท่านฉีอ๋องมีธุระติดตัว จึงตั้งใจให้ข้ามาอวยพรฉลองพระชนมพรรษาฮูหยินเฒ่า"

ฮูหยินเฒ่านั้นยิ้มตาม แต่นัยต์ตานั้นกลับไม่มีความรู้สึกของความดีใจ "ขอบคุณท่านอ๋องที่คิดถึงกัน เชิญพระชายาดื่มน้ำชาด้านในเพคะ"

เพราะว่าเสียงพูดของเหลิ่งชิงหลางดัง แขกผู้หญิงที่อยู่หลังฉากกั้นต่างแอบพูดกระซิบกระซาบ

“ทีแท้คนนี้ก็คือคุณหนูสองของจวนมหาเสนาบดีนั่นเอง ได้ข่าวว่าท่านอ๋องฉีนั้นรักแรกพบกับนาง ปฏิเสธงานแต่งพระราชทานสองครั้ง รักและเอ็นดูมากจริงๆ ดูสิ เรื่องการออกหน้าออกตาแบบนี้อ๋องฉีไม่ให้พระชายาเอกออกหน้า แต่กลับให้ผู้เป็นอนุภรรยามาแทน เห็นได้ชัดว่าข่าวลือนั้นเป็นจริง ท่านอ๋องฉีนั้นอยากจะหย่าร้างกับพระชายาเอกแล้วให้นางเป็นใหญ่”

“คุณหนูใหญ่คนนั้นก็เป็นคนอารมณ์ร้อน ถึงกับใช้กรรไกรเพื่อจบชีวิตของตนในเกี้ยวเจ้าสาว หากแข็งกร้างเกินมันก็เสียเปรียบ ไม่มีชายใดชอบหญิงที่มีนิสัยแข็งกร้าวแบบนี้หรอกนะ เจ้าดูคุณหนูรองของตระกูลเหลิ่งนี่สิ หน้าตาสะสวย ลักษณะท่าทางที่ประจบสอพลอ แถมยังมีจวนรองเสนาบดีคอยหนุนหลังให้ คุณหนูใหญ่คนนั้นสู้กับนางได้สิถึงจะแปลก"

"นั่นสิ พวกเจ้าลืมฝีมือที่ร้ายกาจของจินซื่อที่จวนรองเสนาบดีไปแล้วหรือ หากก่อนหน้านี้ไท่เฮาไม่ได้ออกหน้าให้ แม่ลูกอย่างคุณหนูใหญ่นี่คงจะไม่เหลือแม้แต่เศษซากกระดูก คุณหนูรองนี่ได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้ยินได้เห็นประจำ จะเป็นคนธรรมดาได้หรือ ไม่ช้าก็เร็วพระชายาเอกจะถูกหย่าร้างแน่นอน"

สมาชิกครอบครัวหญิงของตระกูลเสิ่นที่อยู่อีกโต๊ะก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก ได้แต่แกล้งทำเป็นพูดคุยกัน ไม่ได้ยินเสียงพูดคุยของพวกนาง

เหลิ่งชิงฮวนนั้นนั่งหันหลังให้กับเหล่าผู้หญิงที่ชอบพูดจาเรื่อยเปื่อยแล้วก้มหน้าก้มตา เหล่าไท่จวินมองไปที่นางแล้วพูดขึ้นว่า "ดื่มชาไปมากแล้ว พาข้าไปล้างมือหน่อย"

เหลิ่งชิงฮวนขึ้นหน้าไปพยุงท่าน จากนั้นก็ไปที่ลานหลังภายใต้การชี้นำของคนรับใช้ จากที่ที่มันน่าอึดอัดนี้ไป

เพิ่งจะเดินจากไป หญิงผู้ดูแลก็เดินนำพาเหลิ่งชิงหลางอ้อมผ่านฉากกั้นลมแล้วเข้าไปที่ห้องใน

เสียงวิพากษ์วิจารณ์นั้นเงียบสงบลงทันที เหล่าผู้หญิงต่างแอบมองดูนาง สายตานั้นราวกับเป็นไม้บรรทัดที่กำลังวัดส่วนอย่างลับๆ

ซึ่งเหลิ่งชิงหลางนั้นชื่นชอบความรู้สึกที่เป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คน นางเงยหน้าเชิดคาง แล้วใช้สายตาค่อยๆ กวาดมองไปรอบๆ อย่างสูงส่งและเย่อหยิ่ง

เกี่ยวกับเรื่องของตำแหน่งที่นั่ง ในจวนนั้นมีการเจรจากันก่อนอยู่แล้ว ตำแหน่งหลักนั้นจะเป็นโต๊ะที่เหล่าไท่จวินนั่งอยู่ บนโต๊ะนั้นล้วนเป็นผู้อาวุโสที่มีอำนาจในจวนนั่นเอง ในจวนมีการจัดที่นั่งสิบกว่าตำแหน่ง และที่นั่งที่เป็นของจวนฉีอ๋อง เหลิ่งชิงฮวนก็ได้นั่งไปแล้ว

หญิงผู้ดูแลนั้นก็ลำบากใจ จึงนำพาเหลิ่งชิงหลางไปนั่งอยู่ที่โต๊ะรองที่อยู่ข้างๆ สมาชิกหญิงและฮูหยินที่มีการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์อย่าฮูหยินตราตั้งของตระกูลเสิ่นก็นั่งอยู่ที่โต๊ะนี้ด้วย

เหลิ่งชิงหลางรู้สึกไม่พอใจทันที นางมองไปยังเสิ่นฮูหยินที่อยู่ที่โต๊ะหลัก แอบคิดในใจว่า แม้ว่านางจะเป็นอาวุโส แต่ก็เป็นแค่ฮูหยินของจวนกั๋วกง มีฐานะต่ำกว่าจวนฉีอ๋องไม่น้อย ตนเองแม้จะเป็นแค่พระชายารอง แต่ก็เพียงพอที่มีศักดิ์ศรีเท่ากัน นั่งที่ตำแหน่งเดียวกัน

นางยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก แล้วซักถามหญิงผู้ดูแลว่า "เจ้าแน่ใจว่าจะฝห้จ้านั่งที่นี่รึ"

หญิงผู้ดูแลนั้นถึงกับรู้สึกลำบากใจขึ้นทันที ทุกครั้งที่ในจวนมีเรื่องมงคล ก็จะมีคนมามากมายและมีเรื่องต่างๆ ต้องจัดการ ก็จะมีการดูแลไม่ทั่วถึงไปบ้าง โดยปกติแล้วจะไม่มีใครที่จะจับเอาเรื่องเล็กๆ มาเป็นประเด็น ทำให้เจ้าบ้านไม่พอใจ ตนเองนั้นจัดให้นางนั่งอยู่กับฮูหยินตราตั้งที่ได้รับการบรรดาศักดิ์อย่างเป็นทางการ ก็ถือว่าเชิดชูนางแล้วนะ แต่พระชายารองคนนี้ก็ยังไม่พอใจอีกหรือ

นางยิ้มและพูดคุยอย่างระมัดระวัง "ข้าน้อยเห็นว่าท่านสนิทใกล้ชิดกับฮูหยินที่จวนกั๋วกงจะได้พูดคุยกันได้เพคะ"