ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 348

คนทั้งมหดในจวนกั๋วกงในเวลานี้ต่างกำลังเร่งรีบกันอยู่ ทั้งแม่สามีและลูกสะใภ้เพิ่งจะเข้าไปในคุก ฮ่องเต้เองก็ไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าเฝ้า บวกกันที่มีข่าวลือไปทั่วทั้งวังหลวง ใครจะไม่ร้อนใจได้ล่ะ

วันนี้ฮ่องเต้มีคำสั่งที่ทำให้เรื่องแย่ลงกว่าเดิม จนทำให้ใจของคนในจวนกั๋วกงเต้นตึกตักและบีบบังคับให้เสิ่นหลินเฟิงรีบไปที่คุกหลวง

ภายในคุกกหลวง เหลิ่งชิงฮวนกับฮุ่ยเฟยต่างมองตากันปริบๆ

จู่ๆก็ได้ยินข่าวลือเรื่องนิ้วมือและขาที่ใต้เตียงของตัวเองใครจะไม่รู้สึกอะไรได้ ถ้าหากว่าโลกนี้มีผีจริงกลางค่ำกลางคืนหากมีนิ้วสีขาวๆยื่นออกมาจากใต้เตียงก็สามารถทำให้ผู้คนตื่นตกใจได้

เหลิ่งชิงฮวนถามฮุ่ยเฟยว่า “ทำไมท่าถึงไม่กลัวหม่อมฉันเพคะ ยังจะมานั่งใกล้หม่อมฉันแบบนี้อีก”

ฮุ่ยเฟยเบ้ปาก “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้เป็นคนทำ”

“เพราะอะไรกันเพคะ”

“ถ้าเจ้ากินเนื้อมากขนาดนี้ไปจริงเจ้าคงไม่มาแย่งขนมชิ้นสุดท้ายของข้าไปหรอก เจ้ากินไปเยอะกว่าข้าเสียอีก”

เหลิ่งชิงฮวนทนไม่ไหวจนต้องยิ้มออกมา จู่ๆเธอก็ค้นพบว่าแม่สามีของเธอนั้นน่าสนุกจริงๆ

“อาจะเป็นเพราะหม่อมฉันกินจุก็ได้เพคะ”

ฮุ่ยเฟยเริ่มร้อนรน “เหลิ่งชิงฮวน เจ้ายังไม่ยอมจบอีกจะให้ข้าขอโทษเจ้าให้ได้เลยใช่ไหม ข้ายอมรับว่าเมื่อก่อนข้าเป็นคนใส่ความเจ้า ตัวเจ้ายังอุ่นแล้วก็ต้องกินอนเหมือนคนทั่วไป นอนหลับก็ยังละเมอออกมา แถมยังน้ำลายไหล บางครั้งเจ้าก็นอนกัดฟันแถมยังตัวร้อนอีก พอใจหรือยัง”

เหลิ่งชิงฮวนไม่ยอมรับการขอโทษจากฮุ่ยเฟย เธอยังคงติดใจบางเรื่องอยู่ “หม่อมฉันนอนละเมอ? นอนกัดฟัน? ตอนนอนดูน่าเกลียดมากใช่ไหมเพคะ”

“ข้ายังไม่ได้บอกเลยว่าเจ้ายังผายลมอีกด้วย！ เวลานอนยังไม่สำรวม แขนขากางอ้าซ่า ฉีเอ๋อร์รักเจ้าไปได้อย่างไร”

ใบหน้าของเหลิ่งชิงฮวนแทบไหม เธอเอามือขึ้นปิดหน้าทันที “ตายแล้ว หม่อมฉันนึกว่าหม่อมฉันนอนแล้วจะดูเหมือนสาวงามเสียอีก น่าอายจริงเชียว มิน่าล่ะเวลาเข้าหอกับสามีต้องดับไฟไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงเห็นอะไรที่ดูน่าเกลียดนี้เข้าแน่”

บางครั้งฮุ่ยเฟยก็รู้สึกว่าสมองของลูกสะใภ้นางบางครั้งก็ไม่ค่อยฉลาด ท่าทางโง่เง่า “ตอนนี้มันเวลาไหนกัน ในหัวเจ้าตอนี้ยังคิดอะไรไร้สาระอยู่อีก เจ้ารีบคิดเร็วเข้าว่าจะให้ทุกคนเลิกสงสัยเจ้าได้อย่างไร！”

เหลิ่งชิงฮวนถอนหายใจออกมา “พูดตามความจริงหม่อมฉันอยากกินซี่โครงจริงๆเพคะ ไม่ได้กินเนื้อมาตั้งหลายวันแล้ว พอเห็นกระดูนิ้วพวกนั้นแล้วก็จินตนาการไปถึงขาหมู”

ฮุ่ยเฟยอยากจะด่าว่านางตะกละ แต่ท้องของนางเองก็ประท้วงออกมา นางจึงรีบเงียบปากทันที

“น่าสงสารจัง ลูกชายของข้ากำลังต่อสู้อย่างกล้าหาญอยู่ข้างนอก และเข้าร่วมศึกนองเลือก ส่วนพวกเราสองกลับถูกคนอื่นรังแกแบบนี้”

เหลิ่งชิงฮวนนิ่วหน้า “ถ้าเช่นนั้นวันนี้พวกเราออกไปข้างนอกกัน? เดิมทีหม่อมฉันคิดจะพักอยู่ข้างในนี้สักพัก แต่ครจะรู่กันล่ะเพคะว่าที่นี่เองก็ไม่ปลอดภัย ไม่สู้ออกไปกินอะไรดีๆข้างนอก”

ฮุ่ยเฟยเยาะเย้ย “เจ้าพูดเสียดูง่าย คุกหลวงเป็นที่ที่เจ้าอยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มางั้นหรือ”

เหลิ่งชิงฮวนหัวเราะคิกออกมา “ไม่ใช่ว่ายังมีท่านหรือเพคะ ถึงแม้ว่าจะไม่มีแผนหญิงงามแต่พวกเรายังมีแผนของเลือดเนื้อของเขานะเพคะ ขอแค่ท่านร้องไห้งอแงนิดหน่อยว่าจะแขวนคอต่อเสด็จพ่อ อย่าให้หม่อมฉันถูกทำร้ายอยู่คนเดียวสิเพคะ”

ขณะที่กำลังพูดคุยกันนั้นเอง เสิ่นหลินเฟิงและคนของเขาก็ได้มาถึงและได้ใช้คุกหลวงเป็นห้องสืบสวน

เสิ่นหลินเฟิงมีสีหน้าเป็นห่วง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้เห็นหมั่นโถวแข็งๆที่สามารถปาหัวคนแตกได้วางอยู่ที่หน้าห้องคุมขัง ผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะสงสารจนแทบจะร้องไห้ออกมา

เหลิ่งชิงฮวนกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าไร้เรี่ยวแรงจนไม่มีแม้แต่แรงจะพูด ราวกับเป็นลมหายใจเฮือกสุดท้ายของนาง ที่หายใจติดขัด

“พระชายาฉีพ่ะย่ะค่ะ อภัยให้ด้วย กระหม่อมขอล่วงเกิน ฮ่องเต้มีคำสั่งให้กระหม่อมมาสืบสวนคดี หากมีอะไรที่ทำให้ไม่พอใจโปรดอภัยให้ด้วย”