ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 360

ข่าวเหลิ่งชิงฮวนตั้งครรภ์หลานของฮ่องเต้แพร่ออกไป ในวังสายตายาวไกล คนแย่งกันประจบประแจงนางจึงมีไม่น้อย

จากคนรับใช้ในวัง จนถึงนางสนมข้างกายฮ่องเต้ที่ถูกปฏิบัติอย่างเย็นชา มีคนมาตำหนักเจียนเจียไม่ขาดสาย ของขวัญกองเต็มห้องขนาดเล็กแสนคับแคบ เหมือนกับว่าสูงต่ำมิอาจวัดค่าบรรพต หากมีเทพเซียนปรากฏ บ้านนี้ไม่พร้อม รสชาติของการโปรดปรานข้าเพียงคนเดียว

จิ่นอวี๋จ้องตาแดง แอบกัดฟันด้วยความอิจฉา อยากยึดและแทนที่เป็นอย่างยิ่ง เหลิ่งชิงฮวนกลับร้องทุกข์ เพราะทนความวุ่นวายไม่ไหว

ตอนนี้ฮ้องเต้อายุมากแล้ว พวกสนมชั้นสูงเหล่านั้นส่วนมากล้วนเป็นคนชราข้างกายเขา เห็นมาเยอะแล้ว จิตใจถูกกลั่นกรองแล้ว ไม่อวดดีและสู้ตนตัวตายเหมือนคนหนุ่มสาว ตรงกันข้าม พวกนางพบกันจะทักทายด้วยความเป็นห่วง อยู่ร่วมกันล้วนปรองดองกันดีมาก

ตอนนี้พวกนางเข้าใจแล้ว อาศัยหน้าตาทำมาหากินกลายเป็นรูปแบบในอดีต สำหรับคำพูดของฮ่องเต้ ความโปรดปรานของเขาไม่ยั่งยืน ถึงแม้ได้มา ก็อาจเป็นดั่งบุปผาชั่วคราว

ดังนั้น พวกนางทุ่มเทแรงการแรงใจไปกับกับการอบรมสั่งสอนลูกเป็นส่วนใหญ่ มีเพียงลูกของตนอนาคตสดใส จึงเป็นที่พึ่งพาของตนเองในภายภาคหน้า

การทะเลาะวิวาท ก็เหมือนกับพื้นผิวทะเลสงบนิ่งและไร้ลม แต่ความเป็นจริง ภายในมีคลื่นลมซ่อนอยู่ ขอเพียงลมพัด ก็สามารถยกสูงขึ้นเป็นฟองคลื่นได้

เหลิ่งชิงฮวนต้องระวังตัวละครเก่าพวกนี้ไว้ดีๆ

และคลื่นอีกระลอก แตกต่างจากพวกสนมเหล่านี้โดนสิ้นเชิง แล้วก็หนุ่มสาวแสนสดใส และคนโปรดคนใหม่แสนเพริศพริ้งพวกนั้น ก็เหมือนกับเยี่ยนผิน

พวกนางอาศัยความสวยงามเกินมนุษย์กับความอ่อนเยาว์ของตนเอง ต่อสู้ต่อหน้าฮ่องเต้อย่างอุตสาหะจนหัวแตกเลือดไหล พวกนางยังไม่มีที่พึ่งพาชั่วคราว มีเพียงช่วงชิงอย่างสุดชีวิต เหมือนกับฉีดเลือดไก่ กระโดดขึ้นกระโดดลง ไม่สงบเลยสักนิด

คนพวกนี้ สำหรับตนเอง กลับไม่มีการใช้กำลัง

พอเหลิ่งชิงฮวนมองพวกสตรีที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยพวกนี้ บางทีก็คิดว่า หากคานเพดานไม่ถูกต้อง คานพื้นด้านล่างก็จะไม่ถูกต้องตามไปด้วย หากข้ามีกำลังเต็มเปี่ยมเช่นนี้ มู่หรงฉีจะทำอย่างเบื้องบนทำหรือไม่

สมมติว่า วันหนึ่งมู่หรงฉีอยู่ตำแหน่งนี้ แคว้นแผ่นบ้านถวายองค์หญิงแสนสวยเข้ามา ขุนนางใหญ่พยายามถวายลูกสาวของตนทุกวิถีทาง อีกอย่างนอกจากนางกำนัลที่ขี้อิจฉา มีชีวิตชีวา งดงามและเปล่งปลั่งพวกนั้น ข้างกายของมู่หรงฉี ต้องโอบล้อมด้วยสตรีจำนวนมากแน่

ถึงตอนนั้น หากตนโวยวายจะฆ่าตัวตายและออกจากบ้านไปอีก เกรงว่ามู่หรงฉีอยากตามหา แต่ก็หาไม่พบ โอบซ้ายกอดขวา โบกมือและออกคำสั่งว่า “รีบไสหัวออกไป!”

ความคิดนี้ทำให้เหลิ่งชิงฮวนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

อีกอย่าง เวลานี้ ในวังเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอีกแล้ว มันทำให้นางยิ่งอกสั่นขวัญแขวน

เพิ่งจะตั้งครรภ์ เยี่ยนผินผู้คึกคะนองก็แท้งลูกแล้ว

เดิมร่างกายของนางแข็งแรงมาก ไม่ปรากฏปฏิกิริยาไม่ดีของการตั้งครรภ์ หมอหลวงบอกว่าตัวอ่อนของนางแข็งแรงดี นึกไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

ตอนนั้นเหลิ่งชิงฮวนไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เนื่องจากเกิดเรื่องยามเช้า ขณะที่พวกนางสนมกำลังทำการทักทายไทเฮา

เนื่องจากเยี่ยนผินค่อนข้างภูมิใจกับการตั้งครรภ์ ตอนทักทายยามเช้าเลยมาสาย ผ่านไปหนึ่งชั่วยามเพิ่งจะคิดถึงคนอื่น

เพื่อแสดงความมีคุณธรรมและใจกว้างของตนให้ชัดเจน ฮองเฮาเดิมทีไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับนางต่อหน้าทุกคน แต่นางกลับไม่รู้จักความเหมาะสม กลับโอ้อวดทุกคนอย่างโอหัง บอกว่าเมื่อคืนนางปรนนิบัติฝ่าบาท รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ก่อนฝ่าบาทเสด็จออกว่าราชการ สั่งคนว่าอย่ารบกวนนาง ให้นางนอนหลับจนฟ้าสว่าง

การแต่งหน้าของนางงดงาม ชัดเจนว่าตั้งใจแต่งตัวมา ไม่เหมือนคนตื่นสายและตื่นตระหนกเลยสักนิด

ตอนนั้นฮองเฮาเกิดความโมโห เลยสั่งสอนนอนต่อหน้าพวกนางสนมอย่างจริงจัง

ฮองเฮาไม่ได้พูดอะไรผิด แค่แนะนำว่า ตอนตั้งครรภ์ใหม่ๆ ทารกยังไม่แข็งแรงดี ระวังอันตรายบ้างจะดีที่สุด อย่าเดินเตร็ดเตร่ข้างหน้าฝ่าบาท มันไม่มีต่อทารก

คนรับใช้ตอบอย่างซื่อตรง “ตรวจโรคเพคะ อาการป่วยไม่สะดวกหาหมอหลวงเพคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยยังลังเลใจ “หากเป็นโรคที่พูดออกมาไม่ได้ แน่นอนว่าในวังมีหมองหญิง สนมผินอย่างนางกลับเชิญพระชายาแสนทรงพลังมาตรวจโรคให้นาง ใช้ได้เลยทีเดียว”

เหลิ่งชิงฮวนไม่คิดเล็กคิดน้อย ในสายตาของนาง คนป่วยไม่มีสูงมีต่ำ ในเมื่อนางเอ่ยปากแล้ว จึงปฏิเสธยาก

พอถึงตำหนักที่เยี่ยนผินย้ายมาใหม่ เมื่อทำการตรวจสอบโดยการมอง ดม ถาม และจับชีพจรดูแล้ว พบว่านางยังแทงไม่ครบ และนำไปสู่การติดเชื้อ

ก่อนหน้าได้เชิญหมอหลวงมาตรวจดูแล้ว หมอหลวงจ่ายสมุนไพรอี้หมูและยาอื่นๆ ให้นาง นางเกิดสงสัย รู้สึกว่าเดิมทีตนเลือดออกผิดปกติ เหตุใดหมอหลวงคนนี้ยังกระตุ้นการไหลเวียนเลือดให้นาง หรือว่าโดนคนอื่นบงการ อยากทำร้ายตนเพิ่มอย่างนั้นหรือ

หลังจากแท้งลูก นางกลายเป็นคนหวาดระแวง ดังนั้นจึงส่งคนรับใช้ไปเชิญเหลิ่งชิงฮวนมา

เหลิ่งชิงฮวนเห็นโพรงมดลูกเหลือสิ่งตกค้างอยู่ไม่มาก ไม่จำเป็นต้องทำการผ่าตัดล้างมดลูก เปรียบเทียบอาการโดยละเอียดของนาง ช่วงแรกสามารถกินยากระตุ้นเลือดหรือไม่ก็สมุนไพรอี้หมู่เพื่อเพิ่มการหดตัวของมดลูกไปก่อนได้ ทำให้ง่ายแก่การระบายสิ่งที่เหลือออกมา

นางกำชับข้อควรระวังในการพักฟื้นเล็กน้อย เขียนใบสั่งยาให้นาง และสั่งคนรับใช้ไปต้มยา

เยี่ยนผินประสบสิ่งนี้กระหน่ำอย่างรุนแรง นางหน้าซีดเล็กน้อย ท่าทางไร้เรี่ยวแรง จับมือของเหลิ่งชิงฮวน และกล่าวขอบคุณหลายครั้ง จากนั้นก็ร้องไห้และต่อว่าความอำมหิตของฮองเฮาเหมือนกับพี่สะใภ้เสียงหลินไม่มีผิด

เหลิ่งชิงฮวนปฏิบัติตามหลักการอย่างไม่ผสมโรงกับไม่พูดมาก นางจึงไม่พูดอะไรมาก

สุดท้าย เยี่ยนผินกล่าวอย่างคับแค้นใจว่า “วันนี้ข้าเห็นชัดเจนแล้ว ว่าฮองเฮาคนนี้เป็นเสือหน้ายิ้ม ปกติแสร้งทำเป็นมีคุณธรรมและใจกว้าง ความจริงจิตใจอำมหิตยิ่ง ท่านรู้หรือไม่ว่าคนที่โยนความผิดให้ท่านเมื่อหลายวันก่อนเป็นใคร”

เหลิ่งชิงฮวนลุกขึ้นจะจากไป จะไม่ได้ต้องอยู่นาน บางคนคิดมาก ด้วยเหตุนี้จึงถามอย่างขอไปที “ใครหรือ”