ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 327

วันต่อมามู่หรงฉีสั่งกองกำลังและเหล่านายพลออกเดินทางมุ่งหน้าไปเมืองติ้งโจว เขาไม่วางใจ จึงกำชับให้รองผู้บัญชาการทหารสูงสุดปกป้องดูแลเหลิ่งชิงฮวนห้ามไม่ให้พลาดแม้แต่นิดเดียว

รองผู้บัญชาการทหารสูงสุดเต็มไปด้วยความอิจฉาเหล่าทหารที่ติดตามเขาไปปราบกลุ่มโจร แต่ตัวเองกลับได้อยู่ในวังคอยอารักขาสตรีสามนาง ก็อดรู้สึกโศกเศร้าเสียใจไม่ได้

เมื่อได้ยินคำสั่งของมู่หรงฉีก็เอ่ยตอบรับอย่างอ่อนเปลี้ย เห็นได้ชัดว่าดูถูกแม่ยายของเจ้านายตนมากๆ

เขานั่นแหละคือสาเหตุที่สตรีสามนางสู้ฟัดสู้เหวี่ยงกัน เพียงแค่เขาออกไป จวนอ๋องฉีก็สงบลงทันที

ยิ่งไปกว่านั้นขอแค่พระชายาของท่านไม่ไปกลั่นแกล้งคนอื่นก็พอ แล้วนางจะโดนคนอื่นทำกลับงั้นหรือ?

เขายืนยันกับมู่หรงฉี “ท่านอ๋องโปรดวางใจ นับจากวันนี้กระหม่อมคือก้อนอิฐในมือพระชายา ไม่ชอบหน้าใครก็ปาใส่ผู้นั้น”

มู่หรงฉีเดินไปได้สามก้าวก็หันกลับมามองอย่างไม่วางใจ

เรือนจื่อเถิง

แม้ว่าละครเมื่อครู่จะจบแล้วแต่เหลิ่งชิงหลางก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ ทันทีที่มู่หรงฉีจากไป นางก็ส่งคนไปที่จวนตระกูลจินทันที

มู่หรงฉีไม่อยู่ในจวนถือเป็นโอกาสดี

นางไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองอยู่ภายใต้การคุกคามของจิ่นอวี๋ ยิ่งไม่อาจปล่อยให้เหลิ่งชิงฮวนจับจุดอ่อนของเธอได้จนทำให้ทุกอย่างของนางต้องสูญเปล่า

มีเพียงต้องกำจัดฟังผิ่นจือเท่านั้นที่จะทำให้นางวางใจได้

จินเอ้อร์เพิ่งกลับมาจากข้างนอก เขาไม่ได้กลับจวนมาสองวันแล้ว เขาเข้าประตูมาอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าจะถูกท่านพ่อจับได้และโดนตำหนิอีกครั้ง

เดิมทีตอนที่จินซานยังอยู่ในจวนก็ยังพอเบี่ยงเบนความสนใจจากท่านพ่อไปได้ แต่ตอนนี้ดันกลายเป็นราชบุตรเขยแล้ว เขาจึงต้องรองรับอารมณ์โกรธของจินซ่างซูทั้งหมด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทุกวันนี้ที่เจ้าจินซานทำให้องค์หญิงหรูอี้ไม่พอใจ และหรูอี้ก็โวยวายไม่ยอมสงบ จินซ่างซูก็ยิ่งโมโหหนักเขาไปใหญ่

เขายังไม่ทันจะได้ก้าวขาเข้าไปทหารเฝ้ายามก็เรียกเขา เขาตกใจจนหัวใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

ทหารเฝ้ายามรายงานว่า “เมื่อครู่นี้ชายารองอ๋องฉีได้ส่งคนมารายงานว่า พระนางขอเชิญคุณชายไปที่จวนอ่องฉีด้วยตัวเองเพื่อหารือเรื่องสำคัญขอรับ”

จินเอ้อร์ชี้หน้าตัวเอง “เจ้าแน่ใจหรือว่าหมายถึงข้า?”

“ใช่ขอรับ คนที่มาบอกว่าต้องไปที่นั่นด้วยตัวเอง”

จินเอ้อร์เหลือบมองดวงอาทิตย์ นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ดี ดังนั้นหันหลังกลับและตรงไปที่จวนอ๋องฉี

เมื่อเหลิ่งชิงหลางเห็นเขาก็สั่งให้คนรับใช้ออกไปแล้วเอ่ยกับเขาทันที “ท่านพี่ ข้าทำให้ท่านลำบากแล้ว”

จินเอ้อร์ยังไม่ทันจะได้จิบชา “ข้าทำไมเหรอ?”

“นิสัยของฟังผิ่นจือเป็นอย่างไรข้าว่าท่านคงรู้ดี แล้วทำไมถึงได้แนะนำเขาให้กับข้าเล่า”

จินเอ้อร์รู้เรื่องอื้อฉาวระหว่างฟังผิ่นจือและลูกพี่ลูกน้องของเขาดี ดังนั้นจึงไม่มีเนื้อชิ้นใดที่ฟังผิ่นจือไม่กล้าขโมย

“เขาทำไมหรือ?”

เหลิ่งชิงหลางไม่ปกปิดจินเอ้อร์ "ยาเม็ดหนิงเซียงที่เขาให้ข้านั้นไม่ดีเลย ตอนนี้มันทำให้อวัยวะภายในของข้าเสียหาย เกรงว่าข้าจะรักษาครรภ์นี้ไว้ไม่ได้”

“เจ้าท้อง? กับใคร?”

เหลิ่งชิงหลางจ้องมองเขา “แน่นอนว่าต้องเป็นท่านอ๋อง ท่านคิดอะไร?”

จินเอ้อร์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“วันนี้ข้ามาหาท่านเพราะมีธุระที่ต้องทำ ตอนนี้ฟังผิ่นจือใช้เด็กคนนี้เพื่อข่มขู่ข้าให้ทำตาม ท่านว่าข้าควรทำอย่างไรดี?”