ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 347

“ตีไม่ได้เด็ดขาด！ ตอนที่ฉีเอ๋อร์ยังเด็กน่ะเขาสนิทกับข้ามาก พอห่างจากข้านิดเดียวเขาก็ร้องไห้แล้ว โทษที่ข้าเข้มงวดกับเขาเกินไป ตอนนั้นที่เขาอยู่ที่ห้องตำราทางทิศใต้พอได้เห็นเหล่าทายาทของตระกูลใหญ่ที่สูงกว่าเขาหนึ่งศีรษะและคอยตามก้นเขา อย่างเช่น หลินเฟิง จิ่งอวิ๋นต่างก็เป็นลูกน้องตัวน้อยที่ภักดีกับเขา

เสด็จพ่อกับท่านตาของเขาบอกว่าเด็กคนนี้แค่เห็นก็รู้แล้วว่าในอนาคตต้องเป็นผู้นำทัพและต้องเป็นกำลังสำคัญ ในตอนนั้นข้าร้อนใจมาก ทำไมองค์ชายคนอื่นถึงได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่ในวังแล้วส่งลูกของข้าไปตายกัน ดังนั้นข้าจึงไม่ให้เขาเรียนวรยุทธ์

แต่ใครจะรู้กันล่ะว่าเขาจะเป็นพวกดื้อแพ่งแต่เด็ก ยิ่งข้าไม่อยากให้เขาทำอะไรเขาก็จะทำให้ได้ จนเขาเอาแต่ฝึกวรยุทธ์จนชำนาญและยังตามท่าตาของเขาออกสนามรบ

ดังนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อนข้าเองก็ได้มองย้อนกลับไป ตัวข้านั้นอาจจะทั้งเผด็จการและใช้อำนาจบาตรใหญ่กับเขามากเกินไป ดังนั้นในอนาคตข้าจะเอาอกเอาใจหลานชายของข้าให้เต็มที่

แย่ล่ะ เจ้าตัวน้อยนี่ยังไม่ทันคลอดออกมาเลยนะ คนคอยให้ท้ายก็มาแล้ว

ที่ด้านนอกของคุกมีคนลอบฟังอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะออกมาแล้วค่อยๆย่องออกไป

วังเยี่ยนชิ่ง

ไทเฮารีบร้อนเข้าไปถามกับฮ่องเต้ว่า “เจ้าคิดจะทำอย่างไรกับพวกนางสองคน ไม่สิ สามคนหลานของข้าด้วย จะถูกขังไปถึงเมื่อไร เจ้าเห็นชิงฮวนเป็นภูติผีปีศาจจริงๆหรือ”

ฮ่องเต้แค่นเสียงออกมา “หม่อมฉันจะมองนางเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญ เวลานี้คนในวังต่างพากันตื่นตระหนก หม่อมฉันเองจะให้อยู่เฉยๆก็ไม่ได้ ถ้าหากว่าไม่ขังนางเอาไว้หลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะไปก่อเรื่องจนเกิดข่าวลืออะไรแปลกๆออกมาอีก ผ่านไปสักพักจะทำให้เกิดข่าวลือหนาหูยิ่งขึ้น ต่อให้ชิงฮวนจะแก้ตัวอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้นอีกต่อไปแล้ว”

“นี่มันเห็นๆอยู่ว่ามีคนทำอุบายในเรื่องนี้ เจ้าไม่สืบหรือว่าคนที่ทำอุบายนี้มีจุดประสงค์อะไรต่อชิงฮวน”

“หม่อมฉันได้ให้คนไปแอบสืบมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่ว่าตัวฮุ่ยเฟยเองก็สงสัยไม่น้อย ต่อให้สืบออกมาได้อย่างกระจ่าง ก็ไม่สามารถหยุดข่าวลือเอาไว้ได้ นางจึงจะเป็นต้นตอที่สำคัญที่สุด ชิงฮวนจะเป็นปีศาจหรือไม่ได้ก็ให้นางเห็นด้วยตาตัวเอง”

“เรื่องพวกนี้ข้าเข้าใจ และไม่มีข้อกังขาอะไร แต่ว่าอยู่ในคุกนั่นจะเป็นอย่างไรกันบ้าง ได้ยินมาว่าเจ้าไม่ดูแลพวกนางเลย เจ้าคงไม่ได้ไม่เห็นค่าหลานชายคนสำคัญของข้าใช่ไหม”

“เรื่องนี้เสด็จแม่วางใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ หลานสะใภ้ของเสด็จแม่คนนั้นฉลาดเป็นลิง ก่อนที่นางจะเข้าไปอยู่ในคุกนาเองของกินเข้าไปมากมายครบครัน นางคงไม่หิวหรอก ในทางกลับกันฮุ่ยเฟยที่ทนลำบากไม่ได้จะเข้ามาขอให้นางช่วย”

