ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 334

ทุกคนไม่กล้าที่จะก้าวไปหาเธอ

“อี๋นั่ว ไปกันเถิด”

เหลิ่งชิงฮวนถอยห่างออกไปทีละก้าว เธอจะต้องหาทางออกไปจากตำหนักเจียนเจีย

“พระนาง ท่านเองก็เห็นแล้วว่านางมีเวทมนตร์อันทรงพลัง อย่าปล่อยให้นางหนีไปได้ อาจไม่เป็นผลดีกับท่านอ๋องนะเจ้าคะ” ยายหลิงยังคงกระตุ้นนาง

พระสนมฮุ่ยเฟยกัดฟัน “ทหารอยู่ไหน เตรียมยิงธนู!”

ทหารคุ้มกันหลายคนที่อยู่นอกห้องโถงวิ่งกรูกันเข้ามาปิดล้อมตำหนักเจียนเจียพร้อมเตรียมยิงธนูตามคำสั่ง

เหลิ่งชิงฮวนไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด “เด็กที่อยู่ในท้องของข้าคือหลานชายราชวงศ์ฉางอัน ข้าจะดูว่ามีใครกล้าลงมือโดยไม่กลัวฮ่องเต้ลงโทษ”

“หากมีโทษใด ข้าจะรับผิดชอบเอง!”

“ได้” เหลิ่งชิงฮวนกัดฟันแน่น “หากวันนี้ท่านยังเห็นแก่ความรักเพียงเล็กน้อยระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ หม่อมฉันคงไม่ต่อต้านท่านและฆ่าคนทั้งหมด แต่น่าเสียดาย...”

เธอยกมือขึ้นอย่างเย็นชา ทันใดนั้นคนในห้องโถงก็อุทานขึ้นว่า “ดูนั่นสิ!”

ทุกคนมองตามเสียงนั้นและเห็นว่าดอกเบญจมาศหลายกระถางที่บานสะพรั่งในห้องโถงทั้งหมดเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วและกลายเป็นสีดำสนิท จากนั้นกลีบดอกก็ร่วงหล่นทีละกลีบ ใบไม้ม้วนงอ พวกมันเหี่ยวเฉาและตายลงในพริบตา..

“เวทมนตร์ นางเป็นแม่มดจริงๆ!”

มีคนอุทานเสียงดัง ความสยองนั้นแผ่กระจายไปทั่วทั้งตำหนักเจียนเจียอย่างรวดเร็วและแผ่ซ่านเข้าไปในหัวใจของทุกคน

หากไม่ใช่เพราะเวทมนตร์คาถา มันจะทรงพลังขนาดนั้นได้อย่างไร

“ตุบ...” ชายในตำหนักคนแรกล้มลงกับพื้น ก่อนจะล้มลงไปตามๆ กัน แม้แต่พระสนมฮุ่ยเฟยเองยังทนไม่ได้ หลังจากเซไปสองก้าวนางก็ทรุดลงกับพื้น

ในห้องโถงทั้งหมด มีเพียงเหลิ่งชิงฮวนเท่านั้นที่ยืนอยู่พลางกวาดสายตาไปโดยรอบอย่างช้าๆ ก่อนจะก้าวออกจากประตูห้องโถงอย่างใจเย็น “วันนี้ไม่พวกเจ้าก็ข้าต้องตายกันไปข้างหนึ่ง หากใครกล้ายิงธนูก็ลองดู!”

พระสนมฮุ่ยเฟยโกรธจัด “นังแม่มด บังอาจนัก เจ้ากล้าโจมตีข้า! เจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ! หยุดนางไว้ อย่าปล่อยให้นางก้าวออกจากตำหนักเจียนเจีย!”

ไม่มีทหารคนใดกล้าผิดต่อเธอ พวกวางธนูลงแต่ยังไม่ยอมให้เธอเดินออกไป

เหลิ่งชิงฮวนหันกลับมา ดวงตาเย็นชาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของพระสนมฮุ่ยเฟย จากนั้นดีดนิ้วและเปลวไฟก็ลุกโชนขึ้น ทันใดนั้นเปลวเพลิงพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสัมผัสกับปลายผ้าม่าน ก่อให้เกิดเพลิงไหม้ที่ลุกลามไปอย่างรวดเร็ว

“เหลิ่งชิงฮวน เจ้าจะทำอะไรน่ะ!”

“แน่นอนว่าตายไปด้วยกันน่ะสิ!”

“ดับไฟเร็วเข้า ช่วยด้วย!” พระสนมฮุ่ยเฟยตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

ทหารไม่สนใจจับกุมตัวเหลิ่งชิงฮวนอีกต่อไป พวกเขารีบเข้าไปดับเพลิง บางคนรีบเปิดประตูออกไปหาน้ำ