ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 333

ยายหลิงเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงพูดขึ้นทันทีว่า “ท่านนักบวชอวิ๋นชิง ท่านอย่ากลนางเป็นอันขาด นางแค่ใช้มนต์บังตา รีบใช้วิชาอสนีบาตขับไล่วิญญาณชั่วร้าย ช่วยเหลือผู้คน”

ตอนนี้อวิ๋นชิงราวกับกำลังยืนอยู่ริมหน้าผา เขาไม่กล้าแสดงอะไรต่อหน้าเหลิ่งชิงฮวนอีก

เขากัดฟันดึงไม้แส้ปัดออกมาจากด้านหลัง “เจ้าสัตว์ประหลาด เจ้ากล้าดีอย่างไร ข้าจะอัญเชิญอสนีบาตมาจัดการเจ้าเดี๋ยวนี้!”

เหลิ่งชิงฮวนมองกลอุบายสองอย่างแรกของอวิ๋นชิงออกอย่างง่ายดาย มันเป็นเพียงกลอุบายลึกลับที่เธอไม่คิดแม้แต่จะให้ความสนใจ ในขณะนั้นเอง เธอรู้สึกถึงลมกระโชกแรงที่พัดผ่านหน้าประตู ทันใดนั้นก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะจนแทบยืนไม่ได้

ก่อนจะคิดในใจว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ ลมที่พัดมาต้องมีผงวิเศษบางอย่างอยู่ในนั้น

เธอรู้สึกวิงเวียนมากขึ้น มือและเท้าเริ่มอ่อนแรงไม่สามารถพยุงตัวได้ ก่อนจะล้มลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

“พระชายา เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ”

น่าจาอี๋นั่วชะงักพลางทำท่าจะเข้าไปช่วย

ยายหลิงเกินโงนเงนมาหยุดอยู่ตรงหน้านาง “ข้าขอแนะนำเจ้าว่าอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของราชสำนักจะดีกว่า”

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกเวียนหัวอยู่ชั่วขณะ ไม่มีสติวิเคราะห์ผลการระบุพิษที่ส่งมาจากแหวนนาโนได้ เธอหยิบยาต้านพิษกดระบบประสาทส่วนกลางออกจากแหวนโดยไม่ลังเลและฉีดให้ตัวเอง

เมื่อเห็นว่าเขาทำสำเร็จ นักบวชก็ยิ้มให้กับพระสนมฮุ่ยเฟยอย่างมีชัย “เชิญพระนางทอดพระเนตร สัตว์ประหลาดหรือภูตผีปีศาจตนใดที่ตกอยู่ในวิชาอสนีบาตของอาตมาจะไม่สามารถหลบหนีได้ ขอเพียงแค่ตอกตะปูเจาะกระดูกสามตัวจะทำให้วิญญาณของนางสลายหายไปอย่างแน่นอน”

พระสนมฮุ่ยเฟยลังเล เพราะนี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย นางไม่แน่ใจว่าเด็กที่อยู่ในท้องของเหลิ่งชิงฮวนคือเนื้อเชื้อไขของมู่หรงฉีหรือไม่ “มันไม่โหดร้ายไปหน่อยหรือ อีกอย่างนางกำลังตั้งครรภ์ หากฉีเอ๋อร์กลับมาข้าจะอธิบายให้เขาฟังอย่างไร ท่านช่วยสะกดนางเอาไว้ก่อน รอให้ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วค่อยจัดการได้หรือไม่”

นักบวชหรี่ตามองยายหลิงอย่างเงียบๆ “พระสนมฮุ่ยเฟยช่างมีเมตตานัก มีเมตตาถือเป็นเรื่องดี ทว่าท่านได้เห็นกับตาแล้วว่านางปีศาจตนนี้มีฤทธิ์มาก หากจะไว้ชีวิตนางจะต้องทำลายวิญญาณไปเสียก่อน มิเช่นนั้นหากนางหนีไปจะเป็นเรื่องใหญ่ ความโหดเหี้ยมมิอาจละเว้นญาติสนิทมิตรสหาย คนแรกที่ต้องทนทุกข์คืออ๋องฉี”

เมื่อพระสนมฮุ่ยเฟยได้ยินเช่นนั้น นางก็ตกใจกลัวทันที “เช่นนั้นจงปฏิบัติตามคำที่นักบวชลัทธิเต๋ากล่าวเถิด ปลดปล่อยนาง”

นักบวชอวิ๋นชิงเอื้อมมือหยิบเข็มเงินยาวประมาณสามนิ้วออกมาจากแขนเสื้อและเดินไปหาเหลิ่งชิงฮวนด้วยรอยยิ้มน่ากลัว “ถ้าอย่างนั้นอาตมาจะปิดผนึกแท่นบูชาและทำลายสติของนางในวันนี้”

น่าจาอี๋นั่วตกตะลึง “คาถาสะกดวิญญาณ! แค่เพียงเข็มเดียว พระชายาจะกลายเป็นคนไร้สติไปเลย”

มือของพระสนมฮุ่ยเฟยสั่นระรัว นางอยากจะหยุดทุกอย่างตรงหน้าแต่กลับลังเล

ดวงตาสีเทาของยายหลิงจับจ้องไปที่เหลิ่งชิงฮวน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

เหลิ่งชิงฮวนดูเหมือนจะถูกดึงพลังทั้งหมดในร่างกายออกไป เธอหดตัวกลับด้วยความยากลำบาก จากนั้นค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แต่ไม่ได้มองไปที่นักบวชลัทธิเต๋า เธอมองไปที่พระสนมฮุ่ยเฟย

“พระสนมฮุ่ยเฟย ชิงฮวนอยากจะถามว่าไม่ว่าหม่อมฉันเป็นคนหรือผี ตั้งแต่แต่งงานกับท่านอ๋อง หม่อมฉันเคยทำผิดต่อเขาบ้างหรือไม่”

พระสนมฮุ่ยเฟยผงะและรู้สึกทนไม่ได้ยิ่งกว่าเดิม

“พระนาง อย่าเชื่อคำพูดนางเด็ดขาดเจ้าค่ะ ท่านรู้ดีว่าคนกับผีมีทางเดินต่างกัน แค่นางแต่งงานกับท่านอ๋องก็เท่ากับทำร้ายเขาแล้ว วันหนึ่งนางจะดูดพลังหยางเขาไปทั้งหมด ห้ามใจอ่อน”

พระสนมฮุ่ยเฟยกัดฟัน “ใช่ ข้าทนมองเห็นเจ้าทำกับฉีเอ๋อร์แบบนั้นไม่ได้”

ร่องรอยของความโศกเศร้าส่องประกายผ่านดวงตาของเหลิ่งชิงฮวน “ท่านคือเสด็จแม่ของท่านอ๋อง หม่อมฉันเคารพคุณ ให้เกียรติและรักท่านมาตลอด ไม่คิดเลยว่าวันนี้ท่านจะใจร้ายถึงเพียงนี้ ฟังคำใส่ร้ายของคนอื่นและจงใจฆ่าหม่อมฉันให้ตายระหว่างหม่อมฉันกับยายหลิงใครคือผีใครคือคน ท่านมองไม่ออกหรือ หรือพวกเขาแค่หาข้ออ้างให้ท่านทำหม่อมฉันลำบากใจ!”