ความโกรธที่ไทเฮามีก็คลายลงเล็กน้อย “สองปีมานี้ฮุ่ยเฟยเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่รู้ความมากขึ้นเรื่อยๆ สมควรให้นางลำบากบ้างจริง นางถึงจะได้บทเรียน”

ฮ่องเต้พยักหน้า “ความปรองดองในเรือนเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าหากว่าแม่ผัวลูกสะใภ้ไม่ถูกกันเอาแต่หาเรื่องกันไปมาแบบนี้คนที่จะลำบากใจมากที่สุดก็คือฉีเอ๋อร์ที่จะต้องกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อครู่นี้มีคนมารายงานหม่อมฉันว่าแม่สามีกับลูกสะใภ้เข้าใจกันแล้ว ตอนนี้พวกนางกำลังพูดคุยกันสนุกสนาน เห็นได้ชัดว่าความคิดของหม่อมฉันนั้นได้ผล ขังพวกนางไว้อีกสักสองวัน พวกนางผ่านความลำบากมาด้วยกัน ความสัมพันธ์ก็จะดียิ่งขึ้น”

ไทเฮาจึงพยักหน้าลงอย่างพึงพอใจ “ถ้าหากว่าเป็นเช่นนี้ข้าเองก็วางใจ ข้ากลัวแต่ว่าแม่หนูชิงฮวนจะคิดไม่ได้และไม่พอใจ มันไม่ดีต่อคนท้อง พรุ่งนี้ให้ตระกูลเหลิ่งไม่ก็ตระกูลเก่าแก่ทั้งสี่มาดูนางเพื่อปลอบใจสักหน่อย”

“คอยเฝ้าเอาไว้！ ข้าจะเก็บนางเอาไว้ในวัง เจ้าคอยดูท่าทางที่หยิ่งผยองของนางข้าจะให้นางมาเป็นแพทย์ในวังหลังของข้าให้ เรื่องการซื้อใจคนข้าถนัด ถ้าหากว่าข้าไม่เห็นแก่หน้านางตอนนี้นางอาจจะไม่อยู่ในสายตาข้าแล้ว

นางเองก็รู้ดีอยู่แกใจว่าวางพิศกู่ให้กับยายหลิงคนที่คิดจะลอบฆ่าข้า น่าจาอี๋นั่วจากลัทธินักบุญหญิงผู้นั้นน่าสงสัยมาก นางไม่พูดไม่จา รู้เรื่องราวทั้งหมดแต่ก็ไม่ยอมรายงานออกมา จนทำให้พลาดเวลาที่ดีที่สุดในการจับกุมไปและทำให้อีกฝ่ายหนีรอดไปได้ ถ้าหากว่านางเป็นชายาของฉีเอ๋อร์แล้วมาทำแบบนี้ คงได้มีโทษตัดหัวแน่

สมัยก่อนท่านไม่ได้เป็นคนสอนลูกหรือว่าการแสดงความสามารถของตัวเองออกมามากเกินไปเป็นสิ่งไม่ดี เด่นมากเกินไปจะเป็นที่อิจฉา ช่วงนี้นางนั้นโดดเด่น อีกทั้งยังทำเรื่องที่คนหนุ่มสาวยากจะทำได้และได้ใจจนไม่เห็นใคร แม้แต่ตำหนักเจียนเจียนางยังกล้างวางเพลิง

ถ้าหากหม่อมฉันอ่อนข้อให้นางอีกก็จะทำให้คนอื่นยิ่งริษยา อีกทั้งยังไม่รู้ว่าเบื้อหลังพวกเขาจะยังวางแผนอะไรกันอีก ดังนั้นจึงต้องให้นางลำบากหน่อยเพื่อให้นางได้มีความสามารถที่เยี่ยมขึ้น มีใจคอที่สุขุมและรู้จักปิดซ่อนความสามารถของตนเอง”

ไทเฮาที่เอ่ยอย่างมีโทสะว่า “คิดว่าข้าไม่รู้นิสัยเจ้าหรือ ทำเป็นพูดจาดใหญ่โต ไม่ใข่เพราะก่อนหน้านี้ชิงฮวนทะเลาะกับฉีเอ๋อร์อยู่พักหนึ่งหรือ จนทำให้ฉีเอ๋อร์ต้องรีบกลับมา เจ้าโกรธนางล่ะสิ ที่จริงแล้วเป็นผู้หญิงน่ะไม่ว่าใครก็ย่อมมีสิ่งนี้อยู่ในใจ ผ่านไปแล้วก็ดี ชิงฮวนไม่ได้กลับมาที่จวนอ๋องแล้วหรือไง นี่แสดงให้เห็นว่านางเป็นหญิงสาวที่รู้ความคนหนึ่ง